[เล่าเรื่องเสียว]

หมวกสาวยอดนักสืบ ตอน1-3 (เล่าเรื่องเสียว)

     หมวดสาวยอดนักสืบ[ใหม่] …ตอนที่1.งานใหม่
…………………………………………………………………….
ชั้น ร้อยโทหญิงนันทกา…เป็นตำรวจหญิงประจำอยู่ สน. แห่งหนึ่ง เรื่องหน้าตาของเธอออกจะสวยน่ารัก…รูปร่างอยู่จัดว่าดี…เรื่องการทำงานเธอก็ค่อนข้างจริงจังและปฏิบัติหน้าที่ได้อย่างดี…จนกระทํ้งวันนี้ทำให้ทั้งชีวิตของหล่อนเปลี่ยนไป.

“อะไรนะคะหัวหน้า” หญิงสาวที่หน้าตาสลวยผมดำยาว ที่เอยร้องเสียงหลงในห้องผู้กองที่เป็นผู้บังคับบัญชาของเธอเมื่อได้ยิน หน้าที่ใหม่ที่เธอได้รับมอบหมาย…

“อย่างที่เธอได้ยินแหละ…เข้าใจหน่อยเถอะว่านี่มันเป็น งาน..” ชายหนุ่ม วัย 30ต้นๆที่มียศเหนือกว่าหล่อนนั่งเอย อย่างเรียบง่าย…

“แต่ถึงแบบนั้น ก็เถอะคะ…แต่มันออกจะเกินไปหน่อยที่จะให้ดิชั้นไปเป็น…” นันทกา หรือหญิง…ที่เอยอย่างอายๆ กับหน้าที่ใหม่ ซึ่งเธอไม่เห็นด้วยอย่างแรง..

“สาวเสริฟโนบรา…” ผู้ที่มียศเหนือกว่าเอยเติมให้หล่อน…ก่อนที่เธอจะเอยต่อ…

“นั้นแหละค่ะ.. หัวหน้าคิดดูสิค่ะ ใครไปเจอเข้าดิฉันจะเอาหน้าไปไว้ไหนละคะ” นันทกา เอยต่อ…อย่างมีเหตุมีผล

“ก็เอาหน้าไปที่เดิมแหละผู้หมวดนันทกา ..แต่เมื่อกี้ก่อนที่ผมจะบอกภารกิจคุณก็รับปากผมเองไม่ใช่หรือ ..ว่าจะทำให้ดีที่สุดนะ…นี่ยังไม่ทำคุณก็จะเบี้ยวผมแล้วเหรอ? “ คำพูดของผู้กองหนุ่มที่ทำให้หญิงสาวถึงกับกระอักในคำพูดของตัวเอง…จนสุดท้ายเธอก็ต้องรับคำและยอมปฏิบัติหน้าที่นี้…

หลังจากนั้นอีก 2 อาทิตย์ต่อมา…นันทกาก็ได้มาที่บาร์แห่งนึงซึ่งเป้นร้านที่เป็นเป้าหมายของเธอที่เธอต้องเข้าไปทำงานที่นี้ เพราะจากสายรายงานมาว่า ที่นี้ใช้เป็นที่นัดกันส่งยาเสพติด….หรือของผิดกฏหมาย..

“อ้าวมาแล้วเหรอหญิง…” หญิงสาวคนนึงที่มีอายุไล่ๆกับเธอเอย เธอชื่อปุ้ม เป้นดาวในร้าน ที่เธอได้ตีสนิทเพื่อจะได้ฝากเธอเข้ามาทำที่ร้าน…หมวดสาวที่เดินเข้ามาในร้านในเวลาเย็นที่เตรียมเปิดซึ่งในร้านก็มีหนุ่มๆที่กำลังทำความสะอาดเพื่อเตรียมพร้อมเปิด ร้านอยู่ 2-3 นาย… และที่เคาท์เตอร์ ชายวัย 40 ที่เงยหน้าขึ้นมามอง…

ซึ่งชายดั่งกล่าวคือผู้จัดการร้านนั้นเอง…

“คนนี้นะเหรอที่อยากมาทำงานที่ร้านของเรานะ..” ผู้จัดการร้านที่ปุ้มเรียกเค้าว่า “พี่ชาติ” ก็เอยสายตาที่มองชั้นอย่างหัวจรดเท้า…ก่อนจะเอยต่อขึ้นมาว่า “ใช้ได้ สวยดีนี่ แล้ว พร้อมเริ่มงานเมื่อไรล่ะ”

“พร้อมเริ่มเลยค่ะ” นันทกาที่เอยตอบทันทีและตั้งใจจะรีบหาเบาะแสให้เร็วที่สุด ..แน่นอนว่าเมื่อเธอตอบเสร็จอีกฝ่ายคิดเล็กน้อยก่อนเอยสั่งเธอ….

“งั้นไหนลองถอดเสื้อผ้าออกสิ…” คำสั่งที่เอยขึ้นก็ทำให้หล่อนถึงกับร้องอย่างเสียงหลง…อย่าง งงงวย.

“ อะไรนะคะ…”

ขณะที่พนักงานชายที่กำลังทำความสะอาดก็หันมามองที่เธอและส่งเสียงหัวเราะเล็กน้อย..แน่นอนว่าชั้นก็ทำเป็นไม่สนใจขณะที่เสียงของผู้จัดการที่เอยดังขึ้นต่อ… “ถอดเสื้อผ้า แปลว่า แก้ผ้า ไม่รู้จักเหรอ อยากทำงานจริงหรือเปล่า” ขณะที่ชั้นยังคงยืนนิ่งในใจที่ยังคงนึกเถียง… ก่อนที่เสียงตะคอกของผู้จัดการจะดังขึ้นอีกระลอก

“ไม่แก้ก็กลับไป รู้ไหมว่าเครื่องแบบร้านนี้เป็นยังไง” นันทกา ที่ยืนนิ่งอย่างเจ็บใจ….ถ้าไม่ติดว่านี่มันเป็นงานและเธอก็รับปากกับผู้กองไว้อย่างเป็นมั่นเป็นเหมาะแล้ว….คงจะต่อยหน้าตาผู้จัดการสัก 1 ที…และนั้นก็ทำให้ชั้นต้องยอม….มือของชั้นค่อยๆปลดกระดุมเสื้อตัวเองทีละเม็ดๆ จนหมด เสื้อเชิ้ตถูกถอดวางไว้บนโต๊ะ

ท่ามกลางสายตาของพนักงานในร้านที่หันมามอง…ซึ่งชั้นก็ไม่กล้าที่หันไปมอง ก่อนที่จะปลดกระโปรงสีครีมของตัวเองรูดลงกับพื้นจน ชั้นเหลือ…เพียงชุดชั้นในสีอ่อนๆ…ใบหน้าของหญิงสาวที่แดงระเรือ…ขณะที่สายตาของผู้จัดการก็มอง ก่อนจะเอยขึ้นมาเมื่อเห็นชั้นหยุด….

