เพชรพระอุมา ภาคพิศดาร 3 (story เสียว)
กนิษฐานอนคิดเรื่องที่ผ่านมา ขณะที่พี่ชายนอนหลับอยู่ข้างๆ ตั้งแต่นั้นมา เธอและพี่ชายที่เธอเคารพรักก็อยู่ในบ้าน ทั้งในฐานะพี่ชายน้องสาวและฐานะคนรักในเวลาเดียวกัน ต่อหน้าบุคคลที่สาม เธอจะวางตัวอย่างมีมารยาท แต่เมื่ออยู่กันเอง ทั้งเธอและพี่ชายเธอจะใช้เวลาส่วนใหญ่บนเตียงของเขา จนเกือบสว่าง จึงค่อยๆออกจากห้องของพี่ชายและกลับไปนอนห้องของตัวเอง เพื่อไม่ให้คนใช้และคนในบ้านกล่าววิจารณ์ให้เสียหายได้...
วรินทร์ยืนตัวแข็ง แอบมองตั้งแต่ต้นจนจบ เขาตะลึงเมื่อเห็นภาพที่ไม่สมควรเห็น ภาพที่คุณหญิงกนิษฐานอนอยู่บนเตียง ปล่อยให้คุณชายซึ่งเป็นพี่ชายเฟ้นฟอนหาความสุขจากเรือนร่าง มันเกินกว่าความคาดคิดของเขา ความคิดที่จะเรียกเพื่อให้คนทั้งสองพักผ่อนสำหรับเตรียมออกเดินทางในวันพรุ่งนี้หายไปจากหัว เพราะเห็นๆอยู่ว่าทั้งคู่บรรเลงเกมสวาทกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ยังไงก็คงเพลียและหลับไปเองนั่นแหล่ะ...
เขาค่อยๆปิดประตู จะก้าวลงจากเรือนหลังใหญ่ แต่ภาพที่เห็นมันทำให้ท่อนเนื้อที่ว่างเว้นจากการปลดปล่อยเนื่องจากต้องเดินทางเข้าป่าไปเป็นแรมเดินและพึ่งกลับเข้ามาที่พักแข็งตัวขึ้นมา วรินทร์เดินอย่างอึดอัดกลับมายังเรือนพักของตน ตั้งใจว่าจะปลดปล่อยความอึดอัดภายในออกด้วยตัวเอง แต่ก็ชะงักเมื่อมองไปเห็นคนกำลังเดินผ่านมา
"นายมีอะไรจะใช้ชบาอีกหรือเปล่า.." เสียงห้วนๆจากปากของสาวชาวบ้านแถวนั้นถามมา เพราะงานในเรือนหลังใหญ่และเรือนหลังเล็กเสร็จสิ้นหมดแล้ว เธอจึงจะขอตัวกลับบ้านก่อน
วรินทร์กำลังจะพยักหน้าให้ชบากลับบ้านได้ แต่เมื่อเหลือบมองอีกครั้งก็ต้องกลืนน้ำลาย เพราะชบาใส่เสื้อยืดคอกลม สวมผ้าถุง และที่สำคัญคือดูก็รู้ว่าเธอไม่ได้ใส่ยกทรงเพราะมองเห็นหัวนมดันเสื้อออกมาจนเห็นได้ชัด ที่ผ่านมา เขาไม่เคยสนใจอะไรสาวชาวบ้านแถวนี้มาก่อนเพราะไม่อยากให้คนแถวนี้เสียความนับถือ
"เดี๋ยว ชบา.." วรินทร์เรียกไว้ ชบาทำหน้าสงสัย
"มีอะไรให้ชบาทำอีกเหรอ.." เธอถาม
วรินทร์กลืนน้ำลาย ท่อนเนื้อในกางเกงมันดันตัวจนเขารู้สึกเจ็บ ยิ่งเห็นปลายยอดบนสองเต้าในเสื้อยืดที่ยืนอยู่ข้างหน้า ทำให้เขาหมดความอดทน
"เข้ามาในนี้ก่อนสิ.." วรินทร์เอ่ยปากง่ายๆ หญิงสาวทำหน้างง แต่ก็เดินตามเข้าไป
