เมื่อผมมีความสุข ตอนที่ 16 ภาุค 1 (เรื่องเสียวๆ) องก์ที่ 1 ความรักแปรเปลี่ยน!!!!
…………………………………………………………………………………………………
เช้าวันที่ 12 มกราคม 2548 ที่แสนจะหม่นหมองเหลือเกิน……….
ภายในห้องรับแขก……
“เอ้า…มีอะไรจะพูดอีก..หรือไม่คิดหาคำพูดสวยหรูที่ฟังแล้วมันจะรื่นหูมาแก้ตัวละ….บอล”
สานั่งตาแดงด้วยผ่านการเสียน้ำตาแห่งความชอกช้ำใจมาไม่นาน….เอ่ยปากถามเพราะ เห็นผมเอาแต่นิ่งเงียบไป….แต่ผมได้อธิบายทุกสิ่งทุกอย่างไปจนหมดแล้วเมื่อ สักครู่…………….
สานั่งที่เก้าอี้ในห้องรับแขกคอยเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำตา..ปลอบโยนพี่สาวที่ เอาแต่ร้องให้ด้วยความเศร้าเสียใจเพราะได้พบเห็นภาพบาดตาบาดใจที่เธอคิดว่า มันไม่น่าจะมีทางเกิดขึ้น….ผมกับแม่ของเธอต่างเปลือยกายล่อนจ้อนกำลังนอนกก กอดระเริงรักกันในห้องนอนอันรโหฐานต้อนรับวันใหม่……และต้องมาช็อคกับอีก หนึ่งความจริงว่า……ผมยังทำงามหน้าแอบไปมีสัมพันธ์สวาทกับแม่ลูก…..แต่ใช้คำ ว่าป้าและน้องสาวมาบังหน้า……….ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรต่อ…….
เสียงโทรศัพท์ในห้องรับแขกได้ดังขึ้น…..ผมนั่งอยู่ใกล้ที่สุดจึงเป็นผู้รับ…เป็นเก๋โทรมา…..
“เก๋หรอ ….มีอะไรหรือครับ…..”
…..ผมแอบมองด้วยหางตา ….สากับกุนจ้องผมเขม็งด้วยสายตาอันขุ่นเคือง……อะไรในตอนนี้มันช่างดูผิดพลาด และย่ำแย่ไปหมดในสายตาของพวกเธอ 2 คน ผู้เป็นแฟนสาวของผม…………
เก๋บอกผมว่าวันนี้จะเริ่มเรียนคาบบ่ายเพราะอาจารย์สอนคาบเช้าติดธุระแต่สั่ง งานให้ทำแล้วส่งที่โต๊ะอาจารย์..ก่อนเที่ยง…..ยังไม่ทันที่จะคุยกันต่อ…ร่าง ในชุดนักศึกษาของสาเดินมาดึงหูโทรศัพท์ไปจากมือผมก่อนพูดกรอกเสียงลงไปอย่าง ดัง…..
“เธอเป็นใคร?………เป็นอะไรกับบอล?”
“………………………………………..”
อึ้กกก สาทำไมถึงกล้าขนาดนี้ เพราะพิษรักแรงหึงหรือไง….. ผมถึงกับจ้องสาตาค้าง………..
“……………………………………….”
“งั้นหรือ……ดี…เธอ..อย่าคิดอะไรกับบอลไปมากกว่านี้…….ไม่งั้นได้เห็นดีกับฉันแน่….”
แล้วสาก็วางหูโครม…ก่อนเดินมานั่งกับพี่สาวที่เดิมตรงหน้าที่ผมนั่ง…สาเอียงคอนิดก่อนมองด้วยสายตาที่เย็นชาไม่น้อย…
“……….คุยธุระเสร็จแล้ว………เอ้า…อ้ำอึ้งอยู่ทำไม….มีอะไรจะพูดก้อพูดออกมาเลยสิ………”
ผมงี้อึ้งกิมกี่เลยเจอไม้นี้ของสาเข้า………….
กุนซับน้ำตาพลาง……..พูดประโยคที่ผมไม่อยากจะได้ยินออกมาจากปากของเธอเลย…….
“ถ้าไม่มีคำแก้ตัวที่ฟังขึ้น…..บอล……..เราก็จบกันแค่นี้….ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกันอีกต่อไป…….”
กุนถือผ้าเช็ดตาไว้ในมือเอ่ยพูดกับผมเป็นครั้งแรกหลังจากที่เอาแต่ร้องให้มา ตลอดแต่น้ำเสียงช่างสั่นเครือและนัยน์ตาทั้ง 2 แดงก่ำเหลือเกิน……ผมไม่อาจทนเงียบได้…..
“เดี๋ยวสิ ………กุน…อย่าเพิ่ง……… ฟังบอลอธิบายก่อน……”
“จะอธิบายอะไรอีก….คิดหรือว่าอธิบายแล้วจะทำให้บอลดูดีขึ้น……เป็นสุภาพบรุษมากขึ้น??….”
แต่ละคำพูดของกุนมันช่างประชดประชันเสียดแทงหัวใจผมยิ่งนัก โดยเฉพาะคำว่าสุภาพบรุษ ที่กุนและสาในตอนนี้คงจะไม่เห็นความเป็นสุภาพบรุษในตัวผมอีกต่อไปแล้ว…สาว่า ผมเสริมพี่สาวต่อ
“…นายนี่ช่างเก่งกาจเหลือเกิน….ขนาดได้ฉันกับพี่กุนไปแล้ว..ยังทำงามหน้า… แอบรวบแม่ฉัน…น้องสาวแถมยังเอาป้าของตัวเองอีก…..แล้วไม่รู้ว่าออกไปก่อเหตุ ข้างนอกบ้านหรือเปล่าด้วย….แน่มาก….……..แน่มากจริงๆ…..ฉันมันโง่เองที่มาหลง รักคนเจ้าชู้หลายใจอย่างนาย………”
“…พี่สาคะ..อย่าว่าพี่บอลอีกเลย….”
