[เล่าเรื่องเสียว]

เพชรพระอุมา ภาคพิศดาร 2 (ประสบการณ์เสียว)

       วรินทร์ทิ้งก้นบุหรี่ลงกับพื้น ขยับรองเท้าขยี้จนดับสนิท พรุ่งนี้เป็นวันเดินทาง เขาต้องการให้นายจ้างทั้งสองพักผ่อนให้มากที่สุดเพื่อเก็บแรงไว้เดินทางไปสู่ปลายทางที่ไม่รู้อนาคต...

เขาเดินขึ้นไปบนบ้าน ชั้นบนเงียบกริบ บอกให้รู้ว่านายจ้างทั้งสองกำลังพักผ่อนอยู่ วรินทร์ยิ้มเล็กน้อย กำลังจะขยับตัวลงจากบ้านก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงบางอย่างในห้อง ทำให้เขาเดินอย่างแผ่วเบา มาหยุดอยู่หน้าห้องซึ่งเป็นห้องของกนิษฐา แล้วต้องยืนนิ่งเมื่อได้ยินเสียงภายใน...

"พี่โตขา..เบาๆหน่อย เล็กเจ็บไปหมดแล้ว.." เสียงของกนิษฐาแผ่วเบา แต่มันสะท้อนไปมาในหูของวรินทร์ เมื่อนึกภาพออกว่าเธอและพี่ชายของเธอกำลังทำอะไรอยู่
ไวเท่าความคิด มือเอื้อมจับลูกบิด แล้วขยับอย่างแผ่วเบา วรินทร์แง้มประตูช้าๆ แสงไฟจากตะเกียงเจ้าพายุส่องลอดออกมาตามขอบประตู สายตาของเขาสอดส่ายมองหาต้นเหตุของเสียงที่ได้ยิน แล้วก็ต้องลืมตาโพลงเมื่อมองเห็นภาพที่ปรากฏอยู่ในสายตา...
แสงไฟจากตะเกียงเจ้าพายุบนโต๊ะ ฉายให้เห็นร่างงามขาวผ่องของกนิษฐานอนหงายอยู่บนเตียง ใบหน้าแดงซ่าน หลับตาพริ้ม ปราศจากอาภรณ์ใดๆทั้งสิ้น สองเต้าขนาดใหญ่พุ่งตระหง่านมองเห็นปลายยอดแข็งตัวชูชันขึ้นเป็นเม็ด หน้าท้องลาดต่ำลงมาจนถึงโหนกเนื้อที่นูนเด่น ไหมงามดำสนิทปกคลุมอยู่บนเนินเนื้อที่ทอดยาวหายไปตามร่องรอยแยกกลางลำตัว สองมือขยำผ้าปูที่นอนเบาๆตามแรงกระตุ้นอารมณ์ที่ค่อยๆคุโชนขึ้น...
วรินทร์เห็นธาราที่นั่งหันหน้ามาทางเขา ก้มหน้าลงบนร่างงามของเธอ ก่อนจะแนบใบหน้าลงบนสองเต้าเคร่งครัดนั้น ปลายลิ้นแทรกจากริมฝีปากและตวัดอย่างแผ่วเบาบนปลายถันทั้งสองข้างสลับไปมา
"พี่โต..." หญิงสาวครางเสียงสั่น เมื่อมือทั้งสองของพี่ชายเอื้อมมาบีบสองเต้าของเธอแผ่วเบา และค่อยๆเคล้นหนักมือขึ้น ก่อนจะค่อยๆลากมือลงมายังโหนกเนื้อด้านล่าง กนิษฐาสะดุ้งเมื่อปลายนิ้วของพี่ชายชอนไชเข้าไปในร่องรักและทั้งเขี่ย ทั้งหมุนวนบนติ่งเนื้อ
"อุ๊ย..เบาๆหน่อยค่ะ พี่โต...เล็กเจ็บ" เธอครวญครางเบาๆด้วยความเสียว
"เล็กถ่างขาออกนิดนึงสิ พี่จะได้แหย่นิ้วเข้าไปได้ลึกๆ" ธารากระซิบข้างหูเบาๆ
กนิษฐารีบแยกสองขาของเธอออกจากกันเพื่อให้ปลายนิ้วเข้าไปควานหากลีบเนื้อภายในได้อย่างสะดวก ร่องรักของเธอหลั่งน้ำรักจากภายใน เอ่อซึมออกมาจนธาราสัมผัสได้ เขายิ้มเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าน้องสาวมีอารมณ์ร่วมกับตนแล้ว ทั้งปากทั้งมือ ต่างหมุนวนเข้าหาจุดที่สร้างความกระสันให้เธอให้มากที่สุด ร่างของกนิษฐาบิดไปมาบนเตียง ยิ่งสร้างอารมณ์ให้กับเขามากยิ่งขึ้น สองมือที่ส่ายเปะปะไปมาของกนิษฐาสัมผัสกับท่อนเนื้อของธาราที่นั่งอยู่บนเตียง เธอชะงักนิดนึง ก่อนจะลูบไล้มันอย่างแผ่วเบาและค่อยๆรูดท่อนเนื้อที่แข็งราวกับหินขึ้นลงช้าๆ..
