[เล่าเรื่องเสียว]

ทางเลือก...ที่เลือกไม่ได้

ขออภัย ผู้อ่าน...ทุกท่าน..โพสต์ครั้งที่แล้ว ขาดหายไป (ไม่จบ)
ไม่ทราบว่าเป็นเพราะเหตุใด เมื่อกลับมาดูใหม่จึงรู้..ตกใจ..
ถึงว่าซิครับ...นอนสะดุ้งตลอดเลย เชิญอ่านต่อเลยครับ.(เริ่มใหม่)

ถึงแม้จะเป็นเรื่องเก่าเก็บ แต่ก็เข้ากับบรรยากาศในช่วงเวลานี้
เรื่อง ทางเลือก...ที่เลือกไม่ได้ (ฉบับสมบูรณ์) โดยท่าน กมล บางบอน
ขุดมาจากคลังของ p_san@, ppsan, และ sarm1991 สามพี่น้องแห่ง
ตระกูล "แป๊ะยิ้ม"

ทางเลือก...ที่เลือกไม่ได้

"คุณแบมคะ คอมพ์ที่บ้านของคุณ ให้พี่กมลไปดูให้ก็ได้นะคะ พี่กมลแกเก่งทางนี้ค่ะ"
"อ๋อเหรอ ดีๆ แบมกำลังปวดหัวกับคอมพ์ที่บ้านมากๆ เลย นี่ก็ใกล้จะเลือกตั้งแล้ว................."

ผมเงยหน้ามอง นักการมืองสาวไฟแรง ตามที่น้องพนักงานของพรรคบอก
คุณแบม นักการเมืองสาวที่ผมแอบชอบมานาน หลังจากที่ผมสมัครเข้ามา
เป็นเจ้าหน้าที่ของพรรค ได้เดือนกว่าๆ นี่เอง

"อาทิตย์นี้เลยนะ คุณ เอ่อ กมลใช่ไม๊คะ"
"ครับผมกมล......."
"อาทิตย์นี้แบมอยู่บ้านนะคะ มาสักกี่โมงดีคะ..."
"เก้าโมงเช้าเลยก็ได้ครับ......."
"สิบโมงดีกว่า แบมอยากตื่นสายๆ มั่ง ตกลงนะคะ"

ผมมองร่างอวบขาว เดินลับตาไปขึ้นรถประจำตำแหน่ง ออกจากสำนักงานไป
แล้วก็ต้องชะงักกึก.เมื่อน้องในสำนักงานแซว

" ไงพี่กมล มองตาค้างเชียวนะ เดี๋ยวก็เหมือนหมาเห็นยานอวกาศหรอก...."
"ก็เธอสวยน่ารัก นี่นา ตัวจริงสวยกว่าในโทรทัศน์เป็นร้อยๆ เท่าเลย.........."

จนถึงวันอาทิตย์ ผมขับรถมาตามแผนที่ที่ได้รับ มาจอดที่บ้านหลังใหญ่
กำแพงสีขาวนวล ผมจอดรถข้างนอกแล้วกดกริ่งเรียก
สักพักนึงมีเด็กคนงานในบ้านออกมาสอบถาม และเปิดให้เข้าไปข้างใน
เพราะคุณแบมสั่งเอาไว้แล้ว

"คุณแบมท่านให้คุณขึ้นไปที่ห้อง ได้เลยค่ะ แต่ตัวท่านออกไปธุระข้างนอก
บ่ายถึงจะกลับมาค่ะ เดี๋ยวจะพาไปนะคะ"

สิ้นคำเด็กสาวรับใช้พาผมเดินเข้าไปยังตัวบ้าน มองมองไปรอบๆ บ้าน
มีสระว่ายน้ำ มีสวนที่จัดไว้อย่างสวยงาม ผมพูดกับเด็กรับใช้

"บ้านนี่สวยมากเลยนะครับ แล้ว........."
"ปรกติเมื่อก่อนคุณท่านอยู่อีกบ้านนึงค่ะ ตอนหลังย้านมาอยู่ที่นี่ต่างหาก"

ผมเดินเข้าไปถึงห้องของนักการเมืองสาว ห้องหับจัดไว้เป็นอย่างดี
ผมลงมือดูคอมพ์ว่ามันเป็นอะไร
สักพักเด็กสาวก็เอาน้ำและของทานเล่นมาเสริฟ
ผมขอกาแฟแก้วนึง แก้ง่วง จากนั้นผมก็นั่งทำคอมพ์ไปเรื่อยๆ
พอเด็กสาวขอตัวไปทำงานอื่น ผมก็เดินสำรวจรอบๆ ห้อง