"นายมีอะไรให้ชบาทำเหรอ..." หญิงสาวถามง่ายๆ หันไปดูรอบๆก็ไม่เห็นมีงานอะไรต้องทำ วรินทร์นั่งอยู่บนเตียง
"ฉันอยากให้ชบาช่วยอะไรหน่อยได้หรือเปล่า เพราะพรุ่งนี้ก็ต้องเดินทางไกลแล้ว.." คำพูดด้วนๆยิ่งทำให้หญิงสาวแปลกใจ เธอยิ้มและพยักหน้าได้ง่ายๆ
"มานี่สิ.." วรินทร์กวักมือเรียกให้เธอเข้าไปใกล้ๆ
ชบาเดินเข้าไปยืนข้างเตียงของพรานหนุ่ม แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อวรินทร์ดึงร่างลงไปนั่งข้างๆตัว
"อะไร..นาย..." ชบาตกใจเพราะไม่เคยวรินทร์เป็นอย่างนี้มาก่อน สายตาที่เขามองร่างของเธอ มันดูแปลกไปกว่าที่เธอเคยเห็น
"ช่วยฉันหน่อยสิ.." วรินทร์พูดเพียงแค่นั้น ก่อนจะดึงร่างของสาวลูกบ้านเข้ามากอด ซุกใบหน้าลงบนซอกคอของหญิงสาวอย่างหนักหน่วง จูบไซ้ไปมาจนทั่ว
"นาย...อย่า..." หญิงสาวตกใจ พยายามดิ้นหนี แต่แขนที่แข็งแรงโอบกอดเธอไว้แน่น
"ชบา...ช่วยฉันหน่อย...ออกป่าไปตั้งเดือน...อึดอัดจะแย่อยู่แล้ว.." เสียงวรินทร์ดังกระท่อนกระแท่น ริมฝีปากที่ซุกไซ้จนทั่ว สองมือดึงรั้งเสื้อยืดออกจากศีรษะของเธอ เพียงแค่นั้น สองเต้าที่เพิ่งตูมเบ่งบานก็โผล่พ้นชายเสื้อออกมา
วรินทร์มองตาแทบถลน ถึงแม้ชบาจะมีผิวกายค่อนข้างคล้ำตามแบบฉบับของสาวบ้านป่า แต่กลิ่นกายสาวที่กระทบจมูกของเขา โดยเฉพาะเนินถันที่พุ่งชูชัน อวดปลายยอดสีชมพูจางๆ ทำให้เขาไม่สามารถอดใจได้ ยังไม่ทันที่ชบาจะตั้งตัว ใบหน้าของเขาก็ซบลงบนเนินอกแรกแย้มทันที มือที่ว่างจากการโอบกอด เลื่อนมาด้านหน้าจนสัมผัสกับเต่งเต้าวัยสาว...
ชบาสะดุ้งเฮือกเมื่อมือของผู้เป็นนายบ้านสัมผัสกับเต่งเต้าของเธอและบีบเคล้นช้าๆแต่หนักหน่วง เธอแอ่นกายขึ้นรับปลายลิ้นที่ฉกวูบเข้าใส่ปลายถันที่ค่อยๆเขม็งเกลียวขึ้นเป็นเม็ดตามอารมณ์ที่ก่อขึ้นในใจของผู้เป็นเจ้าของ ในใจของเธอไม่ได้นึกรังเกียจเขาเป็นทุนอยู่แล้ว เพราะวรินทร์ช่วยเหลือชาวบ้านแถวนั้นจนเป็นที่เคารพศรัทธาต่อลูกบ้าน ดังนั้น เมื่อเขาแสดงถึงความต้องการออกมาอย่างชัดเจนอย่างนี้ เธอก็เต็มใจที่จะทำทุกอย่างให้กับเขา...
อารมณ์ของวรินทร์เดือดพล่านไปด้วยความต้องการ ภาพที่พึ่งเห็นบนเรือนหลังใหญ่เมื่อครู่ กระตุ้นอารมณ์ที่เขาเก็บไว้ข้างในจนระเบิดออกมา เรือนร่างของชบาแม้จะไม่งดงามเท่ากับเรือนร่างที่เห็นเมื่อครู่ แต่ตอนนี้เขาต้องการเพียงแค่ให้ใครซักคนช่วยระบายความอึดอัดภายในออกไปเท่านั้น...