อ้อยนั่งพับเพียบที่พื้น…...พูดอ้อนวอนสาไม่ให้ว่าผมรุนแรงไปกว่านี้….ถึง แม้น้องสาวจะโกรธหรือเสียใจกับการกระทำของผมแค่ไหนแต่เธอยัง….คอยเข้าข้าง พี่หรือ?? ….ฝ่ายสาหันขวับมามองอ้อยอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ..ก่อนตะคอกใส่น้องสาว ผม……
“ฉันไม่ได้พูดกับเธอ!!!….ฮึ…เธอก็เหมือนกัน…เสียแรงที่พี่กับฉันไว้ใจ..รัก เธอเหมือนกับน้องสาวในไส้แท้ๆ……เห็นหน้าตาซื่อๆไม่คิดเลยนะว่าจะร้ายลึก… กล้าทำกับพวกฉันได้………..”
อ้อยเพิ่งจะเสียน้ำตาเป็นเผาเต่ามาหยกๆคราวนี้เธอเริ่มน้ำตาซึมออกมาอีกแต่ ฉับพลันน้องสาวของผมกลับลุกขึ้นตรงหน้า 2 พี่น้องก่อนต่อปากต่อคำกับสาอย่างไม่เกรงกลัว………
“…อ้อยมีสิทธิ์ในตัวพี่บอลเหมือนกัน….จะให้หนูพูดก็ได้ค่ะ…..หนูรักพี่บอลมา ตั้งแต่ยังเด็ก..ก่อนพวกพี่ซะอีก….เมื่อก่อนพี่สายังไม่ชอบบอล…..พี่กุนก้อ คบกับแฟนเก่าอยู่….แต่หนูรักพี่บอลมาก่อนหน้านั้นนานนักนะคะ………” ปกติอ้อยจะนอบน้อมสา..แต่ตอนนี้เธอกล้าโต้ตอบเพราะความหึงหวงในตัวผม………
“หนอย!!!……” สาลุกพรวดขึ้นเตรียมจะเอาเรื่องอ้อย…ป้าศรีรีบเข้ามาห้ามทันที…พี่กุนดึงตัวสาไว้เช่นกัน……
“พอนะอ้อย…อย่าไปเถียงพี่เขา….” ป้าศรีเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย..คราวนี้สาจึงหันมาเอาเรื่องป้าศรีบ้าง
“….หึหึ…เชอะ…แม้แต่ป้าศรียังแย่งคนรักของเรา 2 คนพี่น้อง ….นี่คงจะช่วยผลัดกันกับลูกสาวป้อนนมป้อนหีให้ถึงปากถึงควยเลยสินะ….”
สายิ่งด่าเท่าไหร่คำพูดยิ่งรุนแรงดุเดือดขึ้นเรื่อยๆ……….
…ทีนี้ถึงคราวอ้อยเป็นฝ่ายจะเข้าไปหาเรื่องสาบ้างเพราะสาด่าว่าแม่ของเธอ อย่างไม่เกรงอกเกรงใจ….ผมเห็นท่าไม่ดีรีบตรงเข้ากั้นกลางห้ามทั้ง 2 คนไว้………
แม่กวางเองต้องรีบเข้ามาไกล่เกลื่ยอีกคนแต่ในยามนี้พิษรักแรงหึงของสาช่าง ร้ายกาจกว่าพี่สาวมากมายนัก…ยามนี้แม้แต่แม่แท้ๆของเธอ …สายังไม่ยอมรับฟัง….
“…..แม่ก็อีกคน….สาไม่คิดเลยว่าแม่จะกล้าหักหาญน้ำใจหนูกับพี่…..กล้าเอาตัวลูกเขยไปนอนกก
กอดกันถึงเช้า………นี่ถ้าพี่กับสาไม่รู้เรื่อง..คงจะแอบสมรักสมรสกันให้สนุกสนานไปเลยสินะคะ……”
แม่กวางไม่ได้ดุสาตอบเพราะคงรู้ตัวเองดีว่าตนเป็นฝ่ายผิด……..
“ใช่…แม่ยอมรับว่าตัวแม่ผิด…..”
“…..รู้ว่าผิดแล้วทำไมแม่ยังทำอีก??……….”
สาเริ่มทนไม่ไหว เสียงเธอสั่นเครือ น้ำตาไหลซึมออกมาอีกครั้ง…
“พอเถอะ…สา…”
คราวนี้กุนยกมือห้ามน้องสาวไม่ให้พูดต่อก่อนเชิดหน้ามองผมด้วยใบหน้าที่ยังมีคราบน้ำตาเกาะอยู่
“หึ…..แบบนี้น่ะดีแล้ว….ถ้าบอลมีผู้หญิงอื่นได้….กุนก้อจะมีผู้ชายอื่นได้เหมือนกัน….”
“อย่านะ……กุน…บอลไม่ยอม!!!……” ผมตกใจกับคำพูดของกุนจนร้องตะโกนเสียงหลง…..
“บอลมีสิทธิ์อะไรมาห้ามกุน….ในเมื่อตัวบอลทำตัวนอกใจกุนกับสาก่อน….บอลทำได้ โดยไม่คิดว่ากุนและสาจะเสียใจแค่ไหนแต่พอกุนจะทำบ้างบอลกลับห้าม…แบบนี้มัน ไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยหรือไง?……”
ผมยืนนิ่งตาค้าง…ไม่รู้จะหาคำพูดอะไรมาตอบกุน….ถ้ากุนทำแบบที่เธอพูดผมจะไป มีสิทธิ์ห้ามเธอได้หรือ…….ในเมื่อผมเป็นฝ่ายผิดอย่างสิ้นเชิง..หมดโอกาสแก้ ตัวจริงๆ….ความผิดของผมในครั้งนี้……….ได้แต่หวังว่าที่กุนพูดไปคงเป็นเพราะ เธอน้อยใจและต้องการพูดประชดผมเท่านั้น…..