“หยุดทำไมละ..นี่อย่าบอกว่า…คือแก้ผ้าของบ้านเธอนะ.” คำพูดของมันที่เอยกล่าวต่อ ซึ่งก็ทำให้ชั้นจ้องมองแต่เก็บความรู้สึกเอาไว้…ในใจที่ต้องท่องไว้เสมอว่า…เพื่องานๆ…เพื่อภารกิจ…

“คะ…” นันทกาที่ตอบอย่างสั่นๆ…มือของหล่อนที่ค่อยๆปลอดบราเซียออก…เต้านมทั้ง 2ข้างที่ค่อยๆออกมาเผยโฉม….เต้านมที่อวบอัน…หัวนมสีชมพูอ่อนๆ..ซึ่งนั้นก็พอทำให้สายตาของผู้จัดการเปลี่ยนไปเล็กน้อย….

ก่อนที่กางเกงในตัวจี๋วของเธอก็ค่อยๆถูกถอดกองกับพื้น….แน่นอนว่าในขณะนี้ชั้นก็ร้อนฉ่าไปทั้งร่างด้วยความอับอาย….สายตาของพนักงานในร้านที่มองมาที่ชั้น ที่ยืนแก้ผ้า…ซึ่งชั้นก็ได้แต่หลับตาอย่างไม่สู้หน้าใคร เกิดมาไม่เคยจะอับอายแบบนี้เลยจริงๆ….แน่นอนว่ามันก็ทำให้ชั้นนึกเสียใจ กับเอก แฟนหนุ่มของชั้น เพราะเค้าเองก็ยังไม่เคยเห็นขนาดนี้แท้ๆ….

“โอเค…ผ่าน…บอกว่า..เริ่มงานได้เลยสินะ ปุ้มไงดูแลน้องเข้าด้วยละ..” ชาติ ผู้จัดการที่เอย…ก่อนจะหันหลังเดินกลับไปที่ร้านท่ามกลางรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของพนักงานที่อยู่ในร้าน ขณะที่ชั้น ถือว่าเป้นความอับอายที่สุดในชีวิต…จากนี้จะต้องอับอายอีกขนาดไหนนะเนี่ย….


ตอน ที่ 2 วันแรกในงานใหม่

แค่เข้ามาสมัครในร้านชั้นก็ถูกสั่งให้แก้ผ้าต่อหน้าพนักงานในร่างแน่ละว่าหลังจากนั้นพนักงานผู้ชายก็มักทำสายตาแปลกๆกับชั้น…และแถมนั้นมันเหมือนเป็นการเริ่มต้น..ของความอับอายจริงๆ…

รู้อยู่หรอกว่า สาวเสริฟโนบรา…ต้องแต่งตัวxxx แต่ไม่นึกว่ามันจะX ขนาดนี้นี่…เสื้อที่ใส่…อย่าเรียกว่าเสื้อเลยเหมือนเศษผ้าเสียมากกว่า….แถมกระโปรงก็ยาวแค่คืบ…แค่ยืนปกติกางเกงในก็โผล่แล้ว กางเกงในก็เป็น T-back ตัวจิ๋วเดียว สายกางเกงมันเข้าไปรัดในร่องก้น ใครมองจากข้างหลังก็คงเห็นก้นฉันเต็มๆตา …และแถมยังโนบรา ท่อนบนก็เป็นผ้าบางจนมองทะลุเห็นหมด…

วันแรกที่ทำงานก็เต็มไปด้วยความอับอาย….เพราะอะไรนะเหรอ…ขนปุกปุยที่ทำหน้าที่ให้ความอบอุ่นกับน้องจิ๋มของฉันมาสิบกว่าปี ตอนนี้มันออกมาเพ่นพ่านนอกกางเกงในตัวจิ๋วให้ขายขี้หน้า อย่างกะป่า เก็บอย่างไงก็ไม่มิด

ท่ามกลางเสียงแซวของแขกในร้าน…. “คนสวนหยุดงานเหรอน้อง หญ้ารกเชียว” แน่ละว่าชั้นอายมาก..แทบจะแทรกแผ่นดินหนีก็ว่าได้….สัญญากลับตัวเองเลยว่ากลับไปต้องไปจัดการเจ้าขนน้อยของเธอ….

เรื่องเป้าหมายของภารกิจ….ตามเท่าที่รู้เป้าหมายของชั้นมักจะมาที่ร้านนี้….อ้อ…ใช่แล้วชั้นก็ไม่ได้ทำงานนี้คนเดียวหรอกคะ…รู้สึกว่าผู้กองให้ใครมาคอยติดต่อกับชั้น…เรื่องของเป้าหมาย..ในใจตอนนี้ชั้นขอเป็นผู้หญิงเถอะ.

