อาจารย์สาวเสียท่า
ทุกคนอย่าลืมทำการบ้านที่ครูสั่งนะคะ เอาล่ะ วันนี้พอแค่นี้ แล้วเจอกันตอนเปิดเทอมนะคะ” เสียงใสๆดังขึ้นหน้าห้อง นักเรียนในห้องยืนตรงทำความเคารพ ร่างนั้นจึงเดินออกมาจากห้องตรงไปยังห้องพักครู...“เป็นไงบ้างจ๊ะ ครูอร” อาจารย์วัยกลางคนที่นั่งอยู่ในห้องพักครูกล่าวทักเมื่อเห็นหญิงสาวเดินเข้ามา “ก็เหนื่อยนิดหน่อยแหล่ะค่ะ แต่อรไม่เป็นไร แล้วนี่ครูจะกลับกรุงเทพวันนี้เลยหรือเปล่าคะ” หญิงสาวถามยิ้มๆ คู่สนทนาพยักหน้าให้ “อือ พี่กลับดีกว่า แล้วเดี๋ยวใกล้ๆค่อยมาตรวจข้อสอบ แล้วอรจะกลับด้วยหรือเปล่า” อรวรรณส่ายหน้า “ไม่หรอกค่ะ อรอยู่ที่นี่ดีกว่า ไม่อยากเทียวไปเทียวมา” เธอตอบ “อยากอยู่เฝ้าโรงเรียนคนเดียวก็ตามใจ พี่กลับดีกว่า” ครูรุ่นพี่กระเซ้า ก่อนจะลุกออกจากห้องพักครูไป...อรวรรณยืนมองสนามฟุตบอลภายในโรงเรียนผ่านหน้าต่างห้องพักครู สาวน้อยวัยยี่สิบสี่ปี ผิวขาวนวล ใบหน้าเรียวได้รูป ปราศจากเครื่องสำอางแต่งแต้ม ริมฝีปากแต้มลิปสติกสีอ่อน ผมประบ่า รูปร่างสูงเพรียวภายใต้เสื้อแขนยาวสีขาว กระโปรงสีกรมท่า กิริยามารยาทสมกับเป็นครูประจำโรงเรียนแห่งนี้ เธอนึกย้อนกลับพลางยิ้ม วันนี้ของปีที่แล้ว แม่ของเธอเถียงหัวชนฝาในวันที่เธอบอกว่าเธอขอย้ายมาเป็นครูที่นี่ ทั้งๆที่เธอเป็นอาจารย์สอนอยู่ในโรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงเทพอยู่แล้ว เพื่อนๆอาจารย์ต่างพากันตกตะลึงเมื่อรู้ว่าเธอขอย้ายมาอยู่โรงเรียนเล็กๆชานเมือง เกือบติดกับชายแดนของประเทศ ไม่มีใครทราบเหตุผลหรือความคิดของหญิงสาวว่าเพราะเหตุใด ผู้หญิงตัวคนเดียว ท่าทางบอบบาง จึงขอเนรเทศตัวเองออกมาอยู่***งไกลความเจริญขนาดนี้...“อรอยากอยู่กับธรรมชาติมากกว่าค่ะ...” คำตอบที่ทุกคนได้ยิน จะเหมือนกันเกือบทุกครั้ง หลายๆคนเดาว่าเธอคงมีความรักแล้วอกหัก จึงต้องหนีความจริงออกไป เธอเพียงแค่ยิ้มรับคำคาดเดาเหล่านั้น...หญิงสาวกลับเข้าบ้านพักครูซึ่งอยู่ด้านหลังโรงเรียน เธอวางกระเป๋าและแฟ้มเอกสารลงบนโต๊ะ พลางบิดตัวด้วยความเมื่อยขบ พรุ่งนี้ก็ไม่ต้องไปสอนแล้ว เธอเพียงแค่ไปนั่งตรวจเอกสารที่ห้องพักครูเพียงอย่างเดียวอรวรรณหยิบผ้าเช็ดตัวที่แข