“พี่…ไปกันเถอะ….อย่ามัวไปสนใจต่อปากกับผู้ชายใจร้าย…..ที่ไม่เคยเห็นคุณค่า ในความรักของเรา…เอาแต่หาผู้หญิงใหม่ฟันไปเรื่อยๆ…ไม่รู้จักคำว่าพอ………”สา เช็ดน้ำตาตัวเองพร้อมพูดกระแทกเสียง “พอ” ในประโยคสุดท้าย
ก่อนดึงมือพี่กุนที่ยังคงชำเลืองมองผมด้วยสายตาและจิตใจอันปวดร้าว….พาพี่สาวเดินออกไปที่รถและขับรถออกไปมหาลัยอย่างรวดเร็ว……………..
แม่กวางมองตามการกระทำของลูกสาว 2 คนและถอนหายใจออกมา….บอกผมที่ยืนทำหน้าเศร้าสลดบอกบุญไม่รับว่า…..
“คงต้องรอให้อารมณ์เย็นกว่านี้ก่อน…..ตอนนี้พูดอะไรไปพวกเธอไม่ยอมรับฟังอะไรแน่….ไว้แม่จะหาโอกาสพูดกับกุนและสาเองนะจ๊ะ…บอล”
“ครับ…แม่…และผมขอโทษแม่อีกครั้งเรื่องของอ้อยกับป้าศรีด้วย…..”
“…..เอาเถอะ ….บอลทำใจให้สบายแล้วไปเรียนหนังสือก่อน….กลับมาค่อยพูดคุยกัน”
ความจริงแม่กวางน่าจะไม่พอใจอยู่ในใจที่รู้เรื่องว่าผมแอบไปมีความสัมพันธ์ กับป้าศรีและอ้อยเหมือนกัน….แต่ตัวเธอก้อเผลอตัวเผลอใจไปกับผมด้วย..จึงอาจ จะอยู่ในสภาพที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก………
ผมรับฟังที่แม่กวางพูดก่อนที่จะเดินขึ้นไปแต่งตัวที่ห้องเพื่อไปเรียนหนังสือ……………………….
แม่กวางอาสาจะพาอ้อยไปส่งที่รร.เองให้ป้าศรีเฝ้าบ้าน….ก่อนออกจากบ้านผมอยาก จะคุยอะไรกับอ้อยและแม่ของเธอแต่อ้อยกลับหลบขึ้นรถ ….ป้าศรีเดินหนีเข้าไปในครัว………ถ้าไม่อยากคุยด้วยจะให้บังคับคงเปล่า ประโยชน์……….
ผมถอนหายใจเฮือกหนึ่งก่อนสตารท์เครื่องยนต์ออกไปด้วยจิตใจที่สับสน…คิดอะไรไปต่างๆนาๆ
ไปถึงโรงอาหารก็กินข้าวเช้าได้ไม่กี่คำ….ด้วยไม่รู้สึกหิวเลยแม้แต่นิดเดียว ……ก่อนไปที่ห้องสมุดค้นคว้าหาหนังสือมาทำรายงานส่งอาจารย์ตามที่เก๋บอก ………………………
และตอนบ่ายวันนั้นผมเรียนหนังสือไม่เข้าหัวเลยสักนิดเดียว…………..
ทุกสิ่งทุกอย่างมันเป็นเพราะผมที่ไม่รู้จักควบคุมตนเองจึงต้องมานั่งทุกข์อย่างนี้……อ๊ะ…
“ไงบอล…มีอะไรหรือเปล่า…นั่งซึมเป็นไก่อมโรคอยู่ได้คนเดียว….”
“เอ้อ…สาว…อ้าว..เก๋ด้วยหรือ….”
ตอนช่วงเช้าผมไม่ได้เจอเก๋และสาว….เพิ่งจะมาเจอกันตอนบ่ายนี้…..
“ใช่สิ….ฉันมีอะไรอยากจะคุยกับนายหน่อย…”
“อะไรละ…” ผมถามขณะที่เก๋กับสาวลงนั่งเก้าอี้ตรงหน้าผม
“ก้อเมื่อเช้าฉันโทรไปหานาย…..แต่ว่าผู้หญิงที่ตะคอกใส่ฉันน่ะเป็นใครกัน?”
“สา……….” ผมตอบโดยไม่ต้องคิด
“สาหรอ….ใช่ลูกพี่ลูกน้องบอลใช่มั้ย…….สาว”
“อื้อ บอลเคยให้เล่าให้ฟัง………….”
“หึ…ถ้าเป็นอย่างนั้น…เอาละ….บอล…บอกเก๋มาตามตรงห้ามโกหก …สาเป็นแฟนนายสินะ…”
“เก๋…ทำไมถึงรู้…”
“ผู้หญิงเหมือนกัน……แค่ฟังเสียงฉันก้อรู้แล้วว่าสาคนนั้นน่ะรักและหึงหวงนาย ขนาดไหน….คงจะไม่ได้เห็นนายเป็นแค่ลูกพี่ลูกน้องธรรมดาๆแต่มันต้องมากกว่า นั้น….ก็ขนาดถึงกับด่าว่าคนที่ไม่เคยเห็นหน้าค่าตาอย่างฉัน…แถมขู่อีกว่า ห้ามคบกับนายไปมากกว่าเพื่อนเรียนด้วยกันไม่งั้นจะโดนดี…….ไม่ปกติเลยนะ…..”
“สาพูดอย่างนั้นจริงๆ…….”
“งั้นหรือนี่…..ถึงว่า…เวลาสาวถามอะไรเกี่ยวกับลูกสาวของน้า…บอลถึงไม่ค่อยจะบอกอะไรมาก
เพราะบอลเป็นแฟนกับสาและพี่กุนพี่สาวของสาอยู่นี่เอง….”
“หา…..บอล…นี่นายเอาทั้งพี่ทั้งน้องเลยหรอ….” เก๋รีบยื่นหน้ามากระซิบกับผม
“……เก๋ไม่โกรธหรือที่บอลไม่บอกเรื่องนี้…แถมยัง…..”ผมไม่กล้าพูดต่อไปว่าได้ ร่วมรักกับเก๋โดยไม่บอกเรื่องทางบ้านของผมให้เธอรู้…เก๋นิ่งไปพักก่อนจะพูด ว่า
“….โกรธสิ…แต่ตอนนี้ฉันสงสารนาย….สงสารสาวมากกว่า……”ผมจึงหันไปมอง…
สาว…ในตอนนี้ทำไมใบหน้าของเธอถึงได้ดูเศร้าสร้อย….นี่เป็นเพราะผมอีกแล้วหรือ?? สาวมองหน้าผมก่อนถามผมว่า
“…สาวอยากรู้เรื่องราวทั้งหมด….บอลช่วยเล่าให้สาวฟังได้มั้ย…..”