ในห้องน้ำ และไม่รู้ว่าเป็นโชคของผมหรืออย่างไร
ในตระกร้าหวายภายในห้องน้ำ ผมเห็นกางเกงในสีขาวนวล และเสื้อในอีกหนึ่ง
ผมลังเลอยู่สักพัก แต่มือไวกว่าความคิด ผมก้มลงหยิบกางเกงในตัวนั้นขึ้นมา
บอกตามตรง ผมเคยแอนตี้พวกที่ขโมยกางเกงในสาว หรือทำกามกิจใดๆ
กับกางเกงในผู้หญิง แต่คราวนี้เหมือนผีห่าซาตาน มันดลใจให้ผมยกกางเกงใน
จากตระกร้านั้นสูดดม

ผมนึกเอาว่ามันคงเป็นของคุณแบมเจ้าของห้องนั่น กลิ่นหอมหวลอบอวล
คราบขาวๆ จางๆ ยังติดอยู่ กลิ่นที่มันหอมติดจมูก บอกไม่ได้ว่ามันมีกลิ่นยังไง
แต่ดมแล้วก็อยากดมอีก

ผมเองกลัวว่าเด็กรับใช้จะเข้ามาเห็น เลยสูดดมอีกทีและวางเอาไว้อย่างเดิม
กลับมานั่งลงโปรแกรม แต่ในใจกระวนกระวายสิ้นดี เนื่องด้วยยิ่งคิดยิ่งอยาก
จะดมอีกและผมก็ทนไม่ไหวเดินเข้าไปในห้องน้ำ หยิบมันขึ้นมาอีกครั้งนึง

แต่คราวนี้ผมลองเปิดลิ้นชักต่างๆ ดูเรื่อยเปื่อยๆ จนถึงลิ้นชักล่างสุด
ผมสังเกตเห็น วัตถุชิ้นนึง และอีกชิ้น และอีกชิ้น มันทั้งสามแตกต่างกัน
ที่ลักษณะภายนอก สีก็แตกต่างกัน แต่ที่มันเหมือนกันก็คือ...

เจ้าสิ่งนั้นมันคือ ไวเบรเตอร์ !!!

มันมีลักษณะที่แตกต่างกันออกไปทั้งสามอัน
ถ้าตาผมไม่ฝาดไป ผมเห็นอันนึงมีคราบบางๆ ติดอยู่ด้วย...
ดูเหมือนเจ้าของจะไม่ได้ทำความสะอาดมันก่อนเก็บ

นั่นสิ ใครล่ะที่ใช้มัน

ผมคิดๆ และแน่ใจด้วยว่า มีคนๆ เดียวเท่านั้นที่ใช้เจ้าสิ่งนี้
และเป็นคนๆ เดียวกับเจ้าของห้องนี้ด้วย
อย่างไม่ลังเล ผมยกมันขึ้นมาสูดดม ตรงบริเวณคราบดวงๆ นั้น

อืม........ผมเพริดอารมณ์ไปกับมันอย่างช่วยไม่ได้ /

ตอนนั้นผมคิดอะไรได้อย่างนึง
และไม่คิดว่า มันจะนำผมไปพบกับอะไรที่คาดไม่ถึงในกาลต่อมา

ข้างๆ โต๊ะคอมพ์มีกล่องใส่บางสิ่งเอาไว้ ผมก็หยิบเปิดออกดู
ก็เห็นเจ้าอุปกรณ์แบบเดียวกัน แต่อันนี้จะดูมีปุ่มปม มากกว่าอันอื่นๆ
ที่อยู่ ในห้องน้ำ

และอันนี้ดูเหมือนว่า มันจะเพิ่งผ่านการใช้งานได้ไม่ถึง 24 ชั่วโมงนี่เอง !

ผมหยิบโทรศัพท์ออกมา และถ่ายไปรอบๆ ห้อง
รูปต่างๆ ของเจ้าของห้อง และเจ้าสิ่งที่ว่านี้ด้วย
ผมถ่ายเก็บเอาไว้ทุกซอกทุกมุม แล้วก็กลับไปนั่งลงโปรแกรมต่อ...