"อูยย..." ธาราเงยหน้าคราง เมื่อท่อนเนื้อถูกน้องสาวบีบเคล้นและรูดขึ้นลง ปลายเล็บที่เขี่ยไปมาบนพวงเนื้อด้านล่างยิ่งสร้างความเสียวให้เขาจนทนไม่ไหว
"อุ๊ย...อย่าเลยค่ะพี่โต เดี๋ยวคุณวรินทร์ขึ้นมาแล้วมันจะไม่ดี.." กนิษฐาระล่ำระลักพูดขึ้น เมื่อรู้สึกว่าพี่ชายของเธอปีนขึ้นมาคร่อมอยู่บนตัว จับต้นขาของเธอแยกออกจากกัน เพราะรู้ดีว่าพี่ของเธอกำลังจะทำอะไร
"คุณวรินทร์ไม่ขึ้นมาหรอก เรารีบทำให้เสร็จเหมือนเคยดีกว่า พี่ทนไม่ไหวแล้ว.." ธาราพูด
ไม่รอคำตอบ เขาจับท่อนเนื้อจ่อกับรอยแยกกลางลำตัวของน้องสาวและค่อยๆดันเข้าไปในร่องรักของเธอช้าๆ
"อูยย...เบาๆก่อนนะคะ เล็กเสียวไปหมดแล้ว" น้องสาวร้องครางเมื่อท่อนเนื้อของพี่เธอค่อยๆจมหายเข้ามาในร่องรักทีละนิดจนมิดด้าม
"อืมม..." ทั้งคู่ถอนหายใจออกมาพร้อมๆกันเมื่อรู้สึกว่าโหนกเนื้อของแต่ละฝ่าย แนบสนิทจนสัมผัสได้ถึงเส้นไหมของทั้งคู่ที่บดเบียดกันไปมา
ธารานอนนิ่งแช่ท่อนเนื้ออยู่ในร่องรักของน้องสาวด้วยความเสียว แต่เขาก็ต้องเริ่มขยับตัวโยกเอวใส่ร่างของเธอ เมื่อรู้สึกว่าร่องรักของเธอขมิบตอดเบาๆเหมือนเป็นการเร่งเร้าให้เขาทำต่อได้แล้ว ร่างที่นอนอยู่ด้านล่างแอ่นกายขึ้นรับแรงกระแทกอย่างหนักหน่วง สองมือกอดรัดร่างของพี่เธอไว้แน่น เล็บจิกบนแผ่นหลังจนธารารู้สึกเจ็บ แต่เขารู้ว่าน้องสาวของตนมีอารมณ์เสียวตามแรงบดขยี้ของเขา ร่องรักของเธอบีบกระชับแน่นจนเขาแทบขยับท่อนเนื้อไม่ได้ทั้งๆที่ทั้งคู่ผ่านเกมสวาทร่วมกันมาหลายครั้งแล้วตั้งแต่อยู่ในกรุงเทพ...
สัมผัสของความนุ่มนวลที่ได้รับจากทั้งร่างและเนินเนื้อของเธอ ทำให้ธาราเริ่มเก็บกลั้นอารมณ์ไว้ไม่อยู่ เอวที่ขยับกระแทกอยู่บนร่างของน้องสาวเริ่มเร่งความเร็วขึ้น ส่งผลให้ร่างที่นอนอยู่ด้านล่างต้องเด้งตัวขึ้นรับเร็วขึ้นตามไปด้วย
"พี่โต...เล็ก...เล็ก..." เธอหายใจหอบ เสียงสั่น ครางด้วยความเสียวเมื่อรู้สึกว่าปลายทางของเธอใกล้เข้ามาแล้ว
"เล็ก...พี่ก็จะถึงแล้ว..." ธาราร้องคราง ท่อนเนื้อที่มุดเข้าออกในร่องรักของน้องสาวเร่งความเร็วขึ้นจนถี่ยิบ ก่อนจะบดขยี้ท่อนเนื้อเข้าใส่ร่างเธออย่างหนักหน่วงและกดแช่ทับไว้อย่างนั้น
"อ..อ้า....." ทั้งคู่ครางประสานเสียงกัน เมื่อท่อนเนื้อของธาราฉีดน้ำรักเข้าใส่ร่องรักของน้องสาวเต็มเหนี่ยว หยาดของเหลวพุ่งกระทบกลีบเนื้อภายในของเธอ กนิษฐากรีดร้องออกมาเบาๆ กระตุกไปทั้งร่าง กล้ามเนื้อขมิบตอดท่อนเนื้อของพี่ชายเธออย่างไม่เป็นจังหวะ รับกับการฉีดหยาดของเหลวเข้าไปในร่างเธออย่างท่วมท้น ร่องรักหลั่งน้ำรักออกมาจากภายในจนเป็นหนึ่งเดียวกับน้ำรักของพี่ชายที่ฉีดเข้ามาจนเต็มท้องน้อยของเธอ

ธารานอนแช่ดุ้นเนื้อในร่องรักของน้องสาวอยู่อย่างนั้น ทั้งๆที่ฉีดน้ำรักเข้าไปในร่างของเธอจนหมดแล้ว ส่วนกนิษฐานอนนิ่งอยู่ใต้ร่างสูงใหญ่ของพี่ชายเธอที่ยังคงหอบหายใจเบาๆจากการออกแรงหาความสุขเมื่อสักครู่...