“ฉันด้วยๆ ….ฉันก้ออยากรู้เหมือนนา……ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”
ผมนิ่งไปพักหนึ่ง…
“ดีเหมือนกัน….ผมไม่อยากจะปิดบังอะไรกับใครอีกต่อไปแล้ว…..”
…………………………………………………………………………………………………….
ที่สวนหย่อมพักผ่อนในมหาลัย….. 2 หญิงสาวและ 1 ชายหนุ่ม นั่งเรียงเคียงกันอยู่ตรงสระน้ำ…
เก๋และสาวนั่งฟังเรื่องราวทั้งหมดที่ออกจากปากผมอย่างตั้งใจ…..เริ่มต้น ตั้งแต่ผมเสียความเป็นชายครั้งแรกในชีวิตให้กับพี่สาวศกุนตลาที่แสนงดงามและ ใจดี…สานต่อความสัมพันธ์รักกับน้องสาวสาวิตรี…หญิงสาวผู้มีทั้งความอ่อนโยน และแข็งกร้าว…..ตอบแทนความรักของวรรณลักษณ์..น้องสาวผู้มีหัวใจรักมั่นคงต่อ พี่ชายมาโดยตลอด….เติมเต็มความสุขในรสรักของศรีวิกาป้าผู้มีบุญคุณที่ห่าง หายไปนานหลายปี….ตอบสนองความปรารถนาในคาวโลกีย์ของกวางฤทัยแม่ยายในอนาคตแทน ผู้เป็นพ่อ….เว้นแต่เรื่องของบุศยาที่ผมไม่ได้เล่าเพราะบุศขอไว้ว่าไม่ให้ผม เอาเรื่องของเธอไปบอกใคร??
“โอ้โห…นายนี่มันแน่จริงๆเลยนะได้ฟัน 2 สาวพี่น้องยังไม่พอ แม้แต่แม่ยาย…น้องสาว…แถมป้าของตัวเองยังไม่รอดไอ้ตรงนี้ของนาย….”เก๋พูด พร้อมกับชี้นิ้วมาที่เป้ากางเกงผม
“บอลขอโทษจริงๆ…….. ที่ไม่ยอมบอกให้สาวกับเก๋รู้จนเรื่องมันเลยเถิดมาถึงขนาดนี้”
ผมคิดว่าคงต้องโดนสาวตบหน้าอีกฉาดหนึ่งแน่ๆ โทษฐานที่ทรยศต่อความรักของเธอที่มีให้แต่…….
“ไม่ต้องขอโทษหรอกจ๊ะ บอล ….สาวน่ะ…นึกสงสัยมานานแล้วละ” คําพูดของสาวทำให้ผมตกใจระคนแปลกใจจึงถามไป
“….สาวรู้??…แล้วทำไมถึงไม่บอกบอลตั้งแต่แรก…ยังคบกับบอลทำไมในเมื่อบอลเป็น ผู้ชายที่เลวทรามและทำลายสาวได้ลงคอ……ทั้งที่บอลน่ะรู้อยู่แก่ใจตัวเองว่ามี ผู้หญิงอื่นอยู่แล้ว…..”
สาวมองใบหน้าของผม…..เธอกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะตอบคำถามของผมว่า..
“…..ทั้งที่รู้ว่าผู้ชายมีคนรักอยู่แล้วแต่ตัวเองยังยินดีที่จะมอบทุกสิ่ง ทุกอย่างให้โดยไม่มาคิดเสียใจที หลัง…นั่นคือความรักนะ….บอล….สาวรักบอล…และสาวจะอยู่เคียงข้างเป็นกำลังใจ ให้บอลตลอดไป…..”
ผมเริ่มรู้สึกมีอะไรมาจุกที่ลำคอและต่อมาน้ำตาของลูกผู้ชายมันค่อยๆไหลลงมา อย่างห้ามไม่ได้หลังจากที่ได้ยินสาวเอื้อนเอ่ยความรักที่มีให้และยังไม่ถือ โทษโกรธเคืองผม…พร้อมทั้งจะอยู่เคียงข้างเป็นกำลังใจให้ผมอีก…….
ผมคว้าตัวสาวมากอด คราวนี้หญิงสาวก้อไม่อาจฝืนกลั้นน้ำตาของตนเองได้ต้องปล่อยให้ไหลพรั่งพรูออกมาด้วย……
เก๋เองยังนั่งน้ำตาซึมมองพวกเราเพราะต่อมาเธอบอกกับผมว่า
“เหมือนกันน่ะแหละ….เพราะความรักของฉันกับโตก็คงจะไปด้วยกันไม่รอดแล้วละ……….”
“หา…เมื่อกี้เก๋ว่าอะไรนะ” ผมแทบจะรีบหันหน้าไปถามเก๋ทันทีที่ได้ยิน
“เก๋เขาจะบอกเลิกกับโตน่ะจ๊ะ….”สาวซบอกเสียงเครือบอกกับผมแทนเพื่อนสนิท…..
“……..ทำไมละ?? เก๋รักโตมากไม่ใช่หรือ” เก๋ได้ยินที่ผมถาม…เธอก้มหน้านิดหนึ่งก่อนตอบ
“สำหรับคำตอบ….เก๋น่ะรักความเป็นตัวของตัวเองของโตแต่เก๋เกลียดความดื้อดึงแถมหึงหวงไม่เข้าเรื่องจนไม่มีเหตุผลของเขามากกว่า….”
“…..แล้ว….ที่บอกว่าเหมือนกันนั่นละ??”
