[เล่าเรื่องเสียว]

เพชรพระอุมา ภาคพิศดาร 5 (เสียวหี)

       "พี่โตชอบที่นี่หรือเปล่าคะ.." หญิงสาวที่นั่งข้างๆถามเสียงเย็น หลับตา แหงนหน้า กลิ่นดอกไม้ป่ายามดึกลอยมาพร้อมลมที่พัดโชยมาเบาๆ เงาไม้ฝั่งตรงข้ามมองเห็นเรือนลางจากแสงจันทร์ที่ส่องสว่างนวล ยามที่มานั่งอยู่ริมบึง
ธาราหันมายิ้มให้น้องสาว บรรยากาศที่เงียบสงบ ร่างของน้องสาวที่นั่งชันเข่าพิงร่างอยู่กับตัวเขา กลิ่นกายหอมอ่อนๆที่โชยจากเรือนร่างของเธอ ทำให้อารมณ์ของเขาเริ่มพลุ่งพล่าน ความมืด ความน่ากลัวของสถานที่ในเวลานี้ ไม่ทำให้เขารู้สึกกังวลแม้แต่น้อย ชุดเดินป่าของเธอที่เปิดกระดุมเสื้อเม็ดบนเพื่อรับอากาศที่เย็นสบาย ทำให้ธารามองลอดเข้าไปเห็นร่องเนื้อขาวผ่อง คืนนี้เธอไม่ได้ใส่เสื้อชั้นใน ทำให้มองเห็นเม็ดทับทิมสีชมพูอ่อนวับๆแวมๆ ยิ่งทำให้อารมณ์ที่มีอยู่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว พุ่งสูงขึ้นไปอีก...
เมื่อสักครู่ที่อยู่ในเต้นท์ เขาแปลกใจมากที่น้องสาวของตน เป็นฝ่ายเอ่ยปากชวนเขาออกมาเดินเล่นเอง ทั้งที่แต่ก่อนแต่ไรมา เขาจะต้องเป็นฝ่ายเริ่มต้นก่อนทุกครั้ง กนิษฐามาเขย่าตัวเขาบนเตียง เมื่อเขาตื่นขึ้นมา เธอก็ยิ้มให้และก้มลงประทับจูบเบาๆบนริมฝีปากเขา ก่อนจะค่อยๆเดินออกจากเต้นท์ไป เพียงแค่นี้ก็รู้แล้วว่าน้องสาวของตนต้องการอะไร...
ธาราเดินตามน้องสาวออกมานอกเต้นท์ มองเห็นเธอเดินช้าๆมายังริมบึงแห่งนี้ เขาขมวดคิ้ว เพราะปกติแล้วกนิษฐาไม่ใช่คนที่จะกล้าไปไหนมาไหนคนเดียว แต่อาจเป็นเพราะเธอคงรู้ว่าเขาเดินตามมา จึงกล้าเดินออกมาที่นี่ ธารามองดูบริเวณที่พักรอบๆ ลูกหาบส่วนใหญ่นอนหมดแล้ว คงมีเพียงพวกที่ต้องอยู่ยามเท่านั้น ที่นั่งอยู่บนขอนไม้ข้างกองไฟ...
สังหรณ์แวบหนึ่งเตือนเขาให้เรียกใครซักคน บอกว่าเขากำลังจะไปที่ริมบึง แต่น้องสาวที่หันมายิ้มให้และกวักมือเป็นเชิงเรียกหา ทำให้เขาส่ายหัว สลัดความกังวลออกทั้งหมด และเดินตามเธอออกมาทันที...