วนอยู่บนราวและเดินเข้าห้องน้ำที่อยู่ด้านหลัง หญิงสาวถอดเสื้อแขนยาวออกจากร่างและปลดตะขอกระโปรง รูดออกจากปลายขา จากนั้นก็ปลดซับในสองชิ้นสุดท้ายออกจากร่างไป เธอมองกระจกดูรูปร่างตัวเองพลางยิ้ม ใบหน้างามขาวสะอาดลาดลงสู่เนินหน้าอกที่เบ่งบานอวบอิ่มด้วยวัยสาว ผิวขาจนมองเห็นเลือดฝาดแดงระเรื่อ หัวนมสีชมพูอ่อนจางโผล่พ้นจากสองเต้าเพียงนิด สายตาเธอไล้ลงมา ผ่านหน้าท้องราบเรียบไร้ไขมันส่วนเกินจนมาถึงเนินเนื้อโหนกนูนที่ประดับด้วยพงหมอยดำ
ขลับที่แซมขึ้นประปรายอย่างเป็นระเบียบทั่วหน้าขา ลาดลงไปในร่องรอยแยกที่ผ่ายาวหายไปด้านหลังเธอบิดกายอีกครั้งก่อนจะเปิดฝักบัวเพื่ออ
าบน้ำชำระคราบไคลที่เกิดจากการทำงานมาทั้งวัน...หญิงสาวก้าวออกมาจากห้องน้ำตรงไปยังโต๊ะเครื่องแป้ง ร่างพันด้วยผ้าขนหนูผืนใหญ่ เธอบรรจงหวีผมที่พึ่งสระเสร็จใหม่ๆ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อรู้สึกว่ามีเงาร่างของใครบางคนยืนอยู่หน้าประตูห้อง เธอรีบหยิบเสื้อคลุมขึ้นมาใส่ทันทีและเดินไปที่หน้าประตู “ใครน่ะ...” เธอถามเบาๆ เงี่ยหู ได้ยินคล้ายเป็นเสียงเด็กกำลังร้องไห้ “หนูเองค่ะ..” เสียงตอบกลับมาเบาๆ อรวรรณนิ่งคิดซักพักก็จำได้ว่าเป็นนงนุช นักเรียนในห้องของเธอเอง ก่อนจะเปิดประตูให้ “เข้ามาสิจ๊ะ..” เธอพูดพลางดึงร่างนั้นเข้ามาในห้อง แต่ต้องตกใจเมื่อเห็นนงนุชนั่งร้องไห้อยู่หน้าบันได “...อุ๊ยตายแล้วนงนุช เป็นอะไรไปเนี่ย” ใบหน้าสดใสของเด็กสาววัยสิบหกเต็มไปด้วยคราบน้ำตา เธอเดินตามอรวรรณเข้ามาในห้องพลางสะอึกสะอื้น “เกิดอะไรขึ้น..” หญิงสาวถามอย่างร้อนรน “สมศักดิ์...สมศักดิ์ค่ะ..” เธอสะอึกสะอื้นพูด อรวรรณขมวดคิ้ว คงหมายถึงนักเรียนมอห้า ซึ่งมีชื่อเสียงว่าเป็น
อันธพาลประจำโรงเรียน “เค้าทำไมเหรอ เล่าให้ครูฟังซิ” เธอรีบถามพลางสังเกตเห็นว่านักเรียนสาวของเธอผอมซูบไป นงนุชพยายามกลั้นเสียงสะอื้นก่อนเล่าให้ครูของเธอฟัง...หกโมงเย็นของเมื่อวาน...นงนุชนั่งอ่านหนังสืออยู่หลังตึกใหม่ ซึ่งเป็นบริเวณสำหรับใช้เรียนวิชาเกษตรกรรม แต่เธอต้องเงยหน้ามองเมื่อรู้สึกว่ามีคนยืนค้ำเธออยู่ “มีอะไรเหรอ สมศักดิ์” เธอถามอย่างนึกรำคาญที่มีคนมาขัดขวางการอ่านหนังสือโดยเฉพาะอย่างยิ่งร่างที่ยืนอยู่