"พี่โตเบื่อเล็กมั๊ยคะ.." น้องสาวถามเบาๆ พี่ชายก้มลงมายิ้มให้
"บ้าแล้ว ใครจะไปเบื่อเล็กกันล่ะ.." เขาพูดพลางกัดจมูกน้องสาวเบาๆ เธอหัวเราะคิกด้วยความจักกะจี้ ก่อนพูดต่อ
"ก็เรามีอะไรกันมาตั้งนานแล้ว เล็กกลัวว่าพี่จะเบื่อ" น้ำเสียงมีความน้อยใจ กังวล พี่ชายรีบขยับตัวพลิกลงจากร่างงาม และสลับดึงร่างเธอขึ้นไปนอนอยู่บนตัวแทน เพื่อไม่ให้เธออึดอัด
"จนถึงทุกวันนี้พี่ก็ไม่ได้แต่งงานหรือมีอะไรกับใครเพราะพี่รักเล็กนะ แล้วพี่ก็รู้ว่าเล็กรักพี่เหมือนกัน" พี่ชายพูด น้องสาวทำหน้าย่น กัดปลายจมูกเขาคืนเบาๆ
"ขี้ตู่...ใครเค้าไปรักตัวเอง ตัวเองรังแกเค้าต่างหาก" น้องสาวเถียง ธาราหัวเราะเบาๆ
"พี่ยอมรับว่าครั้งแรกพี่รังแกเล็ก แต่ครั้งหลังๆมานี่ ดูเหมือนเล็กจะรังแกพี่ต่างหากนะ" พูดเสียงหัวเราะ น้องสาวอุทานเบาๆ ทุบหน้าอกพี่ชายดังบึก
"พูดอย่างงี้ได้ยังไงกัน แล้วตัวเองมารังแกเค้าทำไมล่ะ" พี่ชายยิ้มให้
"ไม่รู้สิ เราอยู่ด้วยกันตั้งแต่เด็ก พอเล็กโตขึ้น พี่ไม่อยากให้ใครมาแย่งเล็กไปจากพี่..." พี่ชายพูดพลางนึกถึงเรื่องเก่าๆ น้องสาวนิ่งฟัง "...พี่ไม่อยากเสียเธอไป ถ้าเธอต้องแต่งงานออกไปอยู่กับคนอื่น ซึ่งเป็นอะไรที่พี่รับไม่ได้จริงๆ"
"พี่โตคิดไว้หรือเปล่า ว่าถ้าซักวันหนึ่ง คนอื่นรู้ เราจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน" น้องสาวถาม พี่ชายนิ่งคิดซักพักก่อนจะส่ายหน้า แล้วยิ้ม
"ให้วันนั้นมาถึงก่อนเถอะแล้วค่อยคิด พี่อยากให้เล็กรับรู้แค่ว่าพี่รักเล็ก และอยากให้เล็กรักพี่อย่างนี้ตลอดไป แค่นี้พี่ก็พอใจแล้ว" เขาพูดจบพลางจูบเบาๆที่แก้มของน้องสาว ก่อนจะหลับตาลงด้วยความเหนื่อยอ่อน...
กนิษฐาถอนหายใจเบาๆ นึกย้อนไปถึงเรื่องที่เป็นความลับระหว่างเธอและพี่ชายที่เธอสุดแสนรักคนนี้...

****************************************

"พี่ไม่เห็นด้วย!!!" พี่ชายตะโกนขึ้นด้วยความหัวเสีย เมื่อน้องสาวเดินมาบอกถึงในห้องนอนของเขาว่าเธอกำลังจะมีคนรักและคาดว่าจะแต่งงานกันในอีกไม่นาน
"พี่โตคิดถึงเล็กบ้างหรือเปล่าคะ..." น้องสาวตะโกนตอบเสียงดังพอๆกัน "...เล็กอายุขนาดนี้แล้ว จะให้มานั่งๆนอนๆอยู่ในบ้านอย่างนี้ได้ยังไง เล็กก็อยากมีครอบครัวเหมือนคนอื่นๆเค้าเหมือนกัน"
"เล็กก็มีบ้าน มีพี่อยู่แล้วนี่ ทำไมจะต้องแต่งงานแล้วออกไปอยู่ที่อื่นด้วย" ธารายังพูดด้วยความหงุดหงิดอยู่ เขาแปลกใจในความรู้สึกพลุ่งพล่านในตัวเหมือนกัน ว่าเพราะเหตุใด จึงรู้สึกหงุดหงิดที่น้องสาวมาบอกว่ากำลังจะมีคนรัก
"พี่โต..." หญิงสาวอุทานเสียงหัวเราะ "...พี่กับคนรักมันเอามาเทียบกันได้ที่ไหน เล็กรักพี่แบบพี่ชาย แต่ถ้าเล็กมีคนรัก เล็กก็รักเค้าแบบคนรัก มันไม่เหมือนกันนะคะ"
"ไม่เหมือนกันตรงไหน.." ธาราถามออกไปแล้วก็แปลกใจที่ตัวเองถามอะไรโง่ๆออกไปอย่างนั้น น้องสาวทำตาโต
"ไม่เห็นต้องให้เล็กบอกเลย ว่ามันต่างกันตรงไหน พี่โตก็น่าจะรู้" หญิงสาวพูดยิ้มๆเพราะนึกว่าพี่ชายแกล้งถามตลกๆ ธารากัดฟัน ยืนนิ่ง
"เรื่องนี้น่ะเหรอ ที่ทำให้เล็กตัดสินใจแต่งงาน แล้วจะออกไปอยู่ข้างนอก"
"ไม่ใช่ว่าเพราะเรื่องอย่างนี้ ทำให้เล็กตัดสินใจแต่งงานหรอกนะคะ..." เธอยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าพี่ชายนิ่งฟัง "...แต่เราพูดกันอย่างผู้ใหญ่นะคะ คือเอ่อ..." หญิงสาวหน้าแดง เมื่อนึกถึงเรื่องที่กำลังพูดกันอยู่ "...ใครๆก็รู้ว่าเวลาแต่งงานแล้วมันเป็นยังไง พี่โตอายุขนาดนี้ก็คงรู้ เล็กไม่ได้ให้ความสำคัญกับมันหรอกนะคะ แต่พอถึงเวลา มันก็ต้องเป็นของมันอย่างนั้นอยู่แล้ว เล็กพูดถูกหรือเปล่าคะ"
"พี่เข้าใจ.." พี่ชายกัดฟันพูดสั้นๆ ตามองออกไปนอกหน้าต่าง
"ถ้าพี่โตเข้าใจ เล็กก็ดีใจค่ะ แล้วไว้เราค่อยคุยเรื่องพวกนี้กันทีหลังก็แล้วกันนะคะ" หญิงสาวเดินมาจุ๊บแก้มพี่ชายเบาๆ ก่อนจะขยับตัวเดินออกจากห้อง