"เล็กถามว่าพี่โตชอบที่นี่หรือเปล่าคะ.." เสียงเย็นๆถามซ้ำ ธาราสะดุ้งเพราะกำลังคิดอะไรเพลิน หันมายิ้มให้น้องสาว
"ชอบสิ ยิ่งพอเล็กมานั่งอยู่ด้วย พี่ยิ่งชอบเข้าไปใหญ่เลย.." เขาพูดยิ้มๆ มือขวาโอบประคองร่างที่นั่งอยู่ด้านข้าง ฝ่ามือลอดใต้วงแขนไปเกาะกุมอยู่บนเต่งเต้าที่พุ่งชูชันอยู่ภายในชุดเดินป่า เคล้นคลึงเบาๆ
หญิงสาวเอนตัวมาซบอยู่บนไหล่ หอบหายใจตามแรงบีบเคล้นของเขาที่ค่อยๆเพิ่มความหนักหน่วงขึ้น เธอแอ่นอกขึ้นรับ เมื่อเขาเอื้อมมือมาปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ดจนถึงเม็ดสุดท้าย ก่อนจะดึงชายเสื้อออกจากกางเกงและค่อยๆถอดเสื้อออกจากร่าง...
"อืมม..." ร่างงามนั้นครางในลำคอเมื่อเขาซบหน้าลงบนเต่งเต้าทั้งสอง สลับกับใช้ปลายลิ้นแตะสัมผัสแผ่วเบาบนปลายยอด ฝ่ามือกระด้างบีบเคล้นปทุมถันอย่างหนักหน่วง แต่แทนที่จะรู้สึกเจ็บ เธอกลับแอ่นอกขึ้นรับแรงที่ขยำขยี้ พลางหอบหายใจเบาๆ สะท้านไปทั้งร่างเมื่อรู้สึกว่าเขาค่อยๆเอื้อมมือมาปลดเข็มขัดและตะขอกางเกง ก่อนจะรูดทั้งกางเกงและซับในตัวจิ๋วผ่านปลายขาลงไปช้าๆ
ธาราบีบเคล้นสองเต้าของน้องสาวอย่างหนักหน่วง บรรยากาศเงียบสงบริมบึง ปลุกอารมณ์ให้กระพือขึ้นมาอย่างรวดเร็วทำให้เขาอดใจไว้ไม่อยู่ เขาดันร่างงามลงนอนกับพื้นหญ้า ก่อนจะตามลงไปใช้ริมฝีปากดูดเม้มป้านถันงาม ปลายลิ้นเกลี่ยบนยอดถันทั้งสองจนเขม็งเกลียวเป็นเม็ดพุ่งชูชันสู้ปลายลิ้น สองมือป่ายเปะปะทั่วทั้งร่าง ก่อนจะค่อยๆปลดอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายด้านล่างจนร่างงามของน้องสาวเปลือยเปล่าต่อหน้า แสงจันทร์ที่ส่องลงมากระทบร่างขาวผ่อง ปราศจากไฝฝ้าราคีใดๆ ธาราชื่นชมความงามชั่วขณะ ก่อนจะก้มลงซบหน้ากับเนินรักที่ปกคลุมด้วยไหมดำขลับของน้องสาวและตวัดปลายลิ้นลงไปชอนไชอยู่ในร่องรอยแยกจนร่องรักของเธอเปียกปอนไปด้วยน้ำลายและหยาดน้ำรักที่หลั่งออกมาจากภายในตามอารมณ์ที่กระพือขึ้น...
"เล็กอยากให้พี่โตอยู่กับเล็กที่นี่.." เสียงครางระคนคำพูดแผ่วเบา เย็นจับใจดังขึ้น ธารากำลังก้มหน้าก้มตาอยู่ในร่องรักของเธอ จึงไม่ได้สำเหนียกถึงความหมายในคำพูดนั้น
"พี่อยู่กับเล็กแล้วยังไงล่ะ.." เขาตอบพลางตวัดปลายลิ้นเข้าใส่ติ่งเนื้อที่ยื่นออกมาจนแข็งขึ้นเป็นเม็ด ร่างงามสะท้านไปทั้งร่าง
"พี่โตอยู่กับเล็กที่นี่นะ เราจะมีความสุขด้วยกันอย่างนี้ตลอดไป ตกลงมั๊ยคะ.." เสียงเย็นถามต่อ ธาราไม่ได้เงยหน้าขึ้นตอบอีก จึงไม่เห็นสายตาคมวาวที่จ้องมองเขาอยู่ในขณะนี้
ธาราก้มหน้าซุกไซ้ใบหน้าในร่องรักของหญิงสาวจนไม่สามารถอดกลั้นได้อีก สองมือปลดเสื้อกางเกงออกจากร่างจนเปลือยเปล่าเช่นเดียวกับร่างงามที่กำลังนอนบิดไปมาอยู่บนพื้นหญ้า ท่อนเนื้อที่แข็งราวท่อนไม้ถูไถไปมาบนร่างขาวผ่อง ยิ่งสร้างความเสียวกระสันให้ผู้เป็นเจ้าของยิ่งขึ้นไปอีก...
"พี่ทนไม่ไหวแล้วเล็ก.." พี่ชายกระซิบเบาๆข้างหู ก่อนจะแทรกตัวเข้าไปอยู่กลางลำตัวของน้องสาว เธอแยกต้นขาออกให้อย่างรู้งาน
"พี่โตเบาๆก่อนนะคะ.." เสียงเย็นผิดไปจากที่เคยได้ยิน กระทบเข้าหู แต่วินาทีนั้น ธาราไม่สนใจความผิดปกติใดๆอีกแล้ว ท่อนเนื้อจ่อตรงร่องรอยแยก ค่อยๆดันร่างเข้าไปภายในร่างของเธอช้าๆ
ร่างงามที่นอนอยู่ด้านล่างบิดกายไปมาเพื่อให้ท่อนเนื้อที่กำลังเคลื่อนตัวเข้ามาในร่าง สามารถขยับตัวให้เบียดช่องทางเข้ามาได้สะดวกขึ้น..
"อ้า..." ทั้งสองครางออกมาพร้อมๆกันเมื่อรู้สึกว่าท่อนเนื้อของเขาเบียดตัวเข้าไปในร่างของเธอได้จนหมด
เมื่อเข้าไปได้เรียบร้อยแล้ว ธารารอซักพักจึงเริ่มโยกร่างเข้าใส่ร่างงามที่นอนยิ้มเย็นๆ รอรับแรงบดกระแทกทันที...
*********************************