เก๋ยิ้มออกมาเหมือนกับเธอจะฝืนยิ้มก่อนตอบต่อไปว่า
“….ก็คือว่า..ความจริงเก๋แอบชอบบอลอยู่นะ…แต่ตอนนี้….เวลานี้เก๋คงจะอกหักซะแล้ว…อ๊ะ..อย่าคิดมากเลยนะ บอล…เก๋พูดเล่น…”
พูดเสร็จเก๋ก้อรีบเบือนหน้าไปทางอื่นแต่คำพูดสุดท้ายและน้ำเสียงของเธอเริ่ม จะสั่นเครือ..ผมรู้ว่าเก๋ต้อง…..จึงเอาแขนอีกข้างโอบตัวของเก๋ไว้ ….เก๋รีบหันหน้ามาซบอกเอามือจับหัวไหล่ผมก่อนปล่อยโฮออกมาเหมือนกับเด็กๆ ……….ผมคิดว่าเก๋ยังมีเยื่อใยต่อโตมากแน่ๆแต่เพราะความไม่เข้าใจของคน 2 คนจึงต้องมานั่งเศร้าโศกเสียใจ…………….
สาวยื่นมือลูบหัวเก๋พร้อมร้องให้ไปกับเพื่อนรักด้วย….เหตุการณ์ตรงหน้าทำให้ ผมรู้สึกสะเทือนใจอย่างสุดจะทนกลั้นได้จึงปล่อยน้ำตาออกมาอย่างไม่อายใคร เหมือนกัน…..เรา 3 คนนั่งโอบกอดกันกลมพร้อมร้องให้ด้วยความรู้สึกเสียใจและผิดหวังในความรักที่ ไม่ลงตัวและความไม่เข้าใจกัน..ท่ามกลางสายลมในฤดูหนาวที่พัดแรงจนเหมือนกับ ว่าฟ้าเบื้องบนได้ซึมซับ….พร้อมกับเป็นพยานรับรู้ต่อความเศร้าของพวกเราไป ด้วยในสวนหย่อมของมหาลัยในเวลาบ่ายคล้อย…………….
ก่อนแยกกับ 2 สาว ผมให้กำลังใจพวกเธอให้เข้มแข็งต่อไป…เก๋และสาวก้อให้กำลังใจผมตอบ
พร้อมอวยพรให้ผมฝ่าฟันอุปสรรคครั้งนี้ไปได้..พวกเธอจะเป็นกําลังใจให้เสมอ………
พอผมกลับถึงบ้าน……..เป็นไปตามที่คิด…กุนและสาดูจะสงบสติอารมณ์ได้มากขึ้น
แต่มาแนวเย็นชาเงียบขรึมกันทั้งคู่….อย่างกับซ่อนทุ่นระเบิดไว้ใต้น้ำสะกิด โดนเป็นระเบิดและไม่ยอมพูดยอมคุยกับผมเลยสักคำเดียว…..หน้าผมแม้แต่จะมองยัง ไม่มอง….พอผมจะไปหาก้อลุกหนีซะแถมเอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้อง……..เฮ้อ…..อ้อย ก้อไม่ยอมคุยกับผมอีกคน….ฝ่ายป้าศรีคงเข้าข้างลูกสาว….เธอพูดกับผมแค่ 2-3 คำเท่านั้น…อย่าว่าแต่ผม….แม้แต่ 2 สาวพี่น้องยังไม่คุยกับป้าศรีและอ้อยเลย…………….มีแม่กวางคนเดียวที่คุยกับผม และให้ผมอดทนรอ……แน่นอนว่าคืนนั้นผมไม่ได้เข้าไปยุ่มย่ามกับแม่กวางในห้อง ของเธอ…………บรรยากาศของบ้านเรา..ยามนี้ช่างดูหม่นหมองอึมครึมเหลือเกิน
……………………………………………………………………………………………………
14 มกราคม 2548 อีก 2 วันต่อมา
ผมขี่รถแวะจอดที่หน้าโรงเรียนของอ้อย………รอสักพัก…อ้อยเดินมาถึงและสะกิดหัว ไหล่เพราะผมนั่งเหม่อลอยอยู่บนรถจนไม่รู้ว่าเธอเดินมาถึงแล้ว………
“…….อ้าว…….อ้อย…”
“..กลับกันเถอะคะ..พี่”
เวลานี้อ้อยดูจะนิ่งสงบมากขึ้น….ขณะที่เมื่อวันก่อนเธอทั้งหยิกทั้งข่วน ทุบอกตัดพ้อร้องให้ด้วยความเสียใจ…..ส่วนผมแม้ตอนนั่นหรือตอนนี้ก็ไม่มีคำ พูดอะไรจะมาแก้ตัวกับน้องสาว……
…ฝ่ายอ้อยยืนถือหมวกกันน็อคมองหน้าผมก่อนที่เธอจะบอก…..
“….อ้อยขอไปเดินเล่นที่สวนหย่อมกับพี่ก่อนกลับบ้านนะคะ………”
“…..ได้สิ….”
ระหว่างที่เดินด้วยกัน…อ้อยทำสีหน้าเรียบเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น……เธอพยายามชวนผมคุย
โดยเอาเรื่องของเพื่อนเธอมาเล่าให้ฟัง….ผมเดินฟังเหมือนกับคนไม่มีสติอยู่ กับตัว…เอาแต่จำใจยิ้มนิดๆเป็นระยะ…………วันนั้นที่สวนสาธารณะคนเริ่มจะมาวิ่ง ออกกำลังกายมากขึ้นเรื่อยๆ……….
สักพักอ้อยเดินนําหน้าผมก่อนหยุดยืนและหันหน้ามาหา…ก่อนเอ่ยถามผม
“พี่บอลคะ……พี่กุนกับพี่สาคงจะโกรธอ้อยกับแม่มากใช่มั้ยคะถึงไม่ยอมพูดด้วยเลย………”
“พี่……” ผมไม่รู้จะตอบน้องสาวว่ายังไงทั้งที่รู้คำตอบดีอยู่แล้ว…….อ้อยมองผมก่อนพูดต่อไปว่า
“หนูถือว่าตัวหนูรักพี่มาตั้งแต่หนูยังเด็ก …ทั้งรักและหลงไหลในตัวพี่อย่างสุดหัวใจ…แล้วอ้อยผิดหรือที่จะแสดงความรัก ที่มีต่อผู้ชายที่หนูรักมากที่สุด………”
ผมเห็นใบหน้าของน้องสาวเริ่มมีนํ้าตาซึมออกมาจากเบ้าตา จึงเอาผ้าเช็ดหน้าบรรจงเช็ดให้……..