เด็กรับใช้เรียกให้ผมลงไปกินอาหารว่างตอนเที่ยงกว่า
จากนั้นผมก็กลับขึ้นมาทำงานต่อ จนบ่ายสอง เสียงใสๆ ก็ดังขึ้นที่ด้านหลัง

"เป็นยังไงบ้างคะ คุณกมล......"
"อ้อ คุณแบม ..เรียบร้อยครับ อีกนิดเดียวก็เสร็จแล้ว...."
"ทานอะไรหรือยังคะ.."
"ครับ เรียบร้อยแล้วครับ"

ผมลอบมองเรือนร่างของหญิงสาวร่างใหญ่ นักการเมืองชื่อดัง
วันนี้เธอใส่กางเกงยืดสามส่วนหลากสี เสื้อยืดคอกลมกว้าง
เธอแต่งตัวดูน่ารักอ่อนวัย แตกต่างกับชุดสูท ที่เธอใส่เวลาทำงานการเมืองมากนัก
ผมแนะนำเธอ เกี่ยวกับการใช้โปรแกรมต่างๆ และรายละเอียดเกี่ยวกับคอมพ์ของเธอที่เสีย
เธอนั่งอยู่ด้านข้าง มองไปยังหน้าจอ แต่ผมแอบลอบมองที่คอเสื้ออันกว้างของเธอ
หน้าอกใหญ่อวบ สีขาวนวลน่าลูบไล้
คุณแบมนักการเมืองสาวไม่ได้ระวัง สายตาของผม ที่กำลังชำเลืองอย่างเมามัน
พลางจมูกก็สูดกลิ่นหอมของเรือนร่างของคุณแบมตลอดเวลา
พลันอารมณ์และตัญหาก็ก่อกำเนิดจนยากที่จะระงับ

ผมล้วงมือหยิบเจ้าเครื่องมือปรนเปรอสวาทของเธอออกมาวางข้างหน้าโต๊ะคอมพ์
ทันทีที่เธอเห็น ก็มีสีหน้าตกใจอย่างที่สุด

"ว้าย??? คุณกมล เอามาจากไหนคะ?....................."
"ผมเจอที่ในกล่องข้างโต๊ะครับ................."
"ตายจริง แบม................แบม.......เอ่อ..........มันไม่......................."

สีหน้าสดใสพลันหม่นหมองทันที เหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นที่หน้าผากของเธอ
แม้อากาศภายในห้องจะเย็นสบาย

ผมเองยอมรับว่าครั้งนี้เดิมพันด้วยความเสี่ยงคุกเสี่ยงตะรางอย่างมาก
เพราะถ้าผมกลับบ้านไปเฉยๆ ทุกอย่างก็จะไม่เกิด
แต่กลิ่นหอมและความอยากมันบังคับให้ผมต้องทำ

"คุณแบม..มีอีกสามอันในห้องน้ำ............."
"คุณกมล ..คุณมีสิทธิ์อะไรมารื้อค้นของดิฉันอย่างนี้................"
"ผมถ่ายรูปเอาไว้หมดแล้วครับคุณแบม......"
"อะไรกัน นี่แก .......แกต้องการอะไร......จะแบล๊กเมล์ฉันหรือไง.."
"เปล่าเลยครับ ผมก็ทำตามที่ผมอยากทำ ทุกอย่างมันบังเอิญ........."
"แล้วถ่ายรูปเอาไว้ทำไม...นี่ เอามานี่ ถ่ายอะไรไว้บ้าง....................."

นักการเมืองสาวชื่อดัง พยายามจะเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงของผม
สีหน้าเธอตอนนี้ดุดันน่ากลัว

"เอามานะ แก ไอ้คนเลว....ไอ้...ทำไมทำแบบนี้ ......ใครรับแกเข้ามาทำงานนะ.....ใครกัน ......
ไอ้เลว....ชั่วที่สุด พ่อแม่แกไม่สั่งสอนใช่ไม๊ พ่อแม่แกก็เลวด้วย......"
"คุณแบมเฉยไว้ดีกว่าครับ ผมจะลบมันออกก็ได้ แต่ถ้าคุณแบมยอมอะไรผมสักอย่างนึง........"
"ไอ้คนเลว แกจะเอาอะไร....ฉันไม่มีวันยอมแกแน่.....แกจะเอาเงินเหรอ....ได้ ฉันจะให้แก
แล้วออกไปจากที่นี่ ทิ้งโทรของแกเอาไว้ด้วย ไม่ยังงั้นฉันจะแจ้งตำรวจ"

