ใกล้กัน
ผมนอนคิดอยู่ว่า อะไรหนอที่ทำให้เรื่องระหว่าง ผมกับ แม่ยายเลยเถิดมาถึงทุกวันนี้ มันสุดที่จะแก้ไขเยียวยาแล้ว ผมเองสงสารทั้งเมีย และสงสารทั้งแม่ยาย ยังไม่รู้ว่าอีกกี่วันกี่เดือนกี่ปี เรื่องราวมันจะจางหายไป
"แม่วันนี้ทำอะไรทานครับ หอมจังเลย"
"ฉู่ฉี่ปลาทู แล้วก็ ไข่เจียวหมุสับ ของชอบของกมลทั้งนั้น"
"โอ้โห มีแม่ยายใจดีด้วย สวยด้วย แบบนี้ ผมรักตายเลย"
"อุ๊ย อย่ามาหลอกชมเลย ไปๆไปอาบน้ำเดี๋ยวแม่ดากลับมาจะได้ทานข้าพร้อมกัน"
พูดถึงดาเมียผม เธอเป็นคนดีเป็นสาวเก่ง ทำงานบ.โฆษณา เป็นถึงครีเอทีฟใหญ่ เสียอย่างเธอไม่ยอมมีลูกกับผมซักที อย่าว่าแต่มีลูกเลย กลับมาก็เกือบสว่าง ทุกที
"ไงกมล แม่ดายังไม่มาอีกเหรอ"
"ยังครับ โทรมาบอกว่าจะกลับดึกๆ"
"เฮ้อ เอาอีกแล้ว เขามีแต่ผู้ชายกลับบ้านดึกๆ นี่กลายเป็นผู้หญิง"
" ชินแล้วครับแม่ นี่ถ้ามีลูก ผมจะให้ดา ออกจากงาน"
"กมลคิดว่า แม่ดาจะยอมเหรอ แม่รู้นิสัยยายดาดี"
"ก็จริงครับ................"
ผมนั่งดูทีวี พูดเรื่องดาเมียผม แต่สายตาของผมกลับไปจับจ้องที่แม่ยายใจดีของผม แกชื่อพรรณณีครับ อายุ51 สามีแกเป็นวิศวกร แต่ตายไปสิบกว่าปีแล้ว ก่อนที่ผมจะรู้จักกับดา ลูกสาวแกอีก แม่ยายผมออกจากงานมาเลี้ยงลูกเอง อย่างว่าละครับ ทางของแม่ยายผมเป็นแบบยกว่า"ผู้ดีมีเงิน" ผมเองแต่งงานกับดา แล้วก็ย้ายบ้านมาอยู่แม่ยาย ไม่ต้องไปหาซื้อบ้านให้เหนื่อย ยกเว้นรถที่ขายคันเก่าสองคัน ซื้อคันใหม่ขับ เงินก็เงินแกครับ ผมเลยพาไปเที่ยวนู่นเที่ยวนี่อยุ่เสมอ แม่ยายผมถึงอายุ51 แต่ใครเห็นก็ต้องมองเหลียวหลัง เพราะเวลาแกแต่งตัวไปไหนๆ แกดูสาวกว่าอายุจริงมาก ผมเองแอบลอบมองเสมอ แถมยังแอบดมกลิ่นเวลาแกอยู่ๆ นี่แหละตัวเริ่มต้นของปัญหาเลย วันนึงผมกลับมาจากทำงาน
"กมล กลับมาแล้วเหรอ ขึ้นมาข้างบนหน่อยซิ"
ผมเดินขึ้นไปข้างบน ได้ยินเสียงมาจากในห้องนอนของแก
"คืนนี้เพื่อนแม่จะมารับไปงาน ไม่รู้จะเลือกชุดไหนดี เธอเก่งเรื่องแต่งตัวช่วยแม่หน่อย"
แม่ยายผมอยู่ในชุดผ้าขนหนูตัวเดียว ผมเองต้องแอบกลืนน้ำลายหลายที กว่าจะช่วยเลือกเสื้อผ้าให้แกได้
"แม่ทำต้มยำไก่ไว้ให้ด้วย ถ้าหิวก็กินก่อนเลย"
"แหม ไม่น่าลำบากเลยครับ ให้เจียมทำก็ได้"
"เจียมมันลากลับบ้านหลายวัน แหม น้อยใจแล้วนะ ฝีมือแม่ไม่อร่อยหรือไง"
"โธ่ อร่อยซีครับ.."