วรินทร์เดินนำนายจ้างสาวมายังริมบึงซึ่งเมื่อตอนเย็นเขาได้พานายจ้างทั้งสองมาชมทิวทัศน์ ป่าทั้งป่าเงียบกริบ ไม่มีแม้แต่เสียงเรไร ตุ๊กแกป่า ที่มักจะร้องระงมไปทั่ว ราวกับว่าแม้แต่พวกมันก็สำเหนียกถึงอันตรายที่มองไม่เห็นเช่นกัน เขาก้าวพ้นพงหญ้าออกมายืนหลังไม้ใหญ่ ภาพที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่ริมบึงที่เห็นเบื้องหน้าห่างจากจุดที่เขายืนอยู่ประมาณสิบเมตร แสงจันทร์ส่องสว่าง ทำให้เขาชะงัก หญิงสาวที่เดินตามหลังมายืนเบิกตาโพลง
"พี่โต..." หญิงสาวอุทานเสียงกระซิบ ตะลึงกับภาพที่เห็น
วรินทร์จะเห็นอย่างไร กนิษฐาไม่รู้ แต่ภาพที่เธอเห็นขณะนี้ คือพี่ชายของเธอกำลังโยกเอวเข้าใส่ร่างของใครคนหนึ่งที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน ท่าทางที่กำลังบดกระแทกร่างนั้นอยู่ บอกให้รู้ว่าเขากำลังมีอารมณ์อย่างรุนแรง เสียงครวญคราง เสียงกระแทกร่างของคนทั้งสอง ดังแว่วมาจนถึงบริเวณที่เธอและพรานหนุ่มแอบซ่อนอยู่ พี่ชายเธอก้มหน้าก้มตาบดขยี้ท่อนเนื้อเข้าใส่ร่องรักที่นอนรับอยู่ด้านล่างอย่างหนักหน่วง โดยไม่ได้สังเกตแม้แต่นิดเดียวว่ามีคนมาแอบยืนซุ่มดูอยู่...
แวบหนึ่ง!!! หญิงสาวรู้สึกเหมือนกับว่าร่างที่กำลังนอนหงายอยู่บนพื้นหญ้านั้น จะเหลือบหันมามองเธอ กนิษฐาเพ่งมองก็ต้องเอามืออุดปาก เพราะถึงแม้ใบหน้านั้นจะดูงดงาม แต่ก็ซีดจนเขียวไปหมด และคล้ายกับจะรู้ว่าเธอกำลังแอบดูอยู่ ใบหน้านั้นหันมาแสยะยิ้มให้เธอทั้งๆที่ยังนอนให้พี่ชายเธอกระแทกร่างเข้าใส่อย่างเอาเป็นเอาตาย กนิษฐาจ้องมองสายตานั้นแล้วก็ต้องสะบัดใบหน้าเบาๆเพราะรู้สึกเหมือนพื้นดินโคลงเคลงไปมาจนเธอเซไปยืนพิงต้นไม้ที่แอบอยู่นั้น ซักพักหนึ่ง เธอรู้สึกปั่นป่วนภายใน เหมือนมีความร้อนแผ่กระจายไปทั่วทั้งร่าง ขุมความร้อนที่ซาบซ่านในตัวพุ่งผ่านตั้งแต่ศีรษะลงไปจนถึงเนินอกอวบอูม วนไปมาอยู่บนปลายยอดจนเธอต้องบิดกายไปมา เม็ดทับทิมที่ซ่อนตัวอยู่ในเสื้อชั้นในแข็งเขม็งชูชันขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ รู้สึกว่ากระแสความร้อนแผ่ลงไปด้านล่าง เธองอตัวเมื่อรู้สึกร้อนวาบไปทั่วท้องน้อย กระแสความร้อนชอนไชเข้าไปในร่องรัก หมุนวนอยู่บนติ่งเนื้อจนเธอแทบทรุดตัวลงนั่ง หยาดน้ำภายในเอ่อซึมล้นทะลักออกมาอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ สติสัมปชัญญะค่อยๆลดเลือนลงทุกที...

วรินทร์ยืนมองร่างที่กำลังบดกระแทกอยู่บนพื้นหญ้า สิ่งที่เขาเห็นแตกต่างจากที่กนิษฐาเห็น เขามองด้วยความงุนงงเพราะภาพที่เห็นคือนายจ้างของเขาถอดเสื้อผ้าจนเปลือยเปล่าและกำลังนอนคว่ำหน้ากระแทกท่อนเนื้อเข้าใส่พื้นหญ้า คล้ายกับกำลังร่วมรักกับใครซักคน สีหน้าแววตาของธาราคล้ายกับกำลังมีความสุขอย่างเต็มเปี่ยม ภาพที่เห็นเบื้องหน้า ทำให้เขาไม่ได้สังเกตถึงการเปลี่ยนแปลงในตัวของนายจ้างสาวที่ยืนอยู่ด้านหลัง...
วรินทร์ขยับตัวจะเดินออกไปหาธาราก็ต้องสะดุ้งเมื่อรู้สึกว่าหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างหลัง เอื้อมมือมาจับแขนเขาไว้แน่น เขาหันกลับไปก็เห็นหญิงสาวยืนจ้องหน้าอยู่ด้วยแววตาหวานเยิ้ม ร่างงามยืนบิดไปมาดูยั่วยวนอย่างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน...
"คุณหญิง..." วรินทร์กระซิบเรียกเบาๆด้วยความงุนงง ร่างของเธอสั่นระริกไปทั้งร่าง แววตาหยาดเยิ้มที่มองเขามันบ่งบอกถึงความต้องการภายในอย่างชัดแจ้ง
"วรินทร์...ฉัน...ฉันเป็นอะไรก็ไม่รู้.." เสียงแผ่วเบาสั่นระริกดังลอดจากริมฝีปากงาม ปลายลิ้นเรียวเล็กเกลี่ยไปมาบนริมฝีปากที่แห้งผาก วรินทร์จ้องมองแล้วต้องรีบหลบตาเพราะปลายลิ้นที่ตวัดไปมานั้น เหมือนเป็นการเชิญชวนให้เขายื่นปลายลิ้นเข้าไปสัมผัสความหอมหวานที่กำลังรอคอยอยู่...
ร่างงามที่ยืนบิดส่ายสะโพกไปมาอยู่ใต้ต้นไม้ ค่อยๆปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ดจนถึงเม็ดสุดท้าย ชายเสื้อถูกดึงรั้งออกจากขอบกางเกงและถอดเสื้อเหวี่ยงลงกับพื้นอย่างไม่ไยดี วรินทร์ตาค้าง ถอยหลังออกไปอย่างลืมตัว ร่างงามนั้นเอื้อมสองมือขึ้นมากุมสองเต้าขาวผ่อง ฝ่ามือนุ่มนิ่มบีบเคล้นเต่งเต้าของตนเองช้าๆ ปลายนิ้วคืบเข้าหาส่วนยอดก่อนจะใช้นิ้วหัวแม่โป้งและนิ้วชี้บีบคลึงเม็ดทับทิมแผ่วเบาจนแข็งชันสู้ปลายนิ้ว...
"วรินทร์..อื้มม..." เสียงแหบพร่ากระซิบเรียก ระคนกับเสียงครวญครางที่ฟังแล้วกระตุ้นอารมณ์อย่างรุนแรง สองมืองามที่บีบเคล้นเต่งเต้าค่อยๆเลื่อนต่ำลงมาตามหน้าท้องที่ลาดลงไปด้านล่าง เข็มขัดถูกปลดออกพร้อมกับตะขอกางเกงเดินป่า
บริเวณที่เขาและเธอยืนอยู่สว่างวาบขึ้น เมื่อกางเกงเดินป่าและซับในตัวจิ๋วถูกเขี่ยออกจากปลายขา ร่างงามขาวผ่องที่ยืนเปลือยกายต่อหน้าเขาบิดสะโพกไปมาอย่างยั่วยวน เนินเนื้อที่ปกคลุมด้วยไหมงามละเอียดดำขลับบิดไปมาตามอารมณ์ของผู้เป็นเจ้าของ หยาดน้ำจากภายในที่เอ่อซึมออกมาเปียกปอนไหมงามบนร่องรัก สะท้อนแสงจันทร์ราวกับหยาดน้ำค้างที่เกาะตามใบไม้
วรินทร์ยืนนิ่งอย่างทำอะไรไม่ถูก ร่างงามยืนลูบไล้ส่วนสัดตัวเองไปมาทั่วทั้งร่างอย่างยั่วยวน ก่อนจะค่อยๆเยื้องกรายเข้ามาหาเขาช้าๆ...
*************************************