"คุณแบมใจเย็นๆ นะครับ สิ้นปีจะมีการเลือกตั้ง ถ้าเรื่องนี้เผยแพร่ออกไป
คุณแบมคงรู้ว่ามันจะเกิดผลเสียอะไรกับคุณบ้าง........"
"แกจะขู่ฉันเหรอ ไม่มีละ ที่ฉันจะยอม...."
"คุณแบมรู้แล้วเหรอครับว่าผมต้องการอะไร................."
"อะไร แกต้องการอะไรไอ้คนเลว.............."
"ผมอยากจะ...................."
"ไอ้บ้าๆๆๆๆ ไอ้สารเลว......ไอ้ๆๆๆๆๆๆ........................."
"คุณแบมยังไม่รู้เลยว่าผมต้องการอะไร..........."

ผมเอามือรับการตบและข่วนจากนักการเมืองสาวขวัญใจของใครหลายๆ คน
จริงอยู่เราพูดกันหลายต่อหลายประโยค แต่คำพูดของคุณแบม เพียงกระซิบ
ได้ยินกันสองคนเท่านั้น แกคงจะอายคนในบ้านหากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป

"แกจะเอาอะไรบอกมา แล้วรีบออกไปจากบ้านนี้ แล้วออกไปจากที่ทำงานด้วย ออกไปเลย"
"ผมจะลบทุกอย่างในเครื่อง ถ้าคุณแบมฟังข้อเสนอของผมสักนิด......."
"อะไรว่ามา...หรือว่าแกจะ...กับฉัน.....ไอ้บ้าๆๆๆ ไอ้คนบ้าๆๆๆๆ..........."

ผมชักเหลืออด เพราะเริ่มเจ็บปวดจากการทุบตีและตบ
ผมพูดกับแกอีกครั้งนึงอย่างใจเย็น

"ผมไม่ได้อยากจะมีอะไรกับคุณแบมหรอกครับ ผมเพียงแต่..........
ขอดมกลิ่นตรงนั้นและขอใช้ลิ้นสัมผัสนิดเดียวเท่านั้น ..แล้วผมก็จะไปแล้ว....."

"ไอ้บ้าๆๆๆๆๆ.....ไอ้เลว..เลวมาก...ใครจะไปยอมรับเรื่องบ้าๆ ของแกได้.........."
"งั้นผมคงจะไปพร้อมกับรูปไอ้เครื่องมือสี่ชิ้นนี้ และรูปห้องคุณแบม..."
"ใครจะไปเชื่อแก..ไอ้บ้า...ไม่มีใครเชื่อแกหรอก..........."
"ไม่มีใครเชื่อ.....แต่อย่าลืมนะครับ....ชื่อคุณแบมก็จะต้องเสียอย่างแน่นอน
สังคมไทยคุณแบมเองก็รู้ดี............"

"ไอ้บ้า ชาติชั่วที่สุด ใครๆ..ใครใช้แกมา..ใครใช้แกมาทำลายชั้น..หา.บอกมานะ..ไอ้..................."

ผมโดนทั้งหยิกทั้งตบจนหูหัวแดงไปหมดจนจนทนไหวต้องยื่นคำขาด

"ผมขอแค่นี้ เรารู้กันสองคน ขอเวลาไม่เกินห้านาที ถ้าคุณแบมตกลง ตามที่ผมบอก
หลังจากนั้นผมจะกลับไปพร้อมกับทิ้งหรือทำลายมือถือผมทันที"

ความเงียบภายในห้องกลับมา...
ภาพข้างหน้าคือคุณนักการเมืองสาวร่างอวบใบหน้าสวย
ตอนนี้ทำตาแดงๆ เหมือนจะร้องไห้ เธอมาแนวใหม่เอาน้ำเย็นเข้าลูบผม
ซึ่งผมเองคิดว่ายังไงก็ไม่ได้ผล

"คุณกมล...ลบทิ้งเถอะนะคะ..สงสารฉันบ้างเถอะ
คุณก็รู้ว่าเรื่องแบบนี้เราไม่ใช่สามีภรรยาหรือแฟนกัน เค้าไม่ทำกันหรอก
แบมเองยังไม่เคยมีใคร เรื่องที่เขาลือกันมันก็เป็นข่าวลือ
แบมยัง............แบมยังไม่เคย......คุณกมลก็เห็น ไอ้สี่อันเนี่ย แบมซื้อมาตอนไปเมืองนอก
แบมๆๆ ฮือ..................."