ถ้าเป็นผู้ชายชั้นได้อาย….ไม่รู้จะว่ายังไงแน่… นันทกาที่ครุ่นคิดเล็กน้อยก็ต้องสะดุ้งเมื่อหล่อนถูกผู้จัดการเอยเรียกชั้นไปพบ ซึ่งเขาก็พาชั้นไปบนที่โต๊ะๆหนึ่งที่ค่อนข้างมิดชิด…ก่อนที่ชั้นจะชะงัก…เมื่อเห็นแขกที่นั่งอยู่
เป็นคนที่รู้จักดี…จ่าสมหมาย ที่มีอายุเกือบ 38 ที่ขึ้นชื่อเรื่องเจ้าชู้และหัวงู ก็มองชั้นในสภาพนี้ด้วยรอยยิ้ม…

“แกเองก็หูตาไว จังนะ…ยังไงก็อย่าเพิ่งไปทำอะไรน้องเค้ามากนะละ…” ชาติผู้เป็นผู้จัดการร้านเอย ซึ่งชั้นก็ชายตากลับไปมอง นี่จ่าสมหมายรู้จักกับผู้จัดการร้านเรอะ…และนั้นก็พาลทำให้ชั้นนึกถึงคนที่จะคอยช่วยชั้นที่ผู้กองบอก…อย่าบอกนะว่าเป็น…ตาจ่าหัวงูนี่นะ… นันทกาที่ยิ่งคิดก็อยากร้องไห้…ก่อนที่ผู้จัดการจะเอย

“บริการให้ดีละ..อย่าก่อเรื่องเข้าใจ?…” ผู้จัดการเอยเตือนก่อนจะเดินกลับไป…ซึ่งนันทกา ก็นั่งลงข้างๆ..จ่าสมหมาย..และทำหน้าที่เป็นชงเหล้าให้กับเขาพร้อมกับเอยถามอย่างเบาๆ…

“ผู้กองเค้าให้…จ่าเป็นคนคอยดูแลชั้นงั้นเหรอ?…” หญิงสาวที่เอยถาม พร้อมกับยื่นแก้วให้..ซึ่งชายวัย38 ที่ไว้หนวดเคราก็เอยตอบ…

“อือ…ใช่แล้ว…น้องหญิงคนสวย…”มันเอยตอบอย่างถือวิสาสะเรียกชื่อชั้นตรงๆ ทั้งๆที่ชั้นมียศมากกว่า และสายตาของเขาไม่ได้มองหน้าชั้นด้วย…แต่มองเนินอกของชั้นต่างหาก..

ในใจของหญิงสาวที่นึกด่าทอเล็กน้อยว่าคนมีตั้งเยอะแยะไม่ส่งดันส่งตาจ่าหัวงูนี่มาทำไม…แน่นอนว่าสิ่งที่เธอกังวลก็เกิดขึ้นเมื่อสักพักตาจ่าก็เริ่มออกลาย…ลวนลามเธอ…

“จ่า..” นันทกาที่เอยเรียกอย่างห้ามเล็กน้อย…ขณะที่อีกฝ่ายไม่สนใจ…

“ทำไม….เรอะ..น้องหญิงพี่จะกอดนิดกอดหน่อยไม่ได้เรอะไง….” มันเอยอย่างยิ้มๆ….ขณะที่หญิงสาวนั้นก็แทบเหลืออดกับมือที่ลูบคลำที่ต้นขาของเธอ….

“ให้มันน้อยๆหน่อยนะจ่า…ไม่งั้นชั้นจะกลับไปฟ้องผู้กอง…” นันทกาที่เอยขู่อย่างเบาๆ…อย่างไม่พอใจ ขณะที่ ตาจ่าสมหมายถ้าเป้นปกติมันก็คงจะกลัว แต่ตอนนี้มันไม่นึกกลัวแถมมันที่ถือไพ่เหนือกว่าเธอก็เอยตอบกลับ..

“ตามสบายแต่ถ้าชั้นบอก พี่ชาติว่าเธอ..ไม่สุภาพกับชั้นและลงมือกับชั้น…ลองคิดดูนะว่าจะเป็นยังไงและเธอจะกลับไปบอกผู้กองว่ายังไงถ้าโดนไล่ออกนะ..” คำกล่าวกลับของจ่าที่ทำให้มันทกาถึงกับชะงัก…และขบกัดอย่างเจ็บใจ…

“และจะให้ชั้นทำยังไง….” หญิงสาวเอยถามกลับ…ในใจที่ต้องฝากความแค้นนี้เอาไว้….ขณะที่จ่าสม ก็ยิ้มและเอยตอบ..”อย่าน้องหญิงไม่ต้องทำอะไรมากแค่บริการเหมือนสาวๆคนอื่นในร้านก็พอ…”

“บริการเหมือนคนอื่น..” นันทกาเอยทวนก็จะชายตามองรอบๆร้านและก็ต้องตกใจ…กับสิ่งที่เธอเห็น..แน่นอนว่าทางชั้นหนึ่งของร้านแทบจะไม่มีอะไรที่มันน่ากังวลเลยแต่พอ ชั้น 2 ของร้านที่โต๊ะต่างจัดแถวและมิดชิดนี่สิ…

ร่างของพนักงานสาวในร้านแบบเธอที่ต่างไม่เพียงแค่นั่งชงเหล้าให้กับแขก…แต่ยังมีอะไรมากกว่านั้น บ้างก็ก้มหน้าไปบนตักของแขก….บ้างก็นั่งคร่อมร่างของแขกซึ่งท่อนบนนั้นเปลือยและถูกแขกดูดเลียหน้าอก…และหนักกว่าบางโต๊ถึงขั้นร่วมรักอย่างโจ๋มครึม…

แน่นอนแหละว่า…ทันทีที่เห็นนันทกา อกแทบแตก…เพราะเธอไม่รู้เลย ต้องบอกว่าไม่มีข้อมูลเลยต่างหากว่า บาร์แห่งนี้ ยังมีการแอบขายบริการทางเพศด้วยนี่นอกจากอับอายแล้ว เธอยังต้องเป็นกระหรี่จำเป็นด้วยเหรอ?…

“แค่เห็นก็คงไม่ต้องบอกนะ…ว่าจะต้องทำยังไง…” จ่าสมหมายที่เอยอย่างข้างหูพร้อมกับมือที่โอบกอดก็เข้าบีบนมที่อวบอึ๋มของเธอ…แน่ละว่านันทกาก็หน้าแดงฉ่าและขบกัดด้วยความเจ็บใจกับการได้ทีของตาจ่าหัวงูผู้นี้..

“อือ…เข้าใจแล้ว…จะให้ชั้นทำอะไรก็ว่ามา..” นันทกาเอยถามด้วยความเจ็บใจขณะที่อีกฝ่ายก็ยิ้ม….