แต่ทันใดนั้น...เธอก็ต้องตกใจเมื่อรู้สึกว่าร่างของตัวเองถูกดึงไปกอดไว้อย่างแน่นหนา จนขยับตัวไม่ได้
"พี่โต!!! จะทำอะไรเล็ก อย่าเล่นบ้าๆสิคะ เล็กตกใจนะ" เธอหันไปมองดูหน้าของพี่ชาย แต่ก็ต้องตกใจเพราะตอนนี้ใบหน้าของเขาแดงกล่ำด้วยโทสะ ซึ่งเธอนึกไม่ออกว่าสาเหตุอะไรที่ทำให้พี่ชายที่แสนดีของเธอโกรธได้ขนาดนี้ แต่ยังไม่ทันที่เธอจะตั้งตัว ร่างของเธอก็ถูกเหวี่ยงลงไปนอนบนที่นอน พร้อมๆกับร่างของธาราที่ตามติดเข้ามาทันที
"พี่โต...บ้าแล้ว...จะทำอะไรเนี่ย อย่านะ..." หญิงสาวพยายามดิ้นเพราะรู้สึกว่าพี่ชายของเธอตรงเข้ามากอดร่างเธอไว้แน่นจนแทบหายใจไม่ออก แล้วก็ต้องสะดุ้งทั้งตัวเมื่อรู้สึกว่าชุดนอนที่อยู่บนร่างถูกมือแข็งแรงของเขากระชากจนขาดติดมือออกไป เผยให้เห็นร่องอกอวบขาวเหนือยกทรงตัวจิ๋ว เธอดิ้นรนสุดชีวิต แต่มือที่แข็งราวกับคีมล็อคตัวเธอไว้แน่นจนกระดุกกระดิกตัวไม่ได้
หญิงสาวเย็นวูบทั้งร่างเมื่อมือที่ป้วนเปี้ยนไปมาบนตัวเธอ เอื้อมไปด้านหลังและปลดตะขอยกทรงออกอย่างง่ายดาย ยังไม่ทันตั้งหลักอะไรก็ต้องงอตัวเป็นกุ้งเมื่อมือที่ปลดตะขอออก ย้อนกลับมาด้านหน้าและบีบเคล้นสองเต้าอวบใหญ่ของเธอเต็มกำมือ
"พี่โต!!! เล็กบอกให้ปล่อย อย่าทำอะไรบ้าๆนะ..." เสียงร้องของเธอ ไม่มีผลอะไรกับร่างที่กำลังเคล้นคลึงทรวงอกของเธออย่างหนักหน่วง ใบหน้าที่ป้วนเปี้ยนอยู่บริเวณซอกคอก็เลื่อนลงไปหาสองเต้าที่พุ่งชูชันอวดความอวบอิ่มต่อหน้า...
ธาราไม่ได้พูดอะไรแม้แต่คำเดียว มือทั้งสองข้างกดข้อมือของเธอเหนือศีรษะแน่น ใบหน้าซบลงกับเต้านมที่แน่นกระชับของน้องสาว ในใจเดือดพล่านด้วยความรู้สึกสับสน ความคิดถูกผิดในหัวหักล้างกันเองอย่างรุนแรง ความคิดฝ่ายดีบอกให้เขาเห็นแก่อนาคตของน้องสาวและตัวเอง ยกเลิกการกระทำบ้าระห่ำที่กำลังกระทำอยู่ แต่อีกฝ่ายบอกว่าถ้าเขาไม่อยากเสียน้องสาวของเขาไป นี่ก็เป็นวิธีเดียวที่จะทำให้น้องสาวที่เขารักที่สุด อยู่กับเขาตลอดไป...
ในที่สุด...ความคิดฝ่ายหลังเป็นผู้ชนะ ธาราฉกปลายลิ้นเข้าใส่ปลายยอดเต้าสีชมพูทันทีและตวัดม้วนลิ้นพันเม็ดบัวที่เริ่มแข็งตัวชูชันขึ้นมาตามแรงกระตุ้นที่เขาถาโถมเข้าใส่เธอ กนิษฐาแอ่นตัวขึ้นรับปลายลิ้นอย่างลืมตัวด้วยความเสียว
"พี่โต...ทำอะไรเล็กน่ะ อย่านะ..อุ๊ย..." เธอครางออกมาเมื่อริมฝีปากของพี่ชายเม้มเอาปลายยอดเต้าเข้าปากและใช้ปลายลิ้นตวัดเขี่ยไปมาอย่างแผ่วเบา เธอแอ่นหลังขึ้นสุดเหยียดเมื่อมืออีกข้างของพี่ชายเอื้อมมาเคล้นคลึงเต้าอีกข้างที่เหลืออย่างหนักหน่วง
กนิษฐาหอบหายใจจนทรวงอกสะท้อนขึ้นลง ทั้งตกใจและสับสนในอารมณ์ที่เริ่มเปลี่ยนแปลง การกระทำของพี่ชายที่เธอเคารพรักสร้างความหวาดกลัวให้เธอเป็นอย่างยิ่ง แต่ในความหวาดกลัวนั้น มันซ่อนอารมณ์บางอย่างเอาไว้ ที่ค่อยๆคุโชนขึ้นมาตามแรงที่เขากระทำ หญิงสาวได้แต่นอนบิดไปมาตามแรงบีบเคล้นที่พี่ชายของเธอมอบให้ ชาไปหมดทั้งร่างเหมือนถูกไฟดูด เธอสะดุ้งเมื่อรู้สึกว่ามือของเขาไต่ลงไปด้านล่างอย่างรวดเร็วก่อนจะตะปบมือลงบนเนินเนื้อโหนกนูนที่ปกปิดด้วยซับในตัวจิ๋ว เธอเอื้อมมือไปจับหลังมือของพี่ชายไว้แน่น แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้มากนักเพราะมือที่อยู่ด้านล่างทั้งลูบไล้และขยำขยี้เนินเนื้อจนเธอขนลุกเกรียวทั้งร่าง ใจเธอเริ่มเตลิดไปกับสิ่งที่พี่ชายที่เธอเคารพมอบให้
"พี่โต...อย่า.." เสียงของน้องสาวอ่อนแรงลงเรื่อยๆ ตรงข้ามกับพี่ชายที่เม้มดูดสองเต้าหนักหน่วงขึ้น มือด้านล่างขยำขยี้เนินเนื้ออย่างนุ่มนวลก่อนจะขยับวูบอีกครั้ง
กนิษฐาเย็นวูบทั้งตัวเมื่อรู้สึกว่าขณะนี้ร่างของเธอเปลือยเปล่าไม่มีอะไรปิดป้องแม้แต่ชิ้นเดียว พี่ชายของเธอเขี่ยซับในชั้นล่างออกจากปลายขาไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ และรู้สึกเสียวปลาบทั้งตัวเมื่อพี่ชายที่แสนดีขยับใบหน้าจากสองเต้าที่ถูกเคล้นคลึงจนแดงเถือก ลดวูบลงไปด้านล่างอย่างรวดเร็ว..