อ้อยเข้มแข็งกว่าที่คิด….น้ำตาของเธอหยุดไหลอย่างรวดเร็วก่อนจะมีรอยยิ้มออกมาและบอกผมว่า
“…..อ้อยยอมรับเลย…ว่าเมื่อวันก่อนอ้อยทั้งโกรธทั้งเสียใจมาก…แต่ตอนนี้หนูไม่โกรธพี่แล้ว……
….อ้อยจะขออยู่กับพี่ไปตลอดชีวิต…ไม่ว่าพี่กุนกับสาจะด่าว่าหรือทุบตียังไง..หนูยอมทุกอย่าง…”
ผมยืนตะลึงงันหลังได้รับรู้ความจริงจากใจของน้องสาว……
อีกคนแล้วหรือนี่….โอ้…หนอ…ทำไมจะต้องให้ผมเลือกด้วย?? ระหว่างผมขี่รถมาที่นี่ ตัวผมยังคิดว่าถ้าผมไม่ได้อยู่บ้านเดียวกับอ้อยและป้าศรี….ไม่รู้จัก..ไม่ รักกุนและสา…..ไม่กระทำผิดต่อแม่กวาง….ผมจะต้องเลือกสาวเป็นคนรักอย่างแน่ นอน…หรือแม้แต่เก๋…ผมกล้าตอบได้เลยว่า …ผมไม่อาจตัดใจทอดทิ้งเธอได้แน่นอนถึงเก๋จะมีคนรักอยู่ก้อตาม……………
ขณะที่ผมยืนนึกในใจ…อ้อยก้าวเท้ามาตรงหน้าผมก่อนเขย่งตัวยื่นใบหน้ามาใกล้… ริมฝีปากบางสวยสีชมพูอ่อนระเรื่อของน้องสาวจูบที่ปากผมเบาๆ….ผมสะดุ้ง….น้อง สาวคนงามสบตาหวานจ๋อยให้พี่ชาย….
“กลับบ้านกันเถอะคะพี่…..ป่านนี้แม่กับน้ากวางคงรอแย่แล้ว…”
“อ้อย???….” ผมรําพึงขณะอ้อยวิ่งนำหน้าไป….ก่อนหันมาเรียกผม
“เร็วสิค่ะ…..พี่” ใบหน้าของอ้อยมีรอยยิ้มอย่างมีความสุขอีกครั้ง…..กลับคืนมาอีกครั้งหนึ่งแล้ว…..
เห็นรอยยิ้มนี้แล้ว….ผมจะต้องไม่ทำให้อ้อยต้องผิดหวังอีกแล้ว……ผมขอสัญญา……
“ครับ……….”ผมรับคำน้องสาวอย่างหนักแน่นอันสื่อความหมายไปถึงว่าจะขอดูแลอ้อยตลอดไป
แม้ว่าความรักของผมกับกุนและสาจะเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีหรือไม่ดีก็ตาม……………
รอยยิ้มและรอยประทับจูบของน้องสาวทำให้ผมรู้สึกแช่มชื่นหัวใจขึ้นมาบ้างนิดๆ……..
……………………………………………………………………………………………………..
“กลับมาแล้วหรือ….พ่อหลานรักตัวดี…….” ป้าศรีขมวดคิ้วยิ้มรับทันทีที่ผมกับอ้อยเปิดประตูเข้าบ้าน….เธอเองก้อมีใบ หน้าที่ยิ้มแย้มให้ผมอย่างไม่น่าเชื่อ??
“กลับมาแล้วคะ..แม่”
“ไง…ดูหน้าตาอิ่มเอิบขึ้นนะ …ลูกแม่…ปรับความเข้าใจกันมาแล้วหรือไง…”
“ค่ะ…….หนูไม่โกรธไม่ว่าอะไรพี่แล้วละ …แถมพี่บอลยังสัญญาว่าจะดูแลอ้อยตลอดไป…..”
“เอ๋??….บอล…แล้วป้าละ…เอาไปไว้ที่ไหน?..จะไม่รักและทอดทิ้งป้าหรอ…”
“รักสิครับ….ผมรักป้ากับอ้อยทั้ง 2 คนเลย……”
ป้ากับอ้อยยิ้มให้กันก่อนเข้ามาหอมแก้มผมคนละข้าง….ทำให้หัวใจผมพองโต…นี่ หมายความว่า…….โอ้??…ผมดีใจมากที่ป้าศรีและอ้อยเข้าใจในตัวผมและยกโทษ ให้………….
ป้าช่วยถอดเสื้อกันหนาวให้ผมพร้อมบอกว่า…..
“คุณกวางช่วยพูดให้ป้าเข้าใจทุกอย่างแล้ว……..คราวนี้เหลือแค่หนูกุนกับหนูสานะจ๊ะ…..”
“ผมกลัวว่ากุนกับสาจะไม่ยอมฟัง…….ไม่ยอมเข้าใจและไม่ยอมรับ……..”
“…..ถ้าเป็นอย่างงั้น…ป้ากับอ้อยคงจะอยู่บ้านนี้ไม่ได้อีกต่อไป……..”ผมรีบหันมากอดป้าทันที
“ไม่ครับ…..ผมไม่ให้ป้ากับอ้อยไปที่ไหนอีกแล้ว….อยู่กับผมต่อไปเถอะนะครับ………..”
“………งั้นก้อขึ้นอยู่กับพี่บอลละค่ะว่าจะทําได้หรือไม่………แต่หนูว่าพี่ต้องทำได้..” อ้อยให้กำลังใจผม
“ผมจะขอให้แม่กวางช่วยอีกคนครับ………”
ผมหันมายิ้มให้ป้ากับอ้อยก่อนเดินขึ้นไปที่ห้องแม่กวาง……..
เข้าไปถึง แม่กวางกำลังเช็ดตัวหลังจากอาบน้ำในห้องน้ำเล็กๆใกล้ๆกับห้องนอนของเธอ
“อ้าว…บอล….มีอะไรหรือจ๊ะ??”