สัมผัสของความแน่นกระชับในร่องรัก ทำให้ธาราบดท่อนเนื้อเข้าใส่ร่างที่กำลังนอนอยู่บนพื้นหญ้าอย่างหนักหน่วง สองมือบีบเคล้นเต่งเต้าที่พุ่งชูชันล่อสายตาแทบแหลกคามือ แปลกใจเล็กน้อย เพราะปกติแล้ว น้องสาวมักจะอุทธรณ์ถึงความรุนแรงที่เขามอบให้ แต่คราวนี้เธอกลับแอ่นกายขึ้นรับทั้งบนและล่างอย่างเต็มใจ เนินเนื้อด้านล่างเริ่มบีบกระชับร่องรักแน่นขึ้น บ่งบอกถึงอารมณ์ของเจ้าของว่าใกล้ถึงเส้นชัยเต็มทน ทำให้ธาราเร่งจังหวะในการบดกระแทกเร็วขึ้น...
"พี่โต...เร็วอีกนิดค่ะ...เล็กจะถึงแล้ว.." เสียงเพ้อครางออกจากปากร่างงาม ใบหน้าส่ายไปมาด้วยความเสียวซ่าน ทำให้เขาบดแท่งรักเข้าใส่เธอเร่งความเร็วขึ้น
"อีก..อีกนิดนึง...เร็วค่ะ...เราจะได้อยู่ด้วยกันแล้ว...อีกนิด..นึง.." เสียงครวญครางดังกระเส่า แอ่นท่อนล่างขึ้นรับแรงกระแทก
"พี่จะไม่ไหวแล้ว..เล็ก.." พี่ชายกระหืดกระหอบพูดพลางเด้งเอวเข้าใส่ร่างที่นอนอยู่เร็วถี่ยิบ
"ป..ปล่อยออกมาเลยค่ะ..เราจะได้มีความสุขอยู่ด้วยกันที่นี่ตลอดไป.." น้องสาวเพ้อครางสำนวนฟังแปลกหู แต่ธาราไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ความฟิตกระชับของร่องรัก ทำให้เขาไม่สามารถอดกลั้นไว้ได้อีก ท่อนเนื้อขยายตัววูบขึ้นอย่างรวดเร็ว
"นั่นแหล่ะค่ะ..นั่นแหล่ะ...จะออกแล้ว.." น้ำเสียงลิงโลดจากปากหญิงสาว ทำให้พี่ชายกระแทกเอวเข้าใส่ร่างงามอีกครั้ง ก่อนจะบดท่อนเนื้ออัดแน่นในร่องรักและกอดร่างงามไว้อย่างแนบแน่น..
"อ..อ้า.." ทั้งคู่ครางออกมาพร้อมๆกัน ธารากระตุกวูบไปทั้งร่าง ท่อนเนื้อที่ฝังตัวอยู่ในร่องรอยแยก ฉีดน้ำรักเข้าไปในโพรงรักของน้องสาวอย่างรุนแรง ร่างงามที่นอนอยู่ด้านล่างกระตุกผวารับหยาดความร้อนที่ฉีดพุ่งเข้าไปในร่างอย่างทะลักทลาย...
"ออก...ออกมาแล้ว.." เสียงพึมพำจากปากของน้องสาวเหมือนเก็บความยินดีไว้ไม่อยู่ ทำให้ธารายิ้มเพราะคิดว่าน้องสาวมีความสุขจากสิ่งที่เขาทำไปเมื่อครู่ ร่องรักขมิบตอดท่อนเอ็นถี่ระรัวเหมือนจะรีดเค้นน้ำรักในร่างของเขาจนหยดสุดท้าย...