"ไม่...อย่านะ..." น้องสาวร้องลั่นเพราะพอจะรู้ว่าพี่ชายจะทำอะไร แต่ยังไม่ทันขาดคำ ก็ต้องแอ่นตัวขึ้นมาอย่างแรงเมื่อรู้สึกว่าใบหน้าของพี่ชายเธอซบลงบนเนินเนื้อที่ปกคลุมด้วยไหมดำขลับทั่วทั้งเนิน
กนิษฐาพยายามดึงใบหน้าพี่ชายเธอออกจากเนินเนื้อ แต่เขาแนบใบหน้ากับโหนกเนื้อแนบแน่น อีกทั้งยังตวัดปลายลิ้นลากเลียบนเนินเนื้อแผ่วเบาจนกลุ่มไหมดำเปียกโชกไปด้วยน้ำลายที่เขาบรรจงเลียจนทั่ว ส่งผลให้เธอเด้งเอวขึ้นมารับปลายลิ้นอย่างลืมตัว มือที่พยายามดึงใบหน้าออก กลับกลายเป็นกดศีรษะลงกับเนินเนื้อด้วยความเสียว
"อุ๊ยย...พี่..พี่โต...อย่า...." เสียงห้ามของน้องสาวไม่ศักดิ์สิทธิ์แล้วสำหรับพี่ชายตอนนี้
ธาราค่อยๆเลื่อนใบหน้าลงไปด้านล่าง จนพบรอยแยกกลางลำตัวของน้องสาว ก่อนจะฉกปลายลิ้นเข้าไปในร่องรักและตวัดขึ้นลงตามรอยแยกทันที กนิษฐาร้องครวญคราง กระตุกร่างตามจังหวะที่พี่ชายตวัดลิ้นเข้าใส่ โดยเฉพาะติ่งเนื้อด้านบนของร่องรักที่โผล่พ้นออกมาจากกลีบเนื้อ
"พี่..พี่โต...อย่า..อย่า...เล็ก..เล็กจะตายอยู่แล้ว" เสียงครางของน้องสาวยิ่งทำให้พี่ชายเร่งปลายลิ้นเข้าใส่ร่องรักของเธอหนักหน่วงขึ้นไปอีก หยาดน้ำจากภายในร่องเอ่อซึมออกมา
ธาราใช้ริมฝีปากดูดเข้ากับติ่งเนื้อและฉกปลายลิ้นตวัดหยาดน้ำเหล่านั้นเข้าปากอย่างไม่นึกรังเกียจ แต่เหมือนตาน้ำนั้นจะไม่มีวันหมด เพราะยิ่งดูดกินก็ยิ่งเอ่อล้นออกมามากขึ้นจนซึมออกมาภายนอกร่องรักของเธอ ร่างของน้องสาวดิ้นพล่านอยู่บนเตียง ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเสียวจากสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ ความตกใจ ความหวาดกลัวที่มีในช่วงแรกๆ หายไปหมดแล้ว คงเหลือเพียงอารมณ์ที่ปลดปล่อยไปกับลีลาที่พี่ชายมอบให้...
กนิษฐาหอบหายใจ กลั้นเสียงสะอื้นด้วยความเสียว ร่องรักของเธอเอ่อเยิ้มไปด้วยน้ำรักที่ขับออกมาจากภายใน ปลายลิ้นของพี่ชายที่เธอเคารพฉกเข้าไปควานหาความหอมหวานจากกลีบเนื้อที่ปราศจากมลทิน เธอเตลิดไปกับสิ่งที่พี่ชายมอบให้อย่างไม่อาจข่มกลั้นได้ ทั้งปลายลิ้นและมือของพี่ชายเธอเหมือนมีอาถรรพ์เพราะแตะต้องส่วนไหนของเธอ มันก็ทำให้เธอเสียวปลาบไปหมดทั้งตัว
"พี่โต..." น้องสาวกระซิบเสียงพร่า ร่างบิดไปมา "...เล็กไม่ไหวแล้ว...ไม่ไหว.."
อารมณ์ที่ถูกจุดอย่างต่อเนื่องทำให้กนิษฐาข่มกลั้นความเสียวอีกต่อไปไม่ไหว ร่างของเธอเกร็งขึ้นมาอย่างรุนแรง อีกไม่กี่อึดใจ เธอก็ไปถึงเส้นชัยแล้ว...