“สวยๆซิงๆอย่างน้องดาว…เริ่มแรกก็อมควยให้พี่ก่อนนก็แล้วกัน..อมดีๆพี่แถมทิปให้ด้วยนะ..” คำตอบของจ่าที่เอยด้วยอาการเมานิดๆ…แน่นอนว่ามือน้อยๆของเธอก็กำด้วยความโกรธแค้น…

“เข้าใจแล้ว…” หมวดสาวแสนสวยเอยพร้อมกับนั่งคุกเข่าตรงหน้าของจ่า..มือน้อยๆของเธอที่ค่อยรูดซิปกางเกง..ก่อนที่ท่อนเนื้อของจ่าที่ผึงออกมา…แน่นอนว่าสาวพรหมจรรย์อย่างนันทกาก็ต้องตกใจ…ด้วยความอาย..กับควยที่ตั้งเด่ขนาดใหญ่และยาว 7นิ้ว….ที่อยู่ตรงหน้า

พร้อมกับกลิ่นคาวที่เหม็นคลุ้งจนทำให้เธอ…ทำหน้าอย่างบอกไม่ถูก…สายตาที่เหล่ขึ้นไปมองตาจ่าที่ถือเกมเหนือกว่า ก่อนที่เธอต้องมทำใจ…ก้มลง..ใช้ลิ้นแตะ.ๆที่ท่อนเนื้อ…

“นั้นแหละค่อยๆลากขึ้นลงแบบนั้น….จากนั้นก็อมเข้าไปนะน้องหญิง…” จ่าสมหมายที่เอยด้วยความเสียว กับริมฝีปากที่ค่อยๆไล่เลียที่ควยของมันลิ้นที่เลียตั้งแต่โค่นยังถึงปลาย…ก่อนที่เรียวปากของเธอจะอ้าและอมควยของมันตามที่เอยบอก…

ใบหน้าของนันทกาที่แดงก่ำและน้ำตาที่เออคลอ เพราะแม้แต่เอก แฟนหนุ่มของเธอเธอยังไม่เคยทำให้เขาเลย….ขณะที่จ่าสมหมายก็ยิ้มอย่างสุขสมผสมด้วยความสะใจ…เมื่อผู้หมวดคนสวยที่เคยหยิ่งเล่นตัวแถมด่าทอมัน ตอนนี้กำลังอมควยของมันอยู่…ขณะที่ฝ่ายหญิงสาวก็อมควยด้วยท่าทีที่เคอะเขินเพราะเป็นครั้งแรกของเธอ…เสียงครางของจ่าที่เอยด้วยความเสียว…

”มันดีฉิบหาย….” ก่อนที่มันจะเอยคำราม..ซึ่งก็ทำให้หญิงสาวถึงกับเอยร้องอย่างตกใจเมื่อมีของเหลวที่ไหลพุ่งเข้ามาในปากของเธออย่างเออล้น ซึ่งเธอก็ไม่สามารถจะผละออกจากท่อนเนื้อนั้นได้…เพราะมือของมันที่กดศีรษะของเธอไม่ให้เงยหน้าขึ้น…

“กลืนลงไปให้หมดนะ…คนดีของจ่า..หึๆ…” จ่าสมหมายที่เอยสั่ง…ซึ่งนันทกาก็ได้ทำตามด้วยหยาดน้ำตาที่เออไหลรินออกมาอย่างเล็กน้อย….เรียวปากที่ค่อยๆดูดน้ำกามของมันลงท้องจนหมด…

“หึๆ…น้ำควยพี่อร่อยมัยละ….เอ้านี่ พันหนึ่ง…ขนาดครั้งแรกยังอม..ควยให้พี่ได้มันส์..เห็นทีต่อจากนี้คงต้องมาให้น้องหญิงดูดให้บ่อยๆแล้วละ…” จ่าสมหมายที่เอยชมพร้อมกับโยนธนบัตร 1 พันให้กับเธอ ท่ามกลางสีหน้าของนันทกาที่ต้องข่มความอับอายในใจไว้อย่างสุดๆ…..







ตอนที่ 3…เสียสาว….

“นี่มันอะไรกันคะ….ผู้กอง…ทำไมไม่บอกชั้นว่าไอ้ร้านนั้นมีการขาย..บริการด้วยนี่ผู้กองจะให้ชั้นไปเป็นอีตัวด้วยรึไงคะ..” นันทกา ที่เอยฉอดๆอย่างระบายอารมณ์ใส่ผู้บังคับบัญชาของเธอ….ขณะที่ผู้กองหนุ่มนั้นก็ถอนหายใจอย่างเล็กน้อย…

“ผมขอโทษละกันนะ…หมวดหญิง เรื่องนั้นผมไม่ทราบจริงๆว่า ร้านนั้นมีการให้ทำอย่างงั้นด้วย…” ผู้กองหนุ่มเอยตอบอย่างรู้สึกผิด…แต่ในมุมมองของเธอนั้น นันทการู้สึกว่าเหมือนกับเค้าไม่ใส่ใจเท่าไร…

ขณะที่ใบหน้าสลวยของหมวดคนสวยนั้นบงบอกอารมณ์โกรธอย่างเห็นได้ชัด…เพราะเธอได้ทำงานที่นั้นเป็น เวลา 1 อาทิตย์แล้ว..ซึ่งเธอก็ต้องทนหลายอย่าง…ไม่ว่าเรื่องการถูกควักล้วง..รึต้องยอมสำเร็จความใคร่ด้วยปากแก่บรรดาแขก..จนเธอเองก็หวั่นใจว่าสักวันเธออาจจะโดนมากกว่านี้…

“แต่ผู้กองคะ…” หญิงสาวเอยหมายจะท้วงต่อ…ซึ่งผู้กองหนุ่มก็พอรู้ว่าเธอนั้นจะเอยพูดอะไร…

“ผมรู้ว่าคุณจะพูดอะไรหมวดหญิง….แต่คุณจะให้ผมทำยังไงละ…ซึ่งถ้าไม่แนบเนียน…และถ้าพวกคนในร้านรู้ว่าคุณเป็นตำรวจ คนที่จะซวยคือคุณนะ…ยังไงคุณต้องทำใจหน่อย….รึว่าเอางี้ละ..ผมให้จ่าสมหมายไปมาหาสู่กับคุณบ่อยๆทำเหมือนว่ากำลังติดใจและเป็นแขกประจำของคุณ คงช่วยลดการถูกลวนลามลงนะดีมัย..” ผู้กองเอยอย่างหาทางออก…ซึ่งนันทกาก็ทำหน้าไม่ถูกซึ่งเธอก็อยากจะบอกว่า..ร้อยละ 90 ที่เธอถูกลวนลามมาจากตาจ่านี่ทั้งนั้นแหละ….