ผมเองแทบใจอ่อนเมื่อมองเห็นน้ำตาผู้หญิง มันสะเทือนใจมากพอดู
เพราะโดยปรกติผมเองก็ไม่ได้อยากทำแบบนี้ๆ
แต่นี่ทุกอย่างมันล่วงเลยมาถึงอย่างนี้ ผมถอยไม่ได้แล้ว

"คุณแบม..ผมขอดมและสัมผัสตรงนั้นของคุณนิดเดียวเท่านั้น แล้วผมจะไป................................"
"โธ่...ไม่มีทางอื่นเลยเหรอ........................................."
เราสองคนอยู่ในอากัปกริยาต่างกัน ผมเองยืนอยู่ข้างโต๊ะคอมพ์ เธอนั่งอยู่ตรงปลายเตียง
แล้วผมก็ได้ยินประโยคนึง ทำให้ผมต้องสูดลมหายใจเข้าลึกๆ

"ก็ได้ แต่ให้เวลาหนึ่งนาทีเท่านั้น ฉันจะจับเวลาด้วย................ฮึ.........."

ผมลุกเดินเข้าไปหาเธอ แต่เธอเดินออกไปปิดม่านล๊อกประตู และปิดไฟทั้งหมด
แต่ถึงยังไงมันก็กลางวัน แสงรำไรยังฉายเข้ามาพอเห็นอะไรบ้าง
นักการเมืองสาวค่อยๆ ถอดกางเกงยืดออกช้าๆ พอลงมาได้นิดนึงก็ชะงัก
แต่ก็ดึงลงจนหลุดลงในที่สุด

"เร็วๆ แล้วเอาโทรฯ ออกมาด้วย ฉันจะถือเอาไว้....."
"ถอดกางเกงในด้วยนะครับ...ผม....เอ่อ...."
"บ้าๆๆ แกนี่บ้าแน่ๆ............."

คุณแบมถอดกางเกงในออกลงกองที่พื้น แต่เอาเสื้อยืดบังเอาไว้
ผมคุกเข่าลงที่ด้านหน้า แล้วค่อยๆ เอามือดันขาของเธอออก
มือของเธอยังคงปิดตรงร่องสวาทอยู่ ผมค่อยๆ ดึงออกแล้วก้มลงสูดดม
กลิ่นหอมอบอวลฟุ้งจมูก ผมพยายามสูดดมให้มันเข้าไปในฆานประสาท
อย่างจะจดจำกลิ่นนี้ไปจนวันตาย
ผมแลบลิ้นตวัดเลียเบาๆ ช้าๆ กลีบเนื้ออ่อนนุ่มสองข้างไหวระริก
รสชาติเค็มหวานปะปนแยกไม่ออก ผมดูดเลียและดุนเม็ดสวาทขึ้นลงตามจังหวะลิ้น
เสียงเบาๆ จากปากนักการเมืองสาว แผ่วมา...

"อีกสามสิบวินาทีนะ.....พอบอกให้หยุดก็หยุดนะ.............."

ผมไม่สนอะไรทั้งนั้น ค่อยๆ เลียจากช้าเป็นเร็วขึ้น ผมเอานิ้วชี้ค่อยๆ สอดเข้าไปช้าๆ เบาๆ.....

"อา...เธอทำอะไร...อุ๊ย.เอาออก....อย่าๆ...เอาออก จะหมดเวลาแล้ว........."

ผมยังเลียอยู่ไม่หยุดและยังเอานิ้วดันเข้าดันออก
น้ำเหนียวๆ ใสๆ ตอนนี้เยิ้มออกมาจากร่องสวาทของเธอเป็นมันปลาบ
และติดนิ้วของผมออกมาด้วย ผมมีความรู้สึกว่ามันน่าจะเลยเวลามามากแล้ว
แต่ทำไมถึงไม่มีเสียงบอกให้หยุดจากปากของเธอเลย
ผมเองยังไม่หยุดสบัดลิ้น ยังคงเลียผ่านขึ้นลงบนแคมสวาทของเธอ
และร่องภายใน ก็ยังคงถูกแหย่ด้วยนิ้วของผม