ธารามองเห็นน้องสาวเริ่มมีอาการเกร็งก็รู้ว่าเธอกำลังจะถึงจุดสุดยอด เขาไม่รอช้า ขยับตัวขึ้นไปคร่อมอยู่บนร่างของน้องสาว ปลายลิ้นฉกเข้าใส่ยอดถันที่เปลี่ยนเป็นสีแดงกล่ำ แข็งตัวชูชันล่อสายตาสลับไปมาทั้งสองข้าง
"พี่โต...ช่วย..ช่วยเล็กด้วย..ด้วย.." เสียงกระท่อนกระแท่นของน้องสาวที่บ่งบอกถึงอารมณ์ที่พุ่งถึงจุดสูงสุด ทำให้พี่ชายขยับตัวเข้าไปนั่งอยู่หว่างขาของน้องสาว แยกต้นขาของเธอออกจนกว้าง แล้วจับท่อนเนื้อที่แข็งราวกับหินตวัดเขี่ยขึ้นลงตามรอยแยก กนิษฐาเด้งเอวขึ้นรับด้วยความเสียว
"อุ๊ย..พี่โต...ทำ..ทำอะไร.." ท่อนเนื้อที่เขี่ยไปมาสร้างความเสียวให้กับน้องสาวจนสุดที่จะทน ร่างของเธอดิ้นไปมาด้วยอารมณ์ที่เกินกว่าจะห้ามอยู่
"ทำอย่างที่เล็กอยากได้ไง.." เสียงแผ่วเบาราวกระซิบของพี่ชายตอบกลับเป็นครั้งแรกตั้งแต่เกิดเรื่อง
ทันใดนั้น!!! กนิษฐาก็ต้องสะดุ้งเฮือก เมื่อรู้สึกว่าพี่ชายของเธอดันอะไรบางอย่างเข้ามาในรอยแยกกลางลำตัว เธอขยับจะดิ้นหนี แต่เขาล็อคร่างของเธอไว้แน่น แล้วค่อยๆดันสิ่งนั้นเข้ามาอย่างช้าๆ
"โอ๊ยย...พี่โต...อย่า..เล็กเจ็บ...อย่า....พอแล้ว..." เธอร้องลั่นห้องเพราะรู้สึกว่าเจ้าสิ่งนั้นมันมีขนาดใหญ่เหลือเกิน จนกลัวว่าถ้าเข้ามาในตัวเธอทั้งหมด คงจะทำให้เธอขาดใจตายแน่ๆ แต่พี่ชายของเธอไม่สนใจ ยังคงดันมันเข้ามาอยู่อย่างนั้น
กนิษฐาบีบต้นแขนของพี่ชายเธอไว้แน่น เจ็บปวดจนแทบขาดใจ รู้สึกว่าสิ่งนั้นค่อยๆไหลเข้ามาในตัวทีละนิด รอยแยกของร่องรักอ้าแย้มออกจนเธอรู้สึกได้ เธอนอนเกร็งร่างอยู่อย่างนั้นจนรู้สึกว่าร่างของพี่ชายเธอแนบสนิทกับร่างของเธอ สิ่งนั้นจากตัวพี่ชายจมหายเข้ามาในร่างของเธอจนหมด เธอรู้สึกแน่นจนแทบหายใจไม่ออก น้ำตาไหลพรากอาบแก้ม
"พี่..พี่โต...อย่าพึ่งขยับนะ...เล็ก..เล็ก.." น้องสาวอยากจะบอกว่าเธอยังไม่พร้อม แต่พี่ชายไม่รอแล้ว เมื่อเห็นว่าร่องรักของน้องสาวคลายจากอาการเกร็ง เขาก็เริ่มขยับท่อนเนื้อทันที
"อุ๊ย...เดี๋ยว...เดี๋ยวก่อน.." น้องสาวแอ่นตัวตามท่อนเนื้อที่พี่ชายค่อยๆดึงออกจากร่องรัก แล้วต้องทิ้งตัวลงเมื่อเขาดันกลับเข้ามาอีกครั้ง
"โอยย...เบาๆก่อนค่ะ...เล็กเจ็บ..." เธอโอดครวญเมื่อพี่ชายเริ่มขยับตัวเข้าออกในร่องรักอย่างเป็นจังหวะ ทำให้ร่างของเธอต้องแอ่นขึ้นลงตามแรงโยกของเขาอย่างลืมตัว
"เล็กทนนิดนึงนะ เดี๋ยวก็หายเจ็บ.." ธารากระซิบข้างหูน้องสาวเบาๆ พลางโยกตัวบนร่างของเธออย่างนุ่มนวล
"ทำไม..พี่โตทำกับเล็กอย่างนี้..." น้องสาวพูดทั้งๆที่ยังเด้งตัวขึ้นรับแรงโยกของเขาอย่างไม่สามารถห้ามได้
"เล็กบอกว่าพี่กับคนรักไม่เหมือนกัน..." พี่ชายพูดพลางบดท่อนเนื้อเข้าใส่ร่องรักหนักหน่วงขึ้น น้องสาวสะดุ้งเฮือก แอ่นก้นขึ้นรับความหนักหน่วง หยาดน้ำรักในร่างเอ่อซึมออกมา ช่วยให้ท่อนเนื้อที่กำลังขยับตัวเข้าออกคล่องตัวขึ้น "...พี่ทำให้เล็กดูยังไงล่ะ ว่าพี่ก็ทำอย่างที่คนรักเค้าทำได้เหมือนกัน"
"แต่มันเป็นไปไม่ได้.." น้องสาวพยายามพูดทั้งๆที่เสียวไปหมดทั้งเนินเนื้อ
"พี่กำลังทำให้ดูยังไงล่ะ ว่ามันเป็นไปได้" พี่ชายขยับตัวบดเอวเข้าใส่ร่างของเธอเร็วขึ้น
"แต่...อุ๊ยย..." หญิงสาวพยายามจะอธิบาย แต่ท่อนเนื้อในร่องรักของเธอเริ่มขยับตัวเร็วขึ้น ยิ่งเมื่อมันแฉลบไปถูไถกับติ่งเนื้อด้านบน ยิ่งที่ทำให้เธอเสียวซ่านไปหมดทั้งร่าง
ธาราใช้ข้อศอกขวายันรับน้ำหนักและใช้มือซ้ายบีบเคล้นเต้านมของเธอสลับไปมา อารมณ์ที่สะดุดไปเพราะความเจ็บจากการถูกสิ่งนั้นของพี่ชายแทรกเข้ามาในตัวเริ่มปั่นป่วนอีกครั้ง คำพูดหยุดแค่ริมฝีปาก และหมดโอกาสเปิดปากพูดอีกเพราะพี่ชายบรรจงประกบริมฝีปากลงบนริมฝีปากเรียวงามของเธอ
กนิษฐาสะดุ้งอีกครั้ง เมื่อรู้สึกว่าปลายลิ้นของพี่ชายเกลี่ยไปมาอยู่บนริมฝีปากเหมือนจะขอเข้าไปสำรวจความหอมหวานในนั้น เธอพยายามจะปิดปากแน่น แต่เมื่อพี่ชายบรรจงบดท่อนเนื้อเน้นๆเข้าใส่ร่องรัก ทำให้เธอต้องเผยอปากครวญครางด้วยความเสียว ธาราแทรกปลายลิ้นเข้าไปในปากและควานหาปลายลิ้นของเธอ จนเมื่อพบก็ม้วนปลายลิ้นพันกระหวัดเข้าหาอย่างรวดเร็ว น้องสาวสะดุ้งเหมือนถูกไฟดูด แต่เมื่อปลายลิ้นสัมผัสกันอีกชั่วครู่ เธอก็เริ่มคุ้นเคยกับปลายลิ้นของพี่ชายที่ควานเข้ามาในริมฝีปากเรียวงามของเธอ...