“ถ้าผู้กองจะให้จ่าสม มาเป็นแขก..ดิชั้นขอยอมทนจะดีกว่าคะ..” นันทกาเอยตอบอย่างไม่เกรงใจถึงแม้เธอจะไม่บอกโต้งๆ…ใช่..ถ้าให้จ่าสมไปเป้นแขกประจำสู้ยอมทนดีกว่าอย่างน้อยๆแขกอื่นๆ ก็ยังไม่หาเศษหาเลยกับเธอ เท่าตาจ่านั้น….แน่นอนว่าผู้กองหนุ่มนั้นไม่เข้าใจ ในความหมายของหล่อนจึงพาลนึกว่าหล่อนประชด..

“ตามใจ..ผมเสนอทางออกให้แล้วนะ…แล้วอย่าบ่นกับผมอีกละ..ไงถ้าคุณอายมากก็ขอให้ใช้ความอายเป็นตัวกระตุ้นให้งานจบเร็วๆนะ…หมวดหญิง..” ผู้กองหนุ่มเอยอย่างตัดบทด้วยความเฉียบขาด ..แน่ละว่าหมวดนันทกาก็ทำหน้าบอกบุญไม่รับเอาซะเลย….

“และ..ก็.. ถ้ายังไม่มีอะไรคืบหน้าก็ไม่ต้องมาที่ สน. นะ..ให้ติดต่อผ่านทางทางจ่าสมหมายก็แล้วกันนะ..และขอใหเธอต้องนึกถึงไว้ด้วยว่าการจับกุมครั้งนี้มันสำคัญมาก…ละ” ผู้กองหนุ่มที่เอยสั่งเป็นครั้งสุดท้ายกับหล่อน ..

แน่นอนว่าเธอที่เดินออกไปจากห้องของผู้กองด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว…เพราะการรายงานของเะอไม่ได้ช่วยอะไรเธอเลย….และดูท่าผู้กองให้ความสำคัญเรื่องงานมากกว่า ความสาวของเธอด้วยซ้ำ…



ซึ่งเธอชักจะไม่มั่นใจแล้วว่าสิ่งที่เธอตัดสินใจไปมันดีรึเปล่า..ที่รับทำหน้าที่นี้นะ..ไหนว่าจะต้องกลัวสารพัดอย่างถ้ามี วันใดจะมีคนรู้จักเธอมาที่ร้าน….รึถ้าแจ๊คพอตคือแฟนเธอของเธอมาเจอเค้า…

“คิดอะไอยู่เหรอ..หมวดคนสวยของจ่า..” เสียงของชายหนุ่มที่เอยกระซิบแน่นอนว่า ก็ไม่ใช่ใครนอกจากจ่าสมหมาย…ใบหน้าของนันทกาที่หันกลับไปมองด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นและเดินจากมันไปด้วยความที่ไม่อยากต่อปากกับจ่าหัวงูผู้นี้…

แน่นอนว่า..การทักทายของตาจ่ามิใช่เพิ่งมาทัก…แต่ทักและชอบหาจังหวะลูบคลำตามร่างของตำรวจสาวๆตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว…และตัวนันทกหาเองก็โดน..ซึ่งแน่นอนว่ามากเข้าเธอก็ตอบโต้จนถึงฟ้องผู้ใหญ่..และทำให้จ่าสมหมายก็โดนโทษทางวินัยพอควร…แน่นอนละว่า..เรื่องดั่งกล่าวทำให้ทางจ่าเองก็เจ็บแค้น…หมวดสาวแสนสวยผู้นี้ไม่น้อย….

“ อย่าให้กูมีโอกาสละอีหญิง…กูจะเอามึงเป็นเมียให้เข็ดเลย ”จ่าสมหมายเอยอย่างอาฆาต…สายตาที่มองแผ่นหลังของหญิงสาวที่เดินออกไป….

2 – 3 วันต่อมา ในคืนกลางดึกวันเสาร์…ท่ามกลางแสงสีภายในร้านบาร์…ที่นันทกาทำงานแฝงตัวอยู่..ที่ชั้น 2 ซึ่งมีโต๊ะจัดเรียงเป็นช่องๆ ..และมีการปิดกั้นอย่างพอประมาณแต่ก็ยังพอเห็นว่า โต๊ะนั้นทำอะไรกันบ้าง….แน่นอนว่าพนักงานเสริฟ์สาวในร้านนอกจากจะแต่งตัวโป๊ และเดินเสริฟ์เครื่องดื่มและชงเหล้าให้กับแขกตามโต๊ะ…ยังมีการบริการพิเศษ…ที่เปลื้องเนื้อเปลื้องตัวและสร้างความสุขให้อีกฝ่ายจนถึงขั้นร่วมรัก….

แน่นอนว่าถ้าแขกถูกใจก็สามารถจะออฟสาวไปต่อข้างนอกเรื่องรายได้ไม่ต้องพูด…อยู่ในขั้นดีแม้แต่พี่ปุ้ยที่เป้นดาวของที่นี้ก็ยังชวนชั้นลองทำเลย….แน่นอนชั้นปฏิเสธอยู่แล้ว…เพราะไงนี่ก็ไม่ใช่งานประจำของชั้น…

มันก็แค่ภารกิจ…แค่ความอับอายกับอดกลั้นในการถูกลูบคล่ำมันก็มากพอเพียงแล้ว….ยังไงเธอก็ยังมีศักศรี..ไม่คิดลดตัวไปเป็นกระหรี่เด็ดขาด….แต่ถึงอย่างงั้นทุกวันเธอก็ต้องทนอับอายกับชุดทางร้าน…ทั้งๆที่มันก็บางทั้งสั้นบางวันก็มีบริการพิเศษ…โนแพนดี้อีกก็ยิ่งต้องทนต่อสายตาของแขกที่จ้องมองเธออย่างหื่นกระหาย…

“ไม่รับออฟเหรอว้า….พี่ยิ่งดีจ่ายแพงเลยนะ..” แขกคนนึงเอย ซึ่งเขาก็ยินดีทุ่มไม่อั้น…ขณะที่นันทกาที่หงายหน้าขึ้นหลังจากที่สำเร็จความใคร่ให้กับแขกคนดั่งกล่าวเสร็จมุมปากที่ยังคงเห็น..คราบสีขาวที่ไหลหยดอยู่…