ธารานอนกอดร่างของน้องสาวไว้แนบแน่น แต่ทันใดนั้น!!! เขารู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง...น้ำรักที่ฉีดพุ่งเข้าไปในร่างของน้องสาว ดูเหมือนว่ามันจะหลั่งไหลออกมามากเกินไป จนคล้ายกับจะไม่มีวันหยุด ท่อนเนื้อยังคงกระตุกฉีดน้ำรักออกมาอย่างต่อเนื่อง ร่องรักขมิบดูดท่อนเนื้ออย่างเอาเป็นเอาตาย
"เอ๊ะ..." เขาอุทานออกมาเบาๆ ขยับตัวจะดึงท่อนเนื้อออกจากร่องรักของน้องสาว แต่ก็ต้องชะงักเพราะร่างที่นอนอยู่ข้างล่างกอดรัดเขาไว้อย่างแนบแน่นจนเขากระดุกกระดิกตัวไม่ได้
"อย่าพึ่งไปสิคะ.." เสียงเย็นๆเอ่ยปากออกมา "...เล็กยังรู้สึกดีอยู่เลย.."
ธาราขยับตัวอย่างอึดอัด ร่างกายเขาอ่อนเพลียลงอย่างรวดเร็ว น้ำรักยังคงพุ่งเข้าใส่ร่องรักของเธอ แต่ก็แปลก...เหมือนกับว่าของเหลวทั้งหมดที่เขาถ่ายเทเข้าใส่ร่างเธอ มันฉีดเข้าไปในโพรงถ้ำขนาดใหญ่ เพราะหยาดน้ำรักซึ่งหลั่งออกมาขนาดนั้น น่าที่จะไหลล้นออกมาจากร่องรักของเธอบ้าง แต่มันกลับหายเข้าไปอย่างชนิดที่ไม่ล้นออกมาแม้แต่หยดเดียว..
"อีกนิดเดียวพี่โตก็จะอยู่กับเล็กแล้ว.." ร่างงามเอ่ยเบาๆ
ธาราอ่อนแรงลงเรื่อยๆ เขาหันมามองหน้าน้องสาวแล้วก็ต้องชะงัก
"เฮ้ย!!!.." เขาอุทานเสียงดัง เมื่อเห็นว่าผู้ที่นอนอยู่กับพื้น ไม่ใช่น้องสาวของตนเอง ใบหน้าที่นอนอยู่ซึ่งเขาคิดว่าเป็นน้องสาวนั้น บัดนี้...มันเปลี่ยนเป็นใบหน้าของใครคนหนึ่ง ซึ่งเขาไม่เคยรู้จักมาก่อน ใบหน้านั้นซีดจนเขียว สายตาจ้องมองเขาอย่างเย็นชา เสียงหัวเราะเย็นยะเยือกจากปากทำให้ธาราตกใจแทบสิ้นสติ เขาพยายามขยับตัวออก แต่สองแขนที่โอบกอดร่างของเขาไว้ มันรัดแน่นเหมือนคีมเหล็ก ร่างของเขาอ่อนเพลียลงอย่างรวดเร็วจนไม่มีแรงที่จะดิ้นรนอีก ท่อนเนื้อยังคงหลั่งน้ำรักเข้าใส่ร่างที่นอนรออยู่อย่างต่อเนื่อง...
****************************************

วรินทร์จ้องมองร่างงามที่ปราศจากอาภรณ์ห่อหุ้มกายแม้แต่ชิ้นเดียว ที่กำลังเดินเข้ามาหาเขาช้าๆจนประชิดร่างของเขา
"คุณหญิง..." ชายหนุ่มพูดเหมือนกระซิบ ภาพของนายจ้างสาวที่แสดงท่าทางยั่วยวนอย่างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน ทำให้ท่อนเนื้อในกางเกงแข็งตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว
หญิงสาวประชิดร่างของชายหนุ่มจนสองเต้าเบียดแน่นอยู่กับแผงอกของเขา มือคู่งามลูบไล้ไปทั่วร่างที่ยืนชะงักนิ่งอยู่ ก่อนจะเลื่อนมือวูบลงไปด้านล่าง
"คุณหญิง..." พรานหนุ่มอุทานอีกครั้ง เอื้อมมือลงไปจับหลังมืองามที่ตะปบลงบนเป้ากางเกงของเขาไว้แน่น มือเรียวงามนั้นบีบคลึงท่อนเนื้อที่แข็งตัวอย่างนุ่มนวล มืออีกข้างเอื้อมมาดึงมือของเขาขึ้นไปเกาะกุมบนเต้างามที่ชูชันล่อตา
"อูยย..." วรินทร์งอตัวด้วยความเสียวจากแรงบีบเคล้นของหญิงสาว มือสากกระด้างที่จับปืนอยู่เป็นนิจ เกาะกุมบนเนินเต้านุ่มนิ่มแน่นกระชับ เขาเผลอบีบเคล้นเต้างามอย่างลืมตัว
"อะ...อ้า.." หญิงสาวร้องครวญครางเสียงสั่นระริก แอ่นอกงามให้พรานหนุ่มเคล้นคลึงอย่างหนักหน่วงแทบแหลกคามือ เธอสะท้านไปทั้งร่างเมื่อใบหน้าของเขาซบลงบนเนินอกอวบแน่น หนวดเคราที่สากระคายถูไถบนเต้างาม ทำให้เธอดิ้นพล่าน แล้วก็ต้องดึงใบหน้าเขาแนบกับเต่งเต้า เมื่อพรานหนุ่มฉกปลายลิ้นลงบนปลายยอดที่เขม็งเกลียวขึ้นรอรับอยู่แล้ว
วรินทร์ดันร่างงามไปประชิดต้นไม้ ก่อนจะค่อยๆทรุดตัวลงนั่งกับพื้น ร่างของหญิงสาวค่อยๆล้มตัวลงนอนราบกับพื้นหญ้าราวกับที่นอนชั้นดี ชายหนุ่มมองร่างที่นอนบิดไปมาประหนึ่งกำลังรอให้เขาเฟ้นหาความสุขบนเรือนร่างงามนั้น สติเฮือกสุดท้ายขาดผึงลง วรินทร์ก้มลงไปหาร่างงามนั้นตามที่ธรรมชาติเรียกร้อง...
*******************************