"นาย...ชบา..." หญิงสาวครางออกมาเมื่อถูกสองมือและปลายลิ้นของเขาระดมเข้าใส่จุดต่างๆที่ไวต่อการสัมผัส วรินทร์บีบเคล้นสองเต้าที่แน่นกระชับของเธอจนแทบแหลกเหลวคามือ
"นาย..ชบาเจ็บ" เธอครางกระซิบบอก ทำให้วรินทร์เพลามือให้เบาลง สองเต้าแดงช้ำเป็นรอยนิ้วมือเห็นได้ชัด
เขาฉกมือวูบอีกครั้ง หญิงสาวก็เย็นวาบไปทั้งร่างเมื่อรู้สึกว่าตั้งแต่ช่วงเอวลงไป ปราศจากสิ่งห่อหุ้มร่างกายอีก
"อุ๊ยย...นาย..." เธอจะขยับหลบ แต่เขากลับตะปบมือลงบนเนินเนื้อที่ดำสนิทไปด้วยเส้นขนละเอียด ชบาแอ่นเอวขึ้นรับอุ้งมือที่ลงไปขยำขยี้เนินเนื้อด้านล่างเหมือนจะให้หลุดตามมือออกมา
"นาย...อย่า..อุ๊ยย..ชบาเจ็บ.." เธอดิ้นพล่านเมื่อเขาเกลี่ยปลายนิ้วในร่องรอยแยกขึ้นลงอย่างรวดเร็ว น้ำบางอย่างภายในค่อยๆซึมออกมาตามรอยแยก วรินทร์ขยับนิ้วเข้าไปควานเบาๆ ทำให้ชบากระตุกไปทั้งตัว
"ชบา... ฉันไม่ไหวแล้ว.." วรินทร์กระหืดกระหอบพูด สองมือขยับถอดกางเกงและรูดออกจากปลายขาทั้งชั้นนอกและชั้นใน และดันร่างของลูกบ้านสาวล้มตัวนอนบนเตียง
พรานหนุ่มปีนขึ้นไปนอนคร่อมบนร่างของเธอทันที ริมฝีปากซบลงกับเต่งเต้าที่อยู่เบื้องหน้า ปลายลิ้นยังคงทำงานอย่างต่อเนื่องเพื่อให้เธอพร้อมสำหรับสิ่งที่เขากำลังจะทำ ร่างของเธอแอ่นขึ้นลงตามปลายลิ้นที่ตวัดเข้าใส่ปลายถันที่เปลี่ยนจากสีชมพูเป็นแดงกล่ำไปทั้งเม็ด วรินทร์ขยับตัวเข้าไปอยู่กลางหว่างขาของเธอแล้วประคองจับท่อนเนื้อจ่อเข้าใส่ร่องรักของสาวลูกบ้านทันที
"อุ๊ยย...นาย..จะทำอะไร..." ชบาสะดุ้งเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างป้วนเปี้ยนอยู่แถวเนินเนื้อของเธอ แต่แล้วเธอก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อรู้สึกว่าวรินทร์ดันแก่นกายของเขาเข้ามาในร่องรักอย่างรุนแรง
"โอ๊ยย...นาย...เบาๆก่อน..โอ๊ย.." หญิงสาวร้องลั่น ดิ้นพล่านทั่วเตียง เพราะวรินทร์กดท่อนเนื้อเข้ามาในตัวเธออย่างหักโหม ร่องรักของเธอแบะอ้าออกรับท่อนเนื้อที่มุดเข้ามาอย่างรวดเร็ว
ชบานอนอ้าปากค้าง น้ำตาไหลพราก ร้องไม่ออก เพราะตอนนี้ท่อนเนื้อของเขามุดเข้ามาในร่างเธอจนโหนกเนื้อของเขาแนบสนิทกับเนินเนื้อของเธอจนแนบแน่น
"อ้า..." วรินทร์ผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆเมื่อรู้สึกว่าท่อนเนื้อเข้าไปในร่างของหญิงสาวจนหมดแล้ว เหลือบมองดูเธอก็สงสารเพราะรู้ว่าเธอคงเจ็บ แต่เขาเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่จริงๆ ร่องรักของเธอแน่นกระชับด้วยวัยสาว
เขาอยากจะรอให้เธอผ่อนคลายจากอาการเจ็บก่อน แต่ร่องรักของเธอขมิบตอดท่อนเนื้อของเขาเบาๆจนทั้งคันทั้งเสียวไปหมด จึงค่อยๆถอนท่อนเนื้อออกจากร่างของเธอ
"โอ๊ย..นาย..เดี๋ยว...เดี๋ยวก่อน..." ชบาร้องครวญครางแอ่นตัวตามเพราะยังไม่หายจากอาการเสียดแน่นไปทั้งท้องน้อย แต่วรินทร์ไม่รั้งรออีกแล้ว เมื่อโยกร่างบนตัวเธอได้ซักพักก็เริ่มขยับตัวเร่งความเร็วทันที
"ชบา...ฉัน..ฉัน.." วรินทร์ครางพลางกระแทกร่างเข้าใส่เธออย่างหนักหน่วง ชบาได้แต่แอ่นเอวขึ้นลงตามแรงดึงของท่อนเนื้อที่มุดเข้าออกในตัวเธอ
"นาย..นาย...ชบา..แน่นไปหมด.." เธอครางเมื่อรู้สึกว่าผู้เป็นนายบ้านเร่งความเร็วในการบดขยี้เนินเนื้อของเธอเร็วขึ้น
วรินทร์ไม่สามารถอดทนรอให้ชบาไปถึงพร้อมๆกับเขาได้ ร่างของเขาบดกระแทกเข้าใส่ตัวเธออย่างหนักหน่วง และเร่งจนเร็วถี่ยิบ...