ตรงหน้านี้ เพราะกิติศัพท์เรื่องความเกเร เป็นอันธพาลของเขา ทำให้เธอไม่อยากอยู่ใกล้ สมศักดิ์ยิ้มให้ “ไม่มีอะไรหรอก คิดถึงก็เลยเดินมาหาน่ะ” เขาพูดขึ้นมาดื้อๆ ทำให้เธอขมวดคิ้ว ปกติแล้วเขาไม่เคยพูดล้อเล่นกับเธออย่างนี้มาก่อน “อย่าพูดบ้าๆน่ะ...” เธอขยับตัวลุกขึ้น “...ฉันไปนั่งที่อื่นก็ได้” “ไปไหน
เล่า...” สมศักดิ์พูดพลางดึงมือเธอ ทำให้เธอตกใจเพราะไม่คิดว่าเขาจะกล้า “...กว่าจะได้คุยกันสองต่อสองอย่างนี้ อยู่คุยกันก่อนสิ” “อย่าเล่นบ้าๆนะ ฉันเรียกให้คนช่วยจริงๆด้วย..” นงนุชหันรีหันขวางอย่างตกใจ เขาหัวเราะ “เย็นอย่างนี้ ใครๆเค้าก็กลับบ้านกันหมดแล้ว แล้วฉันว่าเธอคงไม่อยากเรียกใครหรอก...” เขาควักมีดออกมาจากกระเป๋ากางเกงจ่อกับลำคอของเธอ แววตาที่เขามองทำให้เธอยืนแข็งทื่อ “สมศักดิ์...” เธอเรียกด้วยความกลัว เหงื่อแตกพลั่ก “...ฉันเป็นเพื่อนเธอนะ” เขายิ้ม***มเกรียม “ฉันไม่ได้อยากให้เธอเป็นเพื่อนซักหน่อย ขอร้องให้เป็นแฟนดีๆไม่ชอบ ชอบให้บังคับ มานี่...” พูดจบ มือหนึ่งกระชากแขนเธอให้เดิน อีกมือหนึ่งจ่อมีดอยู่บนลำคอขาวผ่อง ทำให้นงนุชไม่มีทางเลือก เธอเดินตามเขาเข้าไปในห้องเรียนเกษตรอย่างไม่กล้าขัดขืน “โอ๊ย...” เธอร้องด้วยความตกใจเมื่อถูกเขาผลักลงไปนอนอยู่บนผืนหญ้าที่เตรียมไว้สำหรับปูพื้นสน
ามฟุตบอล ทำให้เธอไม่ได้เจ็บอะไรมากนัก นงนุชหันไปมองร่างที่ยืนอยู่ตรงหน้า “อย่าทำอะไรเราเลยนะ เราขอร้อง...” เธอพยายามอ้อนวอน แต่ร่างสูงใหญ่นั้นยืนหัวเราะอย่างไม่สนใจ “ถ้ายอมเป็นแฟนกูดีๆก็สิ้นเรื่อง” ร่างนั้นพูดและค่อยๆเดินเข้ามาหา “ยอมแล้ว...” เธอพูดอย่างหมดทาง น้ำตาไหลพรากด้วยความกลัว “...ฉันยอมเป็นแฟนเธอแล้ว” เด็กหนุ่มส่ายหน้า พูดเสียง***ม “กูไม่เชื่อมึงหรอก เอาแน่ๆดีกว่า กูว่าถ้า***มึงซักที คงจะชัวร์กว่าคำพูดของมึงแน่ๆ” คำพูดนั้นทำให้นงนุชแทบช็อค “อย่านะ..” เธอร้องไม่ทันขาดคำ ร่างที่ยืนอยู่ก็ทรุดตัวลงมานั่งข้างๆก่อนจะกดร่างเธอลงไปนอนกับพื้น สมศักดิ์ซุกไซ้ใบหน้าลงบนแก้มงามและพยายามประกบปากกับเด็กสาว นงนุชดิ้นรนหนี แต่มือที่เหมือนคีมเหล็กกอดรัดเธอไว้แน่นพลางลูบไล้เรือนร่างจนทั่วทั้งตัว “ว๊าย...” เธอร้องออกมาเมื่อมือที่ป้วนเปี้ยนอยู่บริเวณหน้าอกเธอนั้น จับสาบเสื้อเธอและกระชากออกอย่างแรงจนกระดุมเสื้อหลุดกระจาย เผยให้เห็นผิวกายขาวผ่องภายในโดยมีเพียงยกทรงตัวจิ๋วปกปิดสองเต้าอย่างหมิ่นเหม่ยังไ