“ผมอยากขอให้แม่ช่วยพูดกับกุนและสาครับ”
“จ๊ะ…บอลไม่ต้องห่วง….แม่ช่วยพูดให้แล้ว…..ตอนนี้ทั้ง 2 คนใจเย็นลงแล้วละ…..แต่ไหนแต่ไรกุนไม่ใช่คนไร้เหตุผลแต่เป็นเพราะครั้งนี้ ตัวเธอรับกับเหตุการณ์ไม่ทันเท่านั้น….ส่วนสาเองถึงจะเอาแต่ใจตัวเองในบาง ครั้งแต่ก้อเหมือนพี่สาว….ที่ต่างก็รักลูกมากจนไม่มีทางตัดใจจากลูกได้แน่ๆ ……..เดี๋ยวก้อต้องเรียกให้บอลไปงอนง้อเองน่ะแหละ…………..”
“….ถ้าเป็นอย่างที่แม่พูดก้อดีสิครับ….ไม่งั้นผมไม่กลุ้มขนาดนี้หรอก”
“แม่รู้จักลูกสาวของแม่ดี….บอลทำใจให้สบายเถอะ….แม่จะช่วยอีกแรง………”
“ขอบคุณครับแม่”
ผมตรงเข้าไปสวมกอดแม่กวางทางข้างหลัง เรือนร่างแม่กวางในผ้าเช็ดตัวสั้นจู๋ผืนเดียวช่างดูเซ็กส์ซี่จนไอ้จ้อนอาวุธ ประจำกายมันจะลุกตื่น…….ไอ้บ้านี่…
“เวลาอย่างนี้ยังไม่วายนะ……..”แม่กวางเอื้อมมือมาบีบท่อนเอ็นเบาๆก่อนขบฟันกับริมฝีปาก…ชำเลืองค้อนผม
“เดี๋ยวเถอะ…ซนนัก…ให้จบเรื่องซะก่อน….แล้วจะมารับค่าตอบแทน….”แม่กวางพูดกับใครหว่า…
ผมหรือไอ้น้องชาย???
แต่ว่า…………โอ้ยย…..ขอแค่ให้กุนกับสาหายโกรธเถอะ….จะรับค่าตอบแทนสักเท่าไหร่ก้อเอาไปได้เลย……แม่กวางจ๋า…………แม่ยายที่รัก…………
เอ้า…..เอาเข้าไป….วันก่อนยังนั่งร้องให้ร้องห่มกับสาวและเก๋อยู่เลย คราวนี้มาระริกระรี้….
ผู้ชายอย่างผมนี่นะ?
………………………………………………………………………..
ตอนเย็นกุนและสากลับมาถึงบ้านพอมองเห็นผมอยู่ที่ห้องรับแขกต่างพากันรีบเดินขึ้นชั้นบน…….
ผมรีบวิ่งตามไปพร้อมร้องเรียกแต่ไม่ทัน…………..หวา….แม่กวาง….งานนี้รับมือยากกว่าที่คิดนะครับ…………
………………………………………………………………………………………………….
20 มกราคม 2548
เวลาผ่านไปอีก 6 วัน ไม่ว่าผมจะหาทางงอนง้อยังไง…..กุนกับสาก้อไม่ยอมคุยกับผม……
ผมพยายามเข้าไปหา……..พยายามขออธิบายให้พวกเธอฟัง….แต่ไม่ได้ผลอะไรที่มันดี ขึ้นกว่าเดิมเลย…เพราะกุนและสาไม่ยอมรับฟังอะไรทั้งนั้น………….ขนาดแม่กวาง ช่วยพูดให้อีกแรงแล้วนะ
หลายวันมานี่ผมเอาแต่เครียดเลยไม่ค่อยจะได้ดูแลตัวเอง….ปล่อยให้หนวดเคราขึ้นครึ้ม..จนดูอย่างกับไม่ใช่นักศึกษา………..
อ้อยก้อบอกให้ผมไปโกนหนวดเคราซะแต่ป้าศรีกลับบอกว่าเท่ไปอีกแบบ?
……………
ใบหน้าผมตอนนี้จึงดูน่ากลัว……แถมยังมีความเครียดพกติดตัวอยู่ด้วยเมียไม่ยอม เออออยกโทษให้สักที……กิจกรรมทางเพศในบ้านและนอกบ้าน…ผมของดไปโดยปริยาย… ครั้นจะไปขอนอนซุกผ้าห่มของอ้อยกับป้าศรีก้อกลัวจะโดนกุนกับสาเกลียดชังไป ตลอดชีวิตหรือย่องเบาเข้าห้องแม่กวางก้อทำไม่ได้เพราะพ่อกลับมาบ้านแล้ว…. ไม่มีใครปริปากบอกเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้พ่อรู้เลยแถมพ่อยังนึกว่าผมทํา อะไรให้กุนและสาโกรธสั่งให้ผมไปง้อซะ..แต่มันง่ายซะเมื่อไหร่ละพ่อ……..
25 มกราคม 2548
ตอนเช้าขณะที่ผมออกจากห้องน้ำ…ผมเจอสากำลังเดินลงมา พอเธอเห็นผม…เอาละหว่า…..คงไม่พูดกับผมอีกชัวร์…ที่ไหนได้……
“…..ปล่อยให้หนวดเคราขึ้นจนหน้าตาอย่างกับโจร….ทําไมไม่โกนซะละ?”
ผมเพิ่งได้ยินสาพูดกับผมจึงรีบตอบเธอด้วยความดีอกดีใจแต่คําตอบนี่สิ……
“คือ…มันเท่ดีน่ะ”
“เท่??….บ้าหรือเปล่า….ใครบอกนายกัน……..”
“ป้าศรีบอกน่ะจ๊ะ……..”………เฮ้ย??……ตายแล้ว??……..กูพูดอะไรไปวะนี่
“ฮึ!!!!………”
สาตีสีหน้าบูดบึ้งไม่พอใจทันทีก่อนเดินกระแทกเท้าปึงปังกลับขึ้นไปข้างบน……….