“คะ…” หญิงสาวเอยตอบอย่างหนักแน่น…เพราะไงเธอก็ไม่ยอมจะเสียความสาวอย่างเด็ดขาด…ก่อนที่ใบหน้าของเธอจะหันไปมองรอบๆร้านที่มีเสียงครางที่ดังรอบๆเป็นระยะๆ…ซึ่งในใจของเธอก็ครุ่นคิดกับร้านแห่งนี้



ไม่แปลกที่จะเป็นที่นัดส่งของวรึไม่อาจจะเป็นที่ส่งของซะเองเพราะในร้านยังมีการแอบ..ลักลอบบริการยาปลุกsex อีกต่างหาก….แน่นอนว่ามันทำให้เธอกังวลใจ ถ้าเกิดเธอพลาดท่าโดนแขกแอบใส่ยารับรองว่าเธอได้เสียสาวแน่….ก่อนจะโดนแบบนั้น..ต้องรีบทำงานให้มันเสร็จๆ…

แต่มันก็ไม่ง่ายเลย เพราะไอ้นัท นักค้ายารายใหญ่…ที่เป้นเป้าหมายของเธอมักจะมาร้านนี้…ซึ่งสาเหตุที่ให้เธอเข้ามาสืบและแฝงตัวเพื่อหาหลักฐานและสืบที่กบดานของไอ้นัท…เบื้องต้นที่เราสืบได้ ร้านนี้น่าจะรับของพวกยาปลุกsexมาจากไอ้นัทด้วย…ซึ่งแน่นอนว่าปัญหามันอยู่ที่เป้าหมายของเธอจะมาวันไหนนี่นะสิ..นันทกาที่ครุ่นคิดก็รู้สึกตัวเมื่อแขกทางร้านสะกิดตัวของเธอ…พร้อมกับธนบัตรสีเทาที่ยื่นให้กับเธอ ก่อนที่เธอจะถลกเสื้อของเธอขึ้นเพื่อให้แขกคนดั่งกล่าวเล่นสนุกกับหน้าอกที่อวบอึ๋มของเธอ

ซึ่งตอนแรกๆก็อายอยู่หรอกหลังจากที่เธอทำงานได้สักอาทิตย์กว่าๆ ผู้หมวดสาวของเราก็เริ่มชินกับสายตาพร้อมกับทำใจยอมรับกับงานที่ทำได้ในระดับหนึ่งแต่ไอ้เรื่องความกังวลนั้นก็ยังมีอยู่บ้างแหละ ถึงแม้จะเชื่อว่า เอกแฟนเธอจะไม่ใช่คนมาแถวที่แบบนี้แต่ ขึ้นชื่อว่าผู้ชายก็ประมาทไม่ได้….

เรื่องการถูกแขกลวนลาม…เธอยังคงพอทนได้ในระดับหนึ่ง หากแขกคนนั้นมิใช่…คนที่เธอรังเกียจ อย่างจ่าสมหมาย…แน่นอน จ่าเป็นคนที่ผู้กองให้มาช่วยเธอ…แต่เค้าดูเหมือนว่าจะช่วยในอีกความหมายหนึ่งเสียมากกว่า

“มาแล้วเหรอ น้องหญิงคนสวย…” จ่าสมหมายที่เอยทักทายเมื่อเห็นนันทกาเดินเข้ามาหามันที่โต๊ะ…ซึ่งคนที่อยู่ข้างๆของจ่าคือพี่ชาติผู้จัดการร้านนั้นเอง…

“งั้นกูไปก่อนละ…” พี่ชาติที่เอยพร้อมกับเดินออกไปซึ่งตอนมองก็ใช้สายตาสั่งให้เธอบริการแขกคนที่เธอไม่พึ่งประสงค์คนนี้ให้ดี….แน่นอนว่าดูจากสภาพแล้วจ่าสมก็เป็นคนที่พี่ชาติสนิทพอควร….

“จะรับอะไรละคะ…” นันทกาที่เอยถามอย่างจำใจต้องอ่อนหวาน…ขณะที่อีกฝ่ายนั้นเอยยิ้มกว้าง….ก่อนเอยตอบซึ่งคำตอบของมันก็ทำให้ใบหน้าของเธอนั้นแดงระเรือ…

“ถ้าเครื่องดื่มละก็ตอนนี้พี่อยากดื่มน้ำหวานของน้องหญิงจังเลยนะ…จะให้พี่ดื่มได้มัยละจ๊ะ..” ใบหน้าของนันทกาที่แดงระเรืออย่างเข้าใจความหมาย…ก่อนที่เธอจะเอยตอบ…”เข้าใจแล้วคะ..”

“อือ…อ๊า….อา…”นันทกาที่เอยครางอย่างเล็กอยู่ในลำคอร่างของเธอที่คุกเข่าบนเบาะหนังนุ่มโดยมีใบหน้าของชายวัย 38 ที่กำลังซุกไซอยู่ตรงระหว่างขาของเธอกำลังดื่มซดน้ำหวานออกจากช่องรักของเธอ..

เสียงครางของนันทกาที่เอยร้องดังขึ้นตามจังหวะแรงริมฝีปากที่เข้ากดดูดขยี้ร่องรักที่ปิดสนิท ถึงแม้แสงไฟจะไม่มีมากแต่นั้นก็ไม่เป็นอุปสรรค์เพราะเพียงแค่สัมผัส จ่าที่มากประสบการณ์ก็รู้ทันทีว่า ผู้หมวดสาวนั้นยังเวอรจิ้นอยู่
แน่นอน…ยิ่งทำใหเดวงตาของมันแฝงด้วยความต้องการที่หมายจะต้องเป็นคนขยี้ความสาว ของหมวดสาวแสนสวยคนนี้ให้จงได้ ร่างของนันทกาที่ค่อยๆทรุดลงและเหนื่อยหอบเมื่อจ่าสมได้ดูดเลียจนทำให้เธอนั้นถึงจุดหมาย

แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้เธอนึกอยากจะมีอะไรกับมันขึ้นมาแม้แต่น้อย….ถึงมีอารมณ์แต่เธอนั้นก็ยังยับยั้งชั่งใจของตัวเองได้…แน่นอนว่าเรื่องการถูกเลียเธอเองก็ถูกแขกคนอื่นๆทำเช่นกัน….