"ชบา...ฉัน..ฉัน...ไม่ไหวแล้ว.." เขาร้องครางพลางขยับกระแทกเข้าใส่เธอถี่ยิบ ก่อนจะกัดฟันแน่น กดร่างเข้าใส่เธอและเบียดร่างจนแนบสนิทกับเธอ
"อ้า..." วรินทร์ครางออกมา ชบาสะดุ้งเฮือกเมื่อรู้สึกว่าเขาฉีดน้ำเข้ามาในตัวเธออย่างรุนแรง เธอกระตุกร่างตามจังหวะที่ความร้อนนั้นพุ่งเข้ามาในตัวเธอเหมือนกับจะไม่มีวันหมด
"นาย..." ชบาครางเบาๆ เมื่อรู้สึกว่าเขาปลดปล่อยหยาดน้ำร้อนผ่าวเข้ามาในตัวเธอจนหมดแล้ว วรินทร์นอนนิ่งอยู่ซักพักก็ค่อยๆดึงตัวออกจากร่างของเธอ ชบาแอ่นตัวตามเมื่อท่อนเนื้อถูกดึงออกจากร่าง หยาดน้ำรักของทั้งเขาและเธอทะลักออกมาจากร่องรักของเธอไหลเยิ้มผ่านต้นขาจนเปียกนองทั่วที่นอน...
วรินทร์นอนนิ่งหมดแรง น้ำรักที่เก็บกักร่วมเดือนถูกปลดปล่อยออกจนหมดเกลี้ยง เหลือบหันไปมองร่างของลูกบ้านสาวก็ต้องหลบตา เพราะร่างของเธอแดงช้ำไปหมด โดยเฉพาะสองเต้าที่แดงกล่ำเพราะแรงบีบเคล้นอย่างลืมตัวของเขา อารมณ์ที่ปลดปล่อยออกไปเรียบร้อยทำให้สำนึกผิดชอบกลับมาหาเขาอีกครั้ง กำลังคิดว่าจะทำอย่างไรต่อ ก็เห็นเธอขยับตัว..
"ชบา..." วรินทร์พูดไม่ออก
"ไม่เป็นไรหรอกนาย..." ชบาพูด พลางขยับตัวแต่ก็ต้องสูดปากด้วยความแสบเนินเนื้อด้านล่าง "...อะไรที่นายทำแล้วรู้สึกดี ชบาก็ดีใจด้วย"
วรินทร์นั่งมองดูลูกบ้านสาวค่อยๆแต่งตัวกลับเหมือนเดิม เธอค่อยๆลุกขึ้นยืน
"นายไม่ต้องเป็นห่วงหรอก..." เธอฝืนยิ้มทั้งๆที่ยังเจ็บอยู่ "...ชบาไม่บอกใครหรอก แล้วพรุ่งนี้นายต้องเดินทางไกล ชบาช่วยนายได้ก็ดีใจแล้ว นายพักเถอะนะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า ชบาไปล่ะ" สิ้นเสียงพูด ลูกบ้านสาวที่พึ่งถูกเขาใช้เป็นที่ระบายความใคร่ก็ค่อยๆเดินออกไปจากห้อง..
วรินทร์มองตามด้วยความรู้สึกบอกไม่ถูก ตอนนี้อารมณ์ของเขากลับมาแจ่มใสเหมือนเดิมแล้ว ถึงแม้จะยังรู้สึกผิดในสิ่งที่พึ่งกระทำไป แต่เขาก็ต้องสลัดความรู้สึกทั้งหมดออกและใช้ความคิดถึงวันพรุ่งนี้ที่จะต้องออกเดินทางอย่างไม่รู้อนาคต ทุกสิ่งทุกอย่างเตรียมพร้อมไว้หมดแล้ว รอเพียงแค่ให้ตะวันขึ้นเท่านั้น...