ธาราเริ่มบดเน้นท่อนเนื้อเข้าใส่ร่องรักของน้องสาวเร็วขึ้น ส่งผลให้เธอบิดตัวไปมาด้วยความเสียว อารมณ์ที่กลับมาอีกครั้ง เร่งเร้าให้เธอเด้งตัวขึ้นรับแรงกระแทกของพี่ชายเร็วขึ้น
"พี่โต...เล็ก..เล็ก..ไม่ไหวอีกแล้ว..." เสียงร้องสั่นของน้องสาว ทำให้พี่ชายรู้ว่าน้องสาวกำลังจะถึงจุดสุดยอดแล้ว และครั้งนี้ เขาไม่ดึงอารมณ์ของเธอเอาไว้อีก ท่อนเนื้อที่มุดเข้าออกในร่องรัก ขยับตัวเร็วถี่ขึ้น
"เล็ก..พี่..พี่ก็ไม่..ไม่ไหวแล้วล่ะ.."
เสียงกระท่อนกระแท่นของพี่ชาย อีกทั้งท่อนเนื้อที่กำลังขยับตัวถี่ยิบอยู่ในร่าง และรู้สึกว่าสิ่งนั้นกำลังขยายตัวพองขึ้นในร่องรัก ทำให้น้องสาวเกร็งไปทั้งร่าง ร่องรักขมิบตอดท่อนเนื้อ
"พี่โต...เล็ก..เล็กไม่ไหวแล้ว..." ร่างงามที่นอนรับการกระแทกอยู่ ร้องครางดังลั่นห้อง มือบีบต้นแขนพี่ชายไว้แน่น เกร็งตัวทั้งร่าง ก่อนจะกระตุกร่างอย่างรุนแรง
"พี่..พี่ก็ไม่ไหวแล้ว" พี่ชายร้องครางในลำคอ บดท่อนเนื้อเข้าใส่ร่องรักของน้องสาวถี่ยิบ ก่อนจะกดร่างแนบแน่นกับร่างของน้องสาวที่กำลังเกร็งตัวอยู่...
"อ้า..." ทั้งคู่ร้องออกมาพร้อมๆกัน เมื่อธาราฉีดน้ำรักเข้าใส่ร่องรักของน้องสาวอย่างรุนแรง ร่างของเธอกระตุกขึ้นรับความร้อนผ่าวที่พุ่งเข้าสู่ร่าง อารมณ์พุ่งถึงจุดสูงสุด หยาดน้ำรักภายในร่างปลดปล่อยออกมาอย่างทะลักทลาย กลมกลืนกับน้ำรักที่พี่ชายฉีดพุ่งเข้ามา ร่องรักขมิบตอดอย่างไม่เป็นจังหวะ เสียงหอบหายใจ เสียงสะอื้น ดังระงมทั่วทั้งห้อง...

กนิษฐานอนตะแคงหันข้าง โดยที่พี่ชายของเธอนอนกอดอยู่ด้านหลัง ความคิดของเธอสับสนไปหมด หยาดน้ำรักของเธอและพี่ชายเปียกนองอยู่บนเตียง อีกทั้งร่องรักที่เจ็บระบมไปหมดและเอ่อซึมไปด้วยคราบของเหลวจากทั้งของเธอและพี่ชาย มันบอกให้รู้ว่าสิ่งที่พึ่งเกิดขึ้นนั้น ไม่ใช่เป็นเพียงแค่ความฝันหรือนึกคิดไปเอง หยาดน้ำตาหลั่งไหลออกจากหางตาเมื่อรู้สึกว่าทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนแปลงกลับไปเหมือนเดิมไม่ได้อีก
"เล็กโกรธพี่เหรอ..." เสียงพี่ชายถามเบาๆ เมื่อได้ยินเสียงสะอื้นจากน้องสาว
"เปล่าหรอกค่ะ เล็กโกรธตัวเองต่างหาก.." เธอตอบโดยไม่หันหน้ากลับไป
"เล็กโกรธพี่ก็ได้นะ แต่พี่ยืนยันว่าพี่ตั้งใจทำทุกสิ่งทุกอย่างเพราะพี่ไม่อยากให้เล็กไปไหน.." เสียงนุ่มๆตอบมา
"แล้วทำไมพี่โตถึงทำอย่างนี้ล่ะคะ นี่คือสิ่งที่พี่โตเรียกว่ารักเล็กหรือคะ..." เสียงตัดพ้อน้อยใจ ทำให้ร่างที่นอนกอดอยู่ด้านหลัง เอื้อมมือมาประคองกอดบริเวณทรวงอกและเคล้นคลึงสองเต้าแผ่วเบา น้องสาวทำท่าจะดึงมือออก แต่ก็เปลี่ยนใจ ไม่มีประโยชน์ที่จะห้ามตอนนี้แล้ว จึงปล่อยให้มือที่กอดอยู่เคล้นคลึงสองเต้าอย่างนุ่มนวล
"เล็กบอกว่าพี่ชายกับคนรักไม่เหมือนกัน เล็กจะแต่งงานและแยกออกไป พี่ทำใจไม่ได้ เพราะฉะนั้น พี่ก็ทำให้ดูว่าพี่ชายกับคนรักเป็นคนเดียวกันก็ได้" พี่ชายอธิบาย
"แต่ในโลกของความจริง มันเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ" น้องสาวพูดเบาๆ