เปรี้ยง!!!
เสียงไรเฟิลขนาดใหญ่ดังกังวานสะท้อนหุบเขาไปจนทั่วบริเวณ
วรินทร์สะดุ้งไปทั้งตัว เพ่งมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าก็ต้องตกใจเพราะใบหน้าเขาอยู่ห่างจากเม็ดทับทิมที่ประดับปลายยอดอยู่บนเต้างามไม่กี่นิ้ว เขารีบผุดลุกขึ้นนั่ง มองไปทั่วบริเวณ เพราะเสียงปืนที่ดังขึ้นเมื่อกี้นี้ มันห่างจากบริเวณที่เขาอยู่ไม่มากนัก
พรานหนุ่มหันกลับมามองร่างที่กำลังนอนนิ่งอยู่บนพื้นหญ้า ต้องกลืนน้ำลายอย่างลืมตัวเพราะร่างงามนั้นเปลือยเปล่า ปราศจากสิ่งห่อหุ้มแต่อย่างใด ผิวกายที่สะอาดผุดผ่อง สองเต้าที่อวบอูมแน่นกระชับ ลงมาถึงเนินเนื้อที่ประดับด้วยไหมงามดำขลับ วรินทร์พยายามข่มใจเรียกสติของตนเองกลับมา
"คุณหญิง...คุณหญิงครับ.." ชายหนุ่มเขย่าตัวเรียกเธอพลางหยิบเสื้อผ้าที่หญิงสาวถอดออก คลุมร่างกายเธอเอาไว้
หญิงสาวนอนนิ่งไปซักพักก่อนจะค่อยๆขยับตัวเบาๆ เธอลุกขึ้นนั่งมองซ้ายมองขวาอย่างแปลกใจ แต่ก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อรู้สึกว่าร่างของเธอปราศจากอาภรณ์ห่อหุ้มกายแม้แต่ชิ้นเดียว
"อุ๊ย..อะไรกันเนี่ย.." หญิงสาวถามด้วยความตกใจ กอดเสื้อผ้าที่บังร่างเอาไว้แน่น
"เอาไว้เดี๋ยวผมค่อยอธิบายทีหลังก็แล้วกัน..." วรินทร์พูดรีบๆ "...ตอนนี้คุณหญิงรีบแต่งตัวก่อนดีกว่า คนของผมกำลังเดินมาทางนี้แล้ว ถ้าเขาเห็นคุณหญิงในสภาพอย่างนี้แล้วมันจะดูไม่ดี เดี๋ยวผมขอตัวไปดูคุณชายสักครู่ คุณหญิงแต่งตัวเสร็จแล้วก็ตามออกไปนะครับ" ไม่รอฟังคำตอบ วรินทร์ก้าวออกจากหลังต้นไม้ ตรงเข้าไปยังร่างของธาราทันที...
**********************************

เสียงปืนที่ดังลั่นเมื่อครู่ ก้องกังวานทั่วทั้งบึง ร่างของธาราที่กำลังอ่อนแรงลงเรื่อยๆนอนนิ่งอยู่บนร่างงามที่หัวเราะอย่างเยือกเย็น ท่อนเนื้อด้านล่างยังคงหลั่งน้ำรักเข้าใส่ร่องรักอย่างต่อเนื่อง แต่เสียงปืนที่ดังขึ้นนั้นทำให้ทั้งคู่สะดุ้ง
"กรี๊ด..." ร่างงามที่นอนอยู่ด้านล่างกรีดร้องเสียงแหลมเหมือนได้รับความเจ็บปวด ดิ้นพล่านอย่างรุนแรงจนธารากระเด็นร่วงลงมาจากร่างนั้น
เขาฝืนใจหันไปมองก็ต้องเบิกตาโพลง เพราะร่างที่เห็นเมื่อสักครู่ ค่อยๆจางหายไปจากสายตา ธาราขยี้ตาเพ่งมองอีกครั้ง ก็เห็นว่าร่างงามที่พึ่งแลกเปลี่ยนรสสวาทกับเขาเมื่อครู่ หายไปต่อหน้าต่อตา เขาเพ่งมองพื้นหญ้าบริเวณนั้นก็ต้องแปลกใจเพราะบริเวณนั้นไม่มีร่องรอยของการร่วมรักเลยแม้แต่นิดเดียว ยกเว้นแต่คราบน้ำรักของเขาที่เลอะเทอะอยู่บนใบหญ้า แต่ที่เขาเห็นนั้นมันเป็นเพียงคราบน้ำรักในระดับปกติ ไม่ได้มากมายจนเขาแทบขาดใจตายอย่างที่รู้สึกได้เมื่อครู่...