“จ่า….” นันทกาเอยเรียกอย่างเหนื่อยหอบ ในใจของเธอก็ได้แต่เจ็บใจ..ที่ตัวเองทำอะไรไม่ได้ ขณะที่อยู่ที่ร้านได้แต่ทนให้ตาจ่าที่เธอรังเกียจนี่ลวนลามเธอแต่โดยดี…

“อะไรรึ…น้องหญิง..” จ่าสมหมายที่เอยด้วยรอยยิ้ม….

“ชั้นว่าการที่จ่ามา…ที่นี้บ่อยมันอาจจะทำให้คนอื่นผิดสังเกตได้นะ..” นันทกาเอยอย่างหาเหตุผลอ้างเพื่อไม่อยากให้อีกฝ่ายมา…แน่นอนว่าจ่าสมหมายรู้ในความหมายของอีกฝ่าย เพราะงี้มันจึงแก้แค้นเธอโดยมาหาเศษหาเลยกับหล่อนทุกวัน จนทั้งร้านลือกันว่าจ่ากำลังพัวพันกับเด็กใหม่ซึ่งก็คือเธอนั้นเอง…

“ไม่มีใครสงสัยผมหรอก…หมวดเพราะผมได้บอกพี่ชาติไว้นานแล้ว ว่า…” จ่าที่เอยอย่างเว้นวรรคเพื่อต้องการให้หญิงสาวสนใจ…กับสิ่งที่มันจะพูดต่อ…

“ว่า…” นันทกาที่เอยอย่างที่มันต้องการ ซึ่งมันก็ยิ้มก่อนกล่าวต่อ…

“ว่า..น้องคนใหม่นี่…อมควยให้ได้ถูกใจมาก…ชักติดใจแล้วสิ.” คำตอบของ จ่าสมที่ทำให้ นันทกาถึงกับบอกไม่ถูกทั้งโกรธและก็อาย…แน่นอนเรื่องที่ลือกันที่ร้านก็น่ามาจากแกนั้นแหละ…

“ไหนๆ…ก็ไหนๆแล้ว..มาอมควยให้พี่จ่าหน่อยเร็ว..น้องหญิงคนสวย…เอ้ารวมกับค่าเลียหีของน้องเมื่อกี้ด้วยนะ”
จ่าสมหมายพูดพร้อมกับยื่นธนบัตร 1 พันให้กับเธอ ก่อนที่มันจะงัด ท่อนเนื้อที่ทั้งยาวและใหญ่ออกมา..ซึ่งก็ทำให้นันทกาที่ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดีก็ได้แต่มองหน้าอย่างไม่พอใจ…ซึ่งเธอก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีนอกจากจะก้มลงไปทำอย่างที่จ่าวัยเกือบ 40 ผู้แสนหื่นนั้นต้องการ….

หญิงสาวที่ค่อยทำรักให้มัน….ด้วยความคล่องแคล่ว…ไม่นานจ่าวัยเกือบ 40ก็ต้องคำราม…และปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นใส่ในปากของผู้หมวดสาวแสนสวย ซึ่งเธอก็ดูดน้ำคาวลงท้องจนหมด…

“เยี่ยมจริงๆ…ผมชอบจริงๆนะเนี่ยเวลาที่ผู้หมวดทำให้เนี่ยเด็ดกว่ากระหรี่บางคนอีก…” คำชมของมันที่เอยอย่างหอบเล็กน้อยแต่สำหรับนันทกานั้นไม่ใช่คำชมเสียเลย….ใบหน้าที่เงยมองอีกฝ่าย..



“แล้ว 2-3 วันมานี่ไอ้นัท…มันมาที่ร้านรึยังละ?..” จ่าสมหมายที่เอยถามถึงเป้าหมายที่เธอจับตามอง..แน่นอนว่านันทกาก็ส่ายหน้าอย่างเล็กน้อย…

ไอ้นัท นักค้ายาเสพติด ที่มีเครือข่ายค่อนข้างใหญ่คนนึง….ซึ่งทางตำรวจนั้นยังหาเบาะแสที่กบดานของมันอย่างแน่ชัดไม่ได้ และต้องการตัวของมัน รวมถึงหลักฐาน…ที่โยงไปถึงนักฆ่ากลุ่มอื่นๆ….

“ยังไม่เห็นแต่ไม่ต้องห่วงหรอก…ถ้าเจอชั้นจะเข้าไปตีสนิทอยู่แล้ว…” นันทกาเอยตอบ แน่นอนถ้าเจจอเะอจะลงมือทันทีเพื่อให้ภารกิจสุดอับอายนี่จบลง….

“งั้นผมจะแนะให้มัยละครับ ว่าจะเข้าหามันด้วยวิธีไหน…รับรองว่าไอ้นัทมันแล่นมาหาหมวดแน่..” จ่าสมหมายที่เอย ซึ่งแน่นอนว่า นันทกาก็สนใจอย่างเล็กน้อย…ก่อนจะเอยถาม…

“จ่ามีวิธีอะไรงั้นเหรอ?..” หญิงสาวที่เอยถาม แต่คำตอบที่ได้คือสิ่งที่เธอผิดหวัง…

“ ก็ไม่มีอะไรมาก…ไอ้นัทมันออกบ้าผู้หญิงและชอบออฟเด็กที่ร้านไปเล่นเพียงแค่หมวด…” แน่นอนคำตอบที่อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่ ก็ทำให้หญิงสาวผิดหวังและเอยขัดจังหวะที่มันพูดอย่างทันที…

“พอแค่นั้นแหละจ่า วิธีของจ่าชั้นจะเก็บไว้เป็นวิธีสุดท้าย..ชั้นยังไม่คิดที่จะใช้ความสาวของชั้นเพื่องานหรอกนะ” นันทกาเอยอย่างแข็งก้าวซึ่งเธอยังคงหยิ่งในศักศรีของลูกผู้หญิงที่เหลือน้อยของเธอเอาไว้…

คำพูดของนันทกาที่ทำให้จ่าที่นั่งฟังถึงกับขบขัน….และเอยตอบเธอ…“ฮะๆ…ความสาวของหมวดนะเหรอ?…ถ้าให้ผมมองผมว่าไม่น่าเหรอแล้วมัง…วันๆโดนแขก ควักล้วงเลีย แหกแบบนั้นนะ…ถึงหมวดจะยังไม่เสียตัวแต่จากมุมมองของผม ผมเห็นว่าหมวดไม่ต่างกับกระหรี่คนอื่นในร้านนี่เลยนะ…ไหนๆก็โดนขนาดนี้ยอมๆสักครั้งไม่เสียหายหรอก อย่างน้อยๆภารกิจนี้จะได้จบเร็วๆไง…..”