"โลกของความจริงคืออะไรล่ะ..." เสียงนุ่มหูแย้งมา "...เล็กเรียกพี่ว่าพี่ พี่เรียกเล็กว่าน้อง นั่นคือโลกของความจริงเหรอ..เปล่า..ไม่ใช่เลย นั่นเป็นสิ่งที่สังคมกำหนดขึ้นต่างหาก สังคมบอกว่าสิ่งที่ทำเนี่ยเป็นความผิด พี่น้องกันจะเป็นคนรักกันไม่ได้...ถ้างั้น สมมติว่าเราเป็นพี่น้องกันอย่างนี้ แต่ถูกแยกกันตั้งแต่เด็กๆ ไม่มีโอกาสได้รู้จักกันมาก่อน แล้วจู่ๆเราก็ได้รู้จักกัน อาจจะเป็นจากที่ทำงานก็ได้ แล้วแต่งงานกันและมีอะไรกัน อยู่กันจนมีลูกหลานเต็มไปหมด โดยที่ไม่รู้เลยว่าเราเป็นพี่น้องกัน ถ้าเป็นอย่างนั้น พี่ถามเล็กว่าเราทำผิดหรือเปล่า..." หญิงสาวอึ้ง
"ถ้าไม่รู้ก็ไม่เป็นไร แต่พอรู้แล้ว เล็กทำใจไม่ได้หรอกค่ะ" เธอพูดทั้งๆที่เข้าใจความหมายของพี่ชายเป็นอย่างดี
"ถ้าอย่างนั้น เล็กก็คิดซะว่าไม่รู้สิ..." พี่ชายพูดเบาๆข้างหู
"พี่โตพูดเหมือนคนเห็นแก่ตัว เอาแต่ได้.." น้องสาวตัดพ้อ ธารายิ้มให้
"ถ้านี่เรียกว่าการเห็นแก่ตัว พี่ก็ยอมรับว่าพี่เห็นแก่ตัว...พี่อยากให้เล็กอยู่กับพี่ไปตลอดชีวิต แต่ถ้าสังคมบอกว่าทำไม่ได้ พี่ก็จะทำให้เห็นว่ามันทำได้...พี่ไม่สนใจหรอกนะว่าคนอื่นคิดยังไง พี่สนใจแค่ว่าเล็กคิดยังไงต่างหาก เราอยู่ด้วยกันตั้งแต่เด็กๆ แล้วถ้าจะต้องอยู่ด้วยกันทั้งชีวิตโดยที่เราพอใจ ถ้าเป็นอย่างนั้นทำไมต้องแคร์สังคมว่าคิดอะไร เล็กบอกเองนี่ว่าอยากอยู่ในโลกของความจริง ไม่ใช่โลกที่ถูกกำหนดขึ้นมา"

กนิษฐานอนนิ่ง เหตุผลของพี่ชายเธอ ถึงแม้จะฟังแปลกหู แต่ลึกๆเธอก็รู้สึกว่าพี่ชายเธอพูดถูก คนเรามักจะทำอะไรตามที่สังคมกำหนดเสมอ จนบางครั้งก็แยกไม่ออกว่าตัวตนของเราคือใครกันแน่ เธอถามตัวเองว่าคิดถึงเรื่องนี้ยังไง
วูบหนึ่งของความคิด...ถ้ามันเป็นได้อย่างที่พี่ชายเธอบอกจริง เธอก็พร้อมที่จะยอมรับมัน เพราะชีวิตตั้งแต่เด็กมา พี่ชายคนนี้ดูแลเธอมาตลอด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใดก็ตาม สำหรับเธอแล้ว พี่ชายคนนี้เป็นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต...
เพียงแต่ว่าถ้าเธอยอมรับมัน นั่นก็เท่ากับว่าเธอพร้อมที่จะหันหลังให้กับสิ่งที่ได้รับการอบรมเลี้ยงดูมาแต่เด็ก หันหลังให้กับจารีต ประเพณี ความเชื่อที่สืบต่อกันมาหลายชั่วอายุคน แล้วสร้างความเชื่อให้กับตัวเองใหม่ แต่มันคงต้องเป็นความลับระหว่างเธอและพี่ชายเธอแค่สองคนไปชั่วชีวิตเท่านั้น...

"พี่โตจะอยู่กับเล็กนานแค่ไหนคะ..." เสียงแผ่วเบาจากปากน้องสาว ทำให้พี่ชายชะโงกหน้ามาหอมแก้ม
"ชีวิตนี้พี่มีเล็กคนเดียวตั้งแต่เด็กๆ และจะเป็นอย่างนั้นตลอดไปชั่วชีวิตของพี่"
คำตอบทำให้น้องสาวนิ่ง ภาพตั้งแต่วัยเด็กย้อนกลับมาหา เธอดึงมือของพี่ชายที่กำลังเคล้นสองเต้าอย่างแผ่วเบามาแนบแก้มด้วยความรัก ไม่รู้เหมือนกันว่าตัดสินใจผิดหรือเปล่า แต่เธอเลือกแล้ว...
"อย่าทิ้งเล็กไปไหนนะคะ เล็กก็ไม่มีใครเหมือนกัน..." เสียงเบาจากปากเธอ พี่ชายยิ้มอ่อนโยน จูบเบาๆบนผมยาวสลวย
"เราจะอยู่กันอย่างนี้ตลอดไป พี่ให้สัญญา.." พี่ชายเอ่ยปากพลางดึงร่างเธอลงไปนอนหงาย ใช้ปลายนิ้วเกลี่ยคราบน้ำตาบนใบหน้าของน้องสาว ก่อนจะจูบเบาๆบนริมฝีปากและเริ่มบทรักกับเธออีกครั้ง...