ไอ้แว่น
ในโรงเรียนสหมัธยมในเขท ก.ท.ม.ไอ้แว่นเด็กเรียน(ก็ตัวไม่เก่ง)
ตัวเล็กๆหน้าตาประหลาด ใส่แว่นกรอบหนา
มีลักษณะสมบูรณ์ถูกต้องทุกประการในการจะโดนแกล้ง
ไอ้แว่นๆวันๆเอาแต่นั่งในห้องเรียนไม่คุยกับใคร(เพราะไม่มีใครคุยกับมัน)เพื่อนก็ไม่
มี
เรียนก็งั้นๆ เล่นกีฬาก็ไม่ได้เรื่องซักอย่าง
ไปถามฟุตบอลเล่นยังไงมันยังไม่รุ้เลย วันๆเอาแต่นั่งอยู่ในห้องคนเดียว
วันนึงนั่งในห้องเรียนขณะกำลังเรียนอยู่ ตุ๊บ! เสียงดังข้างหลังไอ้แว่น
ไม่ใช่ใครธีชัยเดชเพื่อนเก่ามันเอง ไอ้แว่นหันหลังไปดูตามสัณชาติญาณ
ปรากฎไม่พบหลักฐานใดๆ คนที่นั่งหลังมันสองสามคนทำเป็นไม่รุ้เรื่อง
ไอ้แว่นก็พอรุ้เรื่องเพราะมันก็ไม่โง่ บวกกับโดนเป็นประจำเลยหันกลับไป
นั่งรับชะตากรรมต่อ แต่แน่นอนอย่างที่รุ้ๆกัน
ตุ๊บ!เสียงฝ่ามือฟาดกับหลังไอ้แว่นอย่างแรง ไอ้แว่นผงะเลยคราวนี้
พวกธีรชัยเดชหัวเราะๆกันอย่างสนุกสนาน
เพื่อนๆที่แสนดีที่นั่งข้างไอ้แว่นก็ไม่มีใครคิดช่วย
พวกผู้หญิงที่นั่งอยุ่แถวข้างๆ ก็ไม่ได้สนใจพลอยสมน้ำหน้าไอ้แว่นด้วยซ้ำ
ช่วงพักธีรชัยเดชนั่งคุยกับเพื่อนมัน ส่วนไอ้แว่นก็นั่งบื้ออยุ่ในห้อง
ธีรชัยเดชพูด"แม่งกูคบกับแอมมาตั้งนาน แล้วได้แค่จับ มือเอง"
อั๋นเพื่อนมันพูดเสริม"ไรวะ มึงคบกับมันตั้งหลายเดือน
กูนึกว่ามึงเรียบร้อยแล้วซะอีก" "ไอ้ห่า ถ้าได้แล้วกูจะพูดเหรอ
แม่งเคยพาไปบ้านกูแม่งก็ไม่ยอม" ธีรชัยเดชพูดต่อ
ขณะนั้นเสียงเพื่อนในกลุ่มพูดแทรก "เฮ้ยไอ้แว่นแอบฟังไรวะ"
พร้อมกับเดินไปหาไอ้แว่น"มึงแอบฟังเหรอ"มันพูดตะคอกใส่หูไอ้แว่น "เปล่าา
มึงพูดเสียงดังใครก็ต้องได้ยิน" "อ๋อกวนตีนเหรอมึง"
ป้าบ!เสียงฟาดกับหลังไอ้แว่นอย่างแรง เพื่อนมันเริ่มเดินมาหาไอ้แว่น ตุ๊บๆ
ป้าบๆ เสียงเครื่องดนตรีจาก ตัวและหัวไอ้แว่นกำลังบรรเลงอยุ่ดังทั่วห้อง
เวลา19.20น. ไอ้แว่นเดินอยู่แถวบ้าน ขณะกำลังเดินไปหาอะไรกินนอกบ้าน
ไอ้แว่นเดินก้มหน้าอยู่สังเกจุเห็นแอม แฟนไอ้ธีรไชยเดช
แอมสาวเหมือนมัธยมปลายทั่วไป เรียนเก่งนิสัยดี แต่มีแฟนชั่ว