ม่ทันตั้งตัว นงนุชก็ต้องสะดุ้งเมื่อเขาซุกใบหน้าลงมาบนหน้าอกและเอื้อมมือไปด้านหลังเพื่อควานหาต
ะขอยกทรง “อย่านะ..” เธอร้องเสียงหลง รู้สึกเย็นวูบเมื่อตะขอยกทรงหลุดจากกัน มือของเขาปราดมาที่ด้านหน้าและดึงรั้งยกทรงตัวงามขึ้นไปอยู่บนเนินหน้าอก สมศักดิ์จ้องมองเต้านมขนาดพอดีมือที่ขาวผ่องปราศจากไฝฝ้าราคีทั้งสองเต้าตาแทบถลน หัวนมยังไม่โผล่ออกมาจากเต้าด้วยซ้ำ มือทั้งสองของเขากดข้อมือของเธอไว้เหนือศีรษะแน่น ก่อนจะซบใบหน้าลงเกลือกกลิ้งบนเต้างามอย่างหิวกระหาย “อุ๊ย...” เด็กสาวสะดุ้งเมื่อริมฝีปากของเขาไล้เลียทั่วหน้าอกและวกกลับมาบนยอด ก่อนจะดึงเม้มเอาหัวนมเม็ดเล็กที่จมหายอยู่ในเต้าเข้าไปในอุ้งปากและใช้ปลายลิ้นเกลี
่ยไปมาอย่างชำนาญ นงนุชแอ่นขึ้นอย่างลืมตัว ชาไปทั้งร่างเหมือนถูกไฟดูด หัวนมอ่อนนุ่มถูกช้ำจากเหตุการณ์เมื่อคืน สองเต้าแดงช้ำเป็นปื้นด้วยแรงบีบเคล้นอย่างหนักหน่วงของเขา ส่วนร่องนั้นแสบไปหมด คงเพราะดุ้น***เมื่อคืนที่ถล่มเนินเธอจนถลอกปอกเปิกไปหมด เธอคงไม่ต้องเอาเรื่องใครอีกแล้วล่ะเพราะตัวการก็ตายไปแล้ว เธอส่ายหน้าช้าๆ แต่เธอมีปัญหาแล้วล่ะ... หญิงสาวก้มลงใต้อ่างล้างหน้าพลางเปิดตู้ด้านล่าง เฮโรอีนบริสุทธิ์ร้อยเปอร์เซ็นต์วางเรียงอยู่เต็มตู้ เธออุตส่าห์ทำเรื่องขอย้ายมาอยู่ที่นี่เพื่อจะได้คุมสต็อกด้วยตัวเอง ใครจะนึกว่าครูสาวใสซื่อบริสุทธิ์อย่างเธอ จะเป็นเอเย่นต์ใหญ่ประจำจังหวัดนี้ แล้วต่อไปจะให้ใครเป็นคนช่วยประสานกับเด็กส่งของล่ะ ในเมื่อเอกก็ตายไปแล้ว อุตส่าห์บอกมันแล้วว่าให้ปล่อยของล็อตนี้ให้เสร็จก่อน แล้วเธอจะนอนให้มัน***ให้หายอยากเลย แต่มันเสือกใจร้อน ดีสมน้ำหน้า ส่วนแบ่งก้อนสุดท้ายของมัน เธอเก็บไว้เองก็แล้วกัน เสือกตายด้วยเรื่องโง่ๆ คงต้องหาคนมาช่วยใหม่เสียแล้ว และถ้ามันอยากได้อะไร เธอคงต้องให้มันบ้าง มันจะได้ไม่งี่เง่ากับเธออีก... หญิงสาวปิดตู้ล็อคกุญแจ ก่อนจะอาบน้ำ เปลี่ยนชุด แล้วออกไปตรวจเอกสารที่ห้องพักครูตามปกติ