แน่ละว่าคำพูดของมันก็ทำให้หญิงสาวมองหน้าและร้อยละ80 ที่เธอถูกลวนลามก็มันนั้นแหละ…และก็อย่างที่มันพูด..ใช่เธอเกือบจะไม่เหลืออะไรแล้ว…เพราะไหนจะโดนคล่ำล้วง…โดนจูบ .แต่….นันทกาที่ครุ่นคิดซึ่งสิ่งสุดท้ายที่เหนี่ยวเธอไว้คือหน้าแฟนของเธอ…อย่างน้อยๆความสาวของเธอน่าจะเหลือไว้ให้เขาเถอะ….

“ชั้นขอไปห้องน้ำก่อน…กลับมาจะให้คำตอบละกันนะจ่า…” นันทกาเอยอย่างครุ่นคิดพร้อมกับยืนและเดินไปห้องน้ำอย่างครุ่นคิด…ซึ่งในใจของเธอที่ตอนนี้ก็เริ่มแบ่งเป็น 2 ฝ่ายซะแล้ว…

“เอก..หญิงควรจะทำไงดีนะ..นี่หญิงต้องยอมเป็นกระหรี่เพื่องานเหรอ?…เอกจะโกรธมัยนะ..” เธอเอยรำพึงคนเดียวในห้องน้ำ….นันทกาที่มองตัวเองในกระจกอย่างครุ่นคิด…ก่อนจะออกมาและกลับไปหาจ่าที่รออยู่..

“ว่าไงละ..” เค้าเอยถามอย่างทวงคำตอบ…ซึ่งคำตอบของเธอก็ทำให้มันนั้นยิ้มเล็กๆ…

“ตกลง..ชั้นจะทำตามแผนที่จ่าว่า….แต่จะให้ชั้นเริ่มที่ตรงไหนละ..” คำตอบบวกคำถามของนันทกาที่สร้างความพอใจให้อีกฝ่าย..จ่าสมหมายที่เอยตอบอย่างทันที…

“ อย่างแรกวันนี้หมวดก็ไปออฟกับผม..เพื่อทำให้ร้านเชื่อใจได้ไง…” คำตอบของมันก็ทำให้เธอตกใจอย่างเล็กน้อย…ก่อนที่มันจะอธิบายต่อ.. “..หมวดแค่เล่นละครนะ..ผมนะไม่ทำอะไรหมวดหรอก…ดื่มสิครับ..”

จ่าสมหมายที่เอยต่อ ด้วยรอยยิ้มแต่ รอยยิ้มของมันไม่ได้ทำให้เธอวางใจเลยแม้แต่น้อย…พร้อมกับยื่นแก้วให้แก่หล่อน ซึ่งเธอก็รับมาดื่มซึ่งเธอไม่ทันได้ระวังเลยว่าในของเหลวที่ดื่มนั้นมีฤทธิ์ยาสลบอยู่…

และแน่นอนว่าเมื่อเธอออกไปจากร้านพร้อมกับจ่าก็สร้าสงความแปลกใจให้แก่คนทั้งร้านที่รู้ว่าจ่ากำลังตื้อ เด็กใหม่…และก็ทำสำเร็จ…. ซึ่งชั้นก็เดินกับจ่าออกนอกร้าน แน่ละว่าชั้นไม่ได้สนใจเท่าไร เพราะไม่ได้ไปนอนกับแกจริงๆนี่…มันเป็นแค่การสร้างภาพเท่านั้น…เฮ้อ..เป็นการสร้างภาพเชิงลบที่สุดในชีวิตชั้นเลยนะเนี่ย…

นันทกาที่นั่งอยู่ในรถโทรมๆของจ่าครุ่นคิดอย่างเหนื่อยอ่อน…ซึ่งเธอก็หวังว่าให้ภารกิจสุดน่าอายนี่จบๆเร็วๆเถอะ…ซึ่งเธอยังไม่ทราบชะตากรรมในคืนนี้ที่เธอจะเจอเลยแม้แต่น้อย…แน่นอน..ว่านันทกาที่ครุ่นคิดก็พล็อยหลับไปอย่างไม่มีสาเหตุ ท่ามกลางรอยยิ้มที่ฉีกออกของจ่าสมหมาย…
…………………………………………………………………………………

“อือ…….อือ…..” เสียงครางของนันทกาที่ดังขึ้นพร้อมกับดวงตาของเธอที่ค่อยๆลืมก่อนเธอจะตกใจกับภาพตรงหน้า จ่าสมหมายที่อยู่ในสภาพเปลือยเปล่า กำลังคร่อมร่างของเธอเอาไว้….

“จ่าจะ…ทำอะไรนะ…” นันทกาที่เอยถามอย่างตกใจอย่างตะกุกตะกัก…ขณะที่จ่าสมหมาย ที่คร่อมร่างของเธอก็ฉีกยิ้มและเอยตอบอย่างหยาบคาย…

“ก็กำลังจะเป็นผัวมึงนะสิ นังหญิง….” คำตอบที่ทำให้นัตย์ตาของเธอเบิกกว้างอย่างตกใจและเสียใจในเวลาเดียวกันที่หลงกลให้กับ จ่าสมหมาย…ทั้งๆที่เธอรู้อยู่แก่ใจว่าเชื่อใจตานี่ไม่ค่อยได้แท้ๆ….

“อย่านะ…หยุดนะจ่าไม่งั้นชั้นจะ…แจ้ง…” หญิงสาวที่เอยพร้อมกับรวบรวมแรงเพื่อปัดป้องเพื่อรักษาความสาว แต่เนื่องจากแรงของเธมีไม่มาก ก็ถูกอีกฝ่าย รวบมือเอาไว้และกดลง แล้วก็ตบหน้าเธอ 1 ฉาด….

“เออ….ถ้าเก่งจริงก็ไปแจ้งเลย…นังหญิง