มีคุณลักษณะตามสาวหน้าตาดีทั่วไป คือ ขาว สาว หมวย ผอม
อยู่ในชุดเสื้อนักเรียน เพียงแต่ เสื้อนักเรียนค่อนข้างยับเสื้อปล่อยชายออกมา
แว่นมองตามอย่างสงสัยว่าทำไมแอมจึงมาอยุ่แถวนี้
ความจริงคือบ้านของแอมอยุ่ห่างจากบ้านไอ้แว่นไม่ถึง2ป้ายรถเมล์
แต่ไอ้แว่นไม่มีทางรู้ เพราะวันๆมันไม่เคยคุยกับใคร
และก็ไม่มีใครจะสนใจมันอีกด้วย แอมเดินเซๆเหมือนพึ่งตื่นนอน
ไอ้แว่นเดินเข้าไปใกล้ๆ แต่เว้นระยะห่างพอควร ย้อนกลับไปเมื่อ2ชั่วโมงก่อน
เวลา17.00น. แอมกับธีรชัยเดชนั่งอยุ่ในร้านกาแฟในห้างแห่งหนึ่ง
"แอมวันนี้บ้านเราไม่มีใครอยุ่
ไปบ้านเรานะ"ไอ้ธีรชัยเดชพยายามป้อล้อตามเจตนารมณ์
แอมแม้เหล่เหลี่ยมไม่เยอะแต่ก็ไม่ถึงกับโง่ที่เดียว อมยิ้มแล้วบอก"ไม่ไปละ
วันนี้แม่เราอยู่บ้านแล้วแม่บอกให้เรารีบกลับบ้านเร็วด้วย" "น่าแป๊ปเดียวเอง
ไม่นานหรอก"มันยังไม่เลิกล้มความคิด
แล้วมันก็นึกได้ในกระเป๋าตังค์มันมียาเลิฟที่ได้มาจาพี่อ้วน
คนคุมโต๊ะสนุ๊กแถวโรงเรียนมันเป็นไม้ตาย ตี๊ดๆๆๆ!
เสียงริงโทนดังขึ้นแอมรับโทรศัพท์"ฮัลโหล แม่หรือคะ
ค่ากำลังอยู่บนรถจะถึงบ้านแล้ว"แอมนักเรียนสาวแสนดีก็ตอแหลเป็นเหมือนกัน
ธีรชัยเดชสบโอกาสที่แอมกำลังสนใจโทรศัพท์อยู่หย่อนยาลงไป
"แค่นี่นะค๊ะ"แอมเสร็จธุระหันมาพูดกับไอ้ธีรชัย
"แอมต้องรีบกลับแล้วล่ะแม่โทรมาตามแล้ว"แล้วแอมคว้าแก้วจิบเข้าไปทีนึง
ธีรชัยเดชสะดุ้งขณะกำลังเพ่งสมาธิไปกับยาในแก้วน้ำของแอมซึ่งยังไม่ละลายยังเหลือเป็
นเม็ดอยู่เลย
ธีรชัยเดชพู"แอมกินให้หมดแก้วก่อนแล้วค่อยไปก็ได้"
แอมคว้าแก้วอีกทีแต่ก็จิบพอเป็นพิธี "ไปแล้วนะ" แอมลุกแล้ว
ธีรชัยเดชตะกุกตะกัก "แอมอย่าพึ่งรีบกลับเลยนั่งอีกหน่อยก็ได้"
แอมไม่ยอม"ไม่เอาแล้ว เมื่อกี้บอกแม่ว่าใกล้ถึงแล้ว" งั้นเราไปส่งนะ
ธีรชัยเดชเสนอ "แต่บ้านทีอยุ่คนละทางไม่ใช่เหรอ
ไม่ต้องหรอกแค่นี้เองพรุ่งนี้เจอกันนะ"
แอมชิ่งทันทีพร้อมกับทิ้งบิลให้ไอ้ทีรับช่วงต่อไป
ไอ้ธีรชัยเดชทำตัวไม่ถูกเมื่อผิดแผนจึงยังไม่ได้ตามไปและยังคิดไม่ออกว่าจะทำไงต่อเล
ยยืนอึ้งๆมองแอมที่จากไป