"คุณชาย...คุณชายครับ.." เสียงเรียกจากด้านหลัง ธาราหันมาเห็นวรินทร์กำลังก้าวเดินเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็ว เขาขยับตัวลุกขึ้นนั่งพลางหยิบเสื้อกางเกงขึ้นมาใส่จนเสร็จเรียบร้อย
"คุณชายเป็นยังไงบ้างครับ.." วรินทร์ถามด้วยความเป็นห่วง ธาราฝืนหัวเราะเบาๆ เขาขนลุกไปหมดทั้งตัว สิ่งที่พึ่งเกิดขึ้นทั้งหมด ยังวนเวียนอยู่ในหัว
"ไม่เป็นไรหรอก.." ธาราตอบสั้นๆ มองหน้าพรานนำทางอย่างอัดอั้นตันใจ ชะโงกมองไปด้านหลังวรินทร์เพราะเห็นน้องสาวกำลังเดินตรงเข้ามาหา ภาพของน้องสาวที่เดินเข้ามาทำให้เขาอึ้ง หญิงสาวเดินมานั่งข้างพี่ชาย
"คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะเนี่ย.." ธาราถาม วรินทร์กำลังจะตอบ แต่น้องสาวตอบแทน
"ตั้งแต่ที่พี่โตอยู่กับผู้หญิงคนนั้นแล้วล่ะค่ะ.." น้ำเสียงแสดงความเป็นห่วงชัดเจน
วรินทร์หันไปมองหน้าหญิงสาวเพราะเขาไม่เห็นว่าธาราจะอยู่กับใครเลย แต่เธอไม่ยอมสบตาด้วย สิ่งที่เกิดขึ้นหลังต้นไม้เมื่อครู่ มันเกิดในช่วงที่เธอไม่เป็นตัวของเธอเอง เพราะฉะนั้น เมื่อสติสัมปชัญญะกลับมาเป็นปกติ สำนึกแรกที่รู้สึกคือร่างของเธอเปลือยเปล่า โดยมีร่างของพรานหนุ่มนั่งอยู่ข้างตัว ซึ่งเธอไม่เข้าใจว่าเกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นได้อย่างไร

ก่อนที่ทุกคนจะทวนสอบเรื่องกัน ก็ได้ยินเสียงกลุ่มคนส่งเสียงจอแจ เดินมายังบริเวณที่ทั้งสามนั่งอยู่
"ผมอยากให้ทั้งสองท่านเก็บเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตามแต่ไว้ก่อน อย่าพึ่งบอกให้คนอื่นรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เอาไว้เดี๋ยวเราค่อยคุยกันเองอีกครั้งนึงนะครับ" วรินทร์รีบเอ่ยปากกับนายจ้างทั้งสอง ธาราหันไปมองหน้าน้องสาว ก่อนจะหันมาพยักหน้าให้พรานนำทาง

"นาย...นายอยู่ตรงนั้นหรือเปล่า.." เสียงผาดังขึ้น ร่างบึกบึนนำคนอีกสามสี่คนเดินเข้ามา พอเห็นทั้งสามนั่งอยู่ก็ยิ้มให้อย่างยินดี
"...ผาคิดว่านายหายไปไหนเสียอีก" พรานคู่ใจกล่าวต่อพลางหันมามองนายจ้างทั้งสองอย่างแปลกใจเพราะไม่คิดว่าจะได้เห็นทั้งสองนั่งอยู่ที่นี่ด้วย
"ผาเป็นคนยิงปืนเมื่อกี้นี้เหรอ.." วรินทร์ถามเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร พรานเฒ่าหัวเราะจนน้ำหมากกระเด็น
"ผาเองแหล่ะ..." พรานเฒ่าพูดพลางหัวเราะพลาง "...ชิชิ หนอยแน่ะ นอนหลับอยู่ดีๆ ไอ้พวกเร่ร่อนแถวๆนี้ดันเข้าไปกวน ก็เลยว่าคาถาแล้วก็ยิงปืนไล่มันไป แค่นั้นมันก็โกยแน่บแล้ว แต่พอยิงปืนออกไป กลับไม่เห็นนาย ก็เลยชวนไอ้พวกนี้ออกเดินตามหานาย แล้วนี่นายทั้งสองคนมากับนายวรินทร์เหรอ" ผาหันมามองหน้าธาราและกนิษฐาอย่างสงสัย
ทั้งสามไม่ได้ตอบคำถาม ต่างมองหน้ากันด้วยความรู้สึกบอกไม่ถูก
"ลุงผารู้จักคาถาไล่ผีด้วยเหรอ.." หญิงสาวถามเบาๆ พรานเฒ่าหันมายิ้มให้
"อยู่ในป่า นอกจากยิงปืนเป็นแล้ว ก็ต้องรู้จักคาถาอาคมไว้บ้างแหล่ะครับ ไอ้พวกนี้มันพวกผีกระจอก ว่าคาถาแค่ไม่กี่บทก็เปิดแน่บไปหมดแล้ว อย่าว่าแต่ผาเลย นายวรินทร์ก็รู้จักคาถาอาคมเหมือนกันแหล่ะ แต่แกไม่ค่อยจะยอมใช้ เอะอะอะไรก็ยิงปืนอย่างเดียว..." พรานเฒ่าหุบปากลงเมื่อเห็นวรินทร์จ้องหน้า
"เรากลับที่พักกันเถอะครับ.." วรินทร์ตัดบท ทำให้ทั้งสองขยับตัวลุกขึ้นยืน หญิงสาวยังไม่ยอมสบตาด้วย ส่วนธาราหันไปมองพื้นหญ้าที่เมื่อครู่เขาใช้เป็นสถานที่บรรเลงเพลงรัก ภาพของหญิงสาวคนนั้นยังติดตาเขาอยู่จนบัดนี้ เธอเป็นใคร แล้วทำไมครั้งแรกเขาถึงเห็นเธอเป็นน้องสาวของตัวเอง...
ธาราสั่นศีรษะสะบัดไล่ความมึนงง หันมาพยักหน้าให้กับน้องสาวและพรานนำทาง ก่อนจะเดินกลับเต้นท์ที่พักไป...
*****************************************