ไอ้ทีหันไปมองในแก้วยังปรากฏเม็ดยาที่เริ่มละลายนอนอยู่ก้นแก้วอยู่เลย
"คงไม่เป็นไรมั้ง"ไอ้ธีรชัยเดชคิดในใจ
แต่ยาโคดแพงเสียดายชิบ"ไอ้ทียังมองโลกในแง่ดีเนื่องจากเป็นครั้งแรก
จึงไม่ได้คิดอะไรนอกจากเสียดาย โดยไม่ได้สังเกตว่าแอมวางมือถือไว้บนโต๊ะ
ไอ้แว่นกำลังเดินตามแอมที่ขึ้นสะพานลอยอย่างโซเซเพราะฤทธิ์ยาครึ่งๆกลางทำให้เธอนั่ง
เลยป้าย
จึงต้องเดินข้ามสะพานลอยกลับแต่ก็รู้สึกตัวหนักๆพร้อมกับมึนหัวตึบ
ไอ้แว่นเดินมองตามแอมที่ขึ้นสะพานลอย ไอ้แว่นมองขาขาวๆอย่างติดใจ
ตอนแรกมันก็แค่จะตามมาดูกางเกงใน แต่เห็นท่าเดินแปลกๆจึงสงสัย
แอมเดินขึ้นไปได้ครึ่งทางก็หยุดพิงกับระเบียงสะพานลอย
สะพานลอยที่นี่เป็นแบบใช้อิฐคลุมทั่วสะพานลอย
และคนไม่ค่อยขึ้นสะพานนี้กันเนื่องจากแถวนี้ไม่ค่อยมีรถผ่านวิ่งข้ามข้างก็ได้
และเขตนี้คนค่อนข้างน้อยบนสะพานลอยไฟก็เสียยิ่งไม่มีใครอยากขึ้นใหญ่
ไอ้แว่นมองแอมที่ทรงตัวไม่ไหวพิงระเบียงสะพานลอยอย่างค่อนข้างตื่นเต้นเนื่องจากมันไ
ม่ค่อยได้เข้าใกล้ผู้หญิงในระยะนี้เท่าไหร่จะมีก็แม่มันคนเดียว
ไอ้แว่นรวบรวมความกล้าและก็เข้าไปทักแอม
"แอมสวัสดี"ไอ้แว่นพูดอย่างตื่นเต้นแต่ไม่วายทำเสียงหล่อแบบพระเอกหนังเมื่อ20ปีที่แล้ว
ไม่มีเสียงตอบรับจากแอม แอมหลับตาสนิทพิงกับเสาเหมือนเหนื่อยจัด
ไอ้แว่นดูเชิงเกือบนาทีจึงตัดสินใจแตะตัวแอมเบาๆ"แอมๆ" ก็ยังเงียบอยู่
ในขณะที่แอมสติกำลังหายไปพร้อมกับทรงตัวไม่ไหวแล้วปล่อยตัวลาดไปกับพื้นโดยไม่สนว่าส
ะพานลอยสกปรกเพียงใด
ไอ้แว่นพยายามเรียกอยุ่5นาทีก็ไม่ได้รับความสนใจ
เลยจับตัวแอมหงายหน้าเอาหลังพิงกับระเบียง
ไอ้แว่นยืนมองแอมที่นั่งพิงในสถาพเกือบหลับ
สายตาไอ้แว่นจ้องอยู่ที่คอเสื้อของแอมซึ่งร่นไปอยู่เดียวกับระดับหน้าอกจนมองผ่านคอเ
สื้อเห็นยหทรงลูกไม้สีขาว
ไอ้แว่นเกิอารมณ์อย่างไม่ต้องสงสัย มันมองยกทรงที่หุ้มหน้าอกสาวสวยประจำห้อง
ซึ่งปกติให้ตายแล้วเกิดใหม่ไอ้แว่นก็ไม่มีทางได้เห็นหรือแม้แต่แฟนแอมเองก็หาโอกาสยา
กเต็มที
ไอ้แว่นเอามือเขย่าแขนเรียกแอมเบาๆ
จนแน่ใจว่าแอมหลับสะลึมสะลือด้วยเหตุผมที่ไอ้แว่นเองก็ไม่รู้
ไอ้แว่นค่อยๆเอามือเอื้อมไปจับแก้มแอมแล้วก็ไล่ไปที่คอ
แล้วก็เอามือไปแตะหน้าอกแอมเฉียดๆแล้วก็รีบดึงมือออก
แต่แอมแม้จะไม่หลับสนิทแต่ก็ไม่ได้มีปฏิกริยาตอบสนองอะไร
ไอ้แว่นตัวขี้ขลาดตั้งแต่อนุบาลจนม.5ยังคุยกับผู้หญิงแบบนับคำได้
เริ่มเอามือบีบหน้าอกแอมอย่างย่ามใจแต่ก็ไม่วายระแวงมองซ้ายมองขวาอยู่ดี
จากมือเดียวไอ้แว่นเพิ่มเป็น2มือจากแตะเป็นบีบลูป แล้วก็ขยำอย่างมันมือ
แอมแสดงสีหน้าแล้วก็ร้อง อืมม
ออกมาคำนึงทำเอาไอ้แว่นสะดุ้งถอยหลังไปตั้งหลักรอจนแน่ใจ
จึงก้าวย่ามเข้ามาหาแอมอีกรอบ ไอ้แว่นเอาเอาหน้าไปใกล้หน้าแอม
เป้าหมายจากแก้มไล่มาปากไอ้แว่นตอนนี้หน้าตาหน้าเกลียดสุดๆ
ทำปากจู๋ๆแล้วระดมจูปทั่วหน้าแอม
ไอ้แว่นเอา+++เล็กๆที่ตุงเต็มกางเกงขาสั้นถูไปกับหน้าแอมอย่างมีความสุข
คอยแข็งโป๊กเต็มกางเกงจนมันปวด+++ไอ้แว่นหันไปมองรอบข้าง ก่อนถองเกงขาสั้น
ลงไปที่เข่าและดึงกางเกงในออกมาพอที่+++เล็กๆของมันจะผงาดออกมา
ไอ้แว่นเอา+++ที่กำลังโด่อยู่ถูกับริมฝีปากแอมตามหนังโป๊ที่มันดูบ่อยๆ
ไอ้แว่นถูไปถูมานึกขึ้นได้ว่ามันชอบขึ้นรถเมล์แน่นๆเป็นประจำเอา+++ไปถูกับสาวๆไม่ว่
าสาวใหญ่หรือสาวแก่แต่วันนี้มันมีสิ่งสุดยอดจินตนาการอยู่ตรงหน้าแล้ว
ไอ้แว่นดึงตัวแอมอุ้มแอมโดยไอ้แว่นกอดแอมข้างหลังเอา+++ที่แข็งโด่อยู่ถูกับก้นแอมอย
่างเมามันส์
+++ที่แข็งโด่ของไอ้แว่นถูกับก้นสาวมัธยมที่แน่นสุดๆเพราะไม่มีไขมันส่วนเกิน
+++ไอ้แว่นจ่อเข้าร่องก้นแอมมือไอ้แว่นลดระดับจากเอวไปอยู่ที่สะโพก
มันดึงสะโพกแอมให้เบียดกับ+++มันสุดๆ
เหตุการณ์แบบนี้ยิ่งกว่าความฝันอีกสำหรับไอ้แว่น
ถูไปได้สักพักไอ้แว่นก็น้ำแตกปล่อยคาก้นแอม
สติเริ่มกลับมาทำให้รุ้สึกตัวว่ายืนเหนือระเบียงด้วยความกลัวคนจะมองเห็นมันรีบก้มตั
วลงราบกับพื้นอย่างน่าสมเพช
ทั้งที่ๆความจริงไม่มีใครสนใจจะมองขึ้นมาด้วยซ้ำ
ไอ้แว่นเสร็จไปแล้วแอมยังสลบอยุ่จะทิ้งแอมไว้ก็น่าเสียดายจะต่อก็ไม่ไหว