"วรินทร์ อยู่นั่งคุยกันซักพักก่อนสิ.." ธาราเอ่ยปาก เมื่อเห็นพรานหนุ่มซึ่งเดินมาส่งที่เต้นท์ขยับตัวจะเดินออกไป ทำให้วรินทร์ต้องกลับมานั่งต่อ
"คุณชายสงสัยอะไรเหรอครับ" ชายหนุ่มถามง่ายๆ ธาราหัวเราะเบาๆ
"สงสัยเต็มไปหมดเลยล่ะ ไม่รู้จะเริ่มต้นถามอะไรดีเหมือนกัน"
"คำถามบางคำถามก็ไม่มีคำตอบ..." พรานหนุ่มพูดช้าๆ "...ผมอยากให้คุณชายปล่อยให้มันเป็นความลับของมันต่อไปอย่างนี้แหล่ะครับ อย่างน้อย คุณชายก็รู้แล้วว่าป่าคืออะไร..." ธาราพยักหน้าอย่างเข้าใจ หันไปมองร่างของน้องสาวที่นอนหันหลังให้กับการสนทนาคล้ายกับจะหลับไปแล้ว
"คุณพอจะสรุปให้ฟังซักนิดได้หรือเปล่า อย่างน้อยผมจะได้นอนหลับได้บ้าง ไม่อย่างนั้นมันนอนไม่หลับหรอก" คำพูดของนายจ้างทำให้วรินทร์หัวเราะ
"ผมจะตอบคุณชายตามความเชื่อของชาวบ้านก็แล้วกันนะครับ..." วรินทร์นิ่งคิด "...วิญญาณร้ายตนหนึ่ง หลอกล่อให้คุณชายไปหามันที่ริมบึง แล้วมันจ้องที่จะเอาชีวิตของคุณชาย บังเอิญว่าผายิงปืนไล่ภูตผีตัวอื่น ซึ่งชาวบ้านเชื่อกันว่าดินปืนเป็นสิ่งที่ใช้ขับไล่ภูตผีปีศาจได้ เพราะฉะนั้น วิญญาณร้ายที่กำลังจ้องทำร้ายคุณชายอยู่ จึงพลอยถูกขับไล่ไปด้วย คุณชายจึงรอดพ้นอันตรายคืนนี้มาได้ เป็นยังไงครับ พอฟังได้หรือเปล่า.." วรินทร์ถามยิ้มๆ
ธาราจ้องหน้าพรานหนุ่ม แต่ไม่เห็นวี่แววโกหกแต่อย่างใด
"ผมอยากจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับผมให้คุณฟัง.." เขาเอ่ยปาก แต่วรินทร์ส่ายหน้าช้าๆพลางยิ้ม
"เก็บมันไว้เป็นประสบการณ์ของคุณชายดีกว่าครับ วันข้างหน้าเรายังจะต้องเจอเรื่องอย่างนี้อีก เส้นทางที่เราตามหาคุณชายไชยา ยังมีสิ่งที่แปลกประหลาดพิสดารอีกเยอะ ชนิดที่พอคุณชายกลับเข้าเมืองไปแล้ว ก็ไม่สามารถเอาไปเล่าให้คนอื่นๆฟังได้ เพราะมันฟังดูแล้วเหลือเชื่อเกินไป..." ชายหนุ่มหันไปมองหญิงสาวที่นอนหันหลังให้อยู่ "...ผมอยากให้คุณชายช่วยดูแลคุณหญิงด้วย เพราะกลัวว่าเธอจะทนไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้น"
ธาราพยักหน้ารับพลางยิ้มให้
"ไม่ต้องเป็นห่วง ผมดูแลเล็กเอง คุณไปพักเถอะ แล้วพรุ่งนี้เช้าค่อยเจอกัน"
วรินทร์ลุกขึ้นยืน มองสำรวจความเรียบร้อยในเต้นท์ของนายจ้างอีกครั้งก่อนจะเดินออกไป ธาราหันมามองร่างของน้องสาวอีกครั้งด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก นิ่งคิดอะไรซักพักก่อนจะล้มตัวลงนอน เพราะพรุ่งนี้ต้องเดินทางต่อไป...

หญิงสาวนอนหันหลังนิ่ง พี่ชายและวรินทร์คิดว่าเธอหลับไปแล้ว แต่ความจริงเธอนอนลืมตาฟังเรื่องทั้งหมดอยู่ สิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอเมื่อครู่ยังคงค้างอยู่ในใจ...ทำไมเธอจึงเปลื้องผ้าต่อหน้าเขาโดยที่เธอไม่รู้ตัว แต่ถ้าวรินทร์บอกว่าเขาไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรด้วย ก็แสดงว่าเขาโกหกอย่างแรงที่สุด เพราะเนินอกขาวผ่องของเธอถูกขยำขยี้อย่างหนักหน่วงจนแดงเถือกเห็นรอยนิ้วมือที่บีบเคล้นอย่างชัดเจน ซึ่งบริเวณที่เกิดเหตุนั้นก็มีเพียงเธอและเขาอยู่กันแค่สองคน ที่เธอแปลกใจอีกอย่างหนึ่งคือร่องรักของเธอเปียกเยิ้มไปด้วยน้ำรักที่หลั่งออกมาจากภายในจนชุ่มโชกทั้งๆที่เธอไม่ได้มีอารมณ์แม้แต่นิดเดียว แต่ภายในนั้นก็มีเพียงหยาดน้ำจากร่างของเธอเท่านั้น ไม่มีคราบของเหลวแปลกปลอมอย่างอื่นในร่างของเธอแม้แต่นิดเดียวที่แสดงให้เห็นว่าวรินทร์เป็นนักฉวยโอกาส...
วรินทร์!!! เขาเป็นสุภาพบุรุษจริง หรือเป็นเพียงคนฉวยโอกาสรังแกเธอในขณะที่เธอไม่ได้สติ หญิงสาวนิ่งคิด...ซักวันหนึ่ง เธอคงรู้แน่ว่าเขาเป็นคนยังไงในเส้นทางที่ไม่รู้อนาคตนี้..กนิษฐานอนคิดด้วยความฟุ้งซ่าน พลิกร่างไปมาอีกร่วมชั่วโมง กว่าจะนอนหลับไปภายใต้ความฝันอันยุ่งเหยิง...