ไอ้แว่นเริ่มคิดแก้แค้นไอ้ธีรชัยเดช"มึงยังไม่ได้แฟนมึงเลย
กูจะเอาเป็นคนแรกละวะ"จากที่ได้ยินมาเมื่อกลางวันยิ่งทำให้ไอ้แว่นแน่ใจว่าแอมยังซิง
ไอ้แว่นถลกกระโปรงแอมทำให้เห็นกางเกงในสีชมพูไอ้แว่นกับ+++แอมซึ่งแม้นอกกางเกงในแต่
ก
็เป็นโหนกอย่างเด่นชัด
แว่นดึงกางเกงในลงแต่แอมบิดตัวทำให้ไอ้แว่นปล่อยมือเริ่มกลับมากลัวแอมฟื้น
ถ้าแอมฟื้นขึ้นมามันซวยแน่ๆ แต่ความกำหนัดไม่ปราณีใคร
แล้วโอกาสแบบนี้ไม่ได้หาง่าย
ไอ้แว่นเลยดึงกางเกงในแอมแง้มขึ้นมาทำให้เห็น+++แอมซึ่งยังเบียดกันสนิท
ไอ้แว่นเอามือไปจับแล้วใช้นิ้วสอดเข้าไป แอมถึงกับกระตุก
ข้างในของแอมเป็นสีชมพูไอ้แว่นตื่นเต้นสุดๆ
+++ที่พึ่งปล่อยอาวุธไปก็กลับมาบรรจุกระสุนได้อีกรอบ
ไอ้แว่นไม่รอแล้วดึงกางเกงในแอมหลบโดยไม่ถอดแล้วเอา+++จ่อทันที
+++เข้าไปได้แค่หัวคับสุดๆ
ถ้าเมื่อกี้ไม่ได้พึ่งแตกไปป่านนี้ไอ้แว่นคงแตกอีกรอบแน่ๆ
เมื่อหัวเข้าไปได้ไอ้แว่นก็เริ่มซอยเข้าออกอย่างช้าๆ
แอมสีหน้าเปลี่ยนทันทีพร้อมส่งเสียงครางงึมงำในลำคอ
+++แอมรัด+++ไอ้แว่นแน่นจนแว่นเริ่มเจ็บ+++หยุดซอยต่อหันไปบีบหน้าออกแอมแทน
จนหายเจ็บก็ซอยต่อแต่ก็ไม่สามารถเข้าไปได้มาก ผ่านเข้าไปได้แค่หัวเท่านั้น
ไอ้แว่นซึ่งปกติผ่านแต่มือตัวเองก็เสียวสุดเพราะ+++แอมทั้งคับทั้งแน่น
ซอยได้เพียง2นาทีไอ้แว่นก็เริ่มรุ้สึกว่าจะออกอีกแล้วจึงซอยรัวๆ
แล้วก็ปล่อยออกมาเต็ม+++แอม ไอ้แว่นเหนื่อยสุดๆ
มองแอมซึ่งมีน้ำขาวๆเปรอะอยู่เต็มกระโปรง
เนื่องจากสถานที่ไม่ปลอดภัยแล้วเสร็จไปถึง2ครั้ง
แม้ไอ้แว่นอยากจะต่ออีกก็คงไม่มีปัญญาแล้ว
เมื่อความกระสันหมดไปความกลัวก็เริ่มเข้ามาแทน
ไอ้แว่นรีบวิ่งกลับบ้านมันทันที
ปล่อยแอมที่เริ่มจะรุ้สึกตัวนอนอยุ่กลางสะพานลอยต่อไป
วันต่อมาไอ้ธีรชัยยังนั่งเซ็งเสียดายจากเมื่อวานที่อดเอาแฟนสุดสวยของมันไม่ได้
อั๋นเพื่อนสนิทถาม"มึงเป็นไรวะ" ทีตอบ"เปล่าเว้ยเซ็ง! "เซ็งเ+++้ยไรไอ้ห่า"
เออช่างกูเหอะ"ไอ้ทีตัดบท เห็นไอ้แว่นนั่งบื้อยู่ข้างหน้าก็ได้ที่ระบายอารมณ์
ป้าป! เสียงดนตรีจากหลังไอ้แว่นเริ่มดังอีกแล้ว