ผมมองตามด้วยสายตาละห้อยแล้วทรุดลงนั่งยองๆกับพื้นหน้าห้องน้ำ เอามือเกาหัวแกรกๆๆ อยากชกปากตัวเองจริงโว้ย……….กูพูดอะไรออกไปวะเนี่ย……….ไอ้บ้า…………………………….
วันนี้ผมรีบออกจากบ้านเพราะเป็นเวรฝึกงานตั้งแต่เช้า จึงไม่ได้เจอหน้ากุน…..พอไปถึงมหาลัยจึงได้ข่าวจากเจ้าเชนว่า….เก๋กับสาวจะ เอ็นทรานใหม่….อะไรกัน? หรือว่ามันเป็นเพราะผม….ผมไม่รอช้ารีบไปหาสาวและเก๋ที่หอหลังจากเลิกเรียน เพราะพวกเธอ 2 คนไม่มาเรียนวันนี้………
“ทำไมสาวกับเก๋จะเอ็นใหม่ละ?”
“เก๋กับสาวอยากเรียนวิทย์-คอมน่ะจ๊ะ ปีที่แล้วเอ็นไม่ติดเลยต้องมาเรียนสัตวศาสตร์…..”
“…สาเหตุเป็นเพราะบอลหรือเปล่า…”
เก๋เอามือตบหลังผมป้าบๆก่อนหัวเราะออกมา………..
“…..ไม่ใช่หรอกน่า…แหม..คิดมากไปได้..”
“……..งั้น2คนจะเอ็นเข้ามหาลัยไหนละ”
“คณะวิทยาศาสตร์….เอกวิทย์-คอม…มหาลัย……”
ผมฟังแล้ว…หยึย…มหาลัยเดียวกับกุนและสา…..แต่กุนจะจบเทอมนี้แล้ว
“ตอนนี้สาวกับเก๋คงต้องอ่านหนังสือเยอะ คงไม่มีเวลากับบอล……”
“ไม่ต้องๆ ….ถ้าสาวกับเก๋จะเลิกคบกับบอลๆก็จะไม่ว่าอะไรเลย เพราะบอลไม่ใช่ผู้ชายที่ดีเลิศอะไร
แถมยังหลอกลวงเธอ 2 คนอีก……..”
“พูดอะไรอย่างนั้นกัน…บอล…เรายังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันอยู่นะ เก๋ไม่เคยเสียใจที่ทำแบบนั้นลงไปเลย”
“สาวด้วย…..ขอให้ความสัมพันธ์ของเรา 3 คนยั่งยืนต่อไปเถอะนะถึงแม้จะเรียนคนละมหาลัยก้อตาม……”
“อืมม ครับ…….” ผมรู้สึกตื้นตันในมิตรภาพของพวกเรา 3 คนนี้จริงๆ
สาวกับเก๋บอกว่าอีกไม่ถึง 2 เดือนพวกเธอจะย้ายออกจากหอ…ไปอยู่หอใหม่ถ้าเอ็นติดแต่ถ้าไม่ใช่อย่างงั้นเธอ 2 คนก้อจะเรียนกับผมอยู่ที่เดิม…………..
ผมกลับบ้านมาเปลี่ยนชุดก่อนจะออกไปหอไอ้เชน วันนี้กะว่าจะค้างกับไอ้เชนอีกเพราะในช่วง 1สัปดาห์ที่กุนและสายังโกรธผมอยู่ ผมมานอนค้างกับมัน2คืนแล้ว…อยู่ข้างนอกยังได้ไปไหนต่อไหนให้มันลืมความหม่น หมองในใจได้บ้าง………ก่อนออกจากบ้าน แม่กวางร้องเรียกผมให้หยุดก่อน………
“เดี๋ยวๆ….บอล….”
“อะไรครับ??….. แม่……”
“เอ้า ……แม่ให้……”
ผมรับมาดู นี่มันโทรศัพท์มือถือนี่นา ผมเงยหน้าถามแม่กวาง
“เอ๋ ………มือถือนี่แม่…..ของใครหรือครับ”
“ของบอลน่ะแหละ ………เอาไว้ใช้นะจ๊ะ ….เวลามีธุระอะไรจะได้โทรตาม…..”
“อา……ขอบคุณมากเลยครับแม่” ผมรับมาถือไว้อย่างดีใจก่อนจะเหน็บไว้ที่เอว
“อย่าลืมเปิดเครื่องไว้ตลอดนะจ๊ะ …….มีอะไรแม่จะได้โทรตาม…ห้ามปิดเครื่องละ..”
“ครับ……….”
ผมขี่รถออกมาด้วยความดีใจที่มีมือถือกับเขาซะที……แต่มานึกสงสัยทีหลัง….ใครซื้อให้ผมกัน??
แม่กวางหรือ??….เมื่อกี้ก้ออารามดีใจจนลืมถามแม่กวางไปเลย……..
พอดีผมเหลือบมองกระจกมองหลัง…เห็นกุนกับสาออกจากบ้านมายืนคุยอะไรกับแม่ของเธอ???
……………………………………………………………………………………………………..
“ไอ้เชน…มึงดูซะ…กูมีมือถือแล้วนาเฟ้ยยย…….”
“เออ…. เห่อจริงนะมึง….บอกเบอร์มา..กูจะได้เมมไว้ …แล้วมึงอย่าลืมไปแจกเบอร์สาวๆละ”
“กูไม่เอาด้วยหรอก….เดี๋ยวกูหัวขาด” นึกในใจตอนนี้คอมันก้อเสียวจะหลุดออกจากบ่าแล้วเว้ยเพื่อน……….
ผมไม่ได้บอกไอ้เชนเกี๋ยวกับเรื่องทางบ้านของผมให้ฟังหรอก…เดี๋ยวมันจะเป็นเรื่องใหญ่โต………
เรา 2 คนเพื่อนสนิทตั้งวงนั่งคุยนั่งแดกเบียร์กันตั้งแต่เย็นจนเวลาถึง 2 ทุ่ม อยู่ๆเสียงโทรศัพท์ของผมก้อดังขึ้น………
“ใครมาร้องเพลงแถวนี้ว่ะ…….”
“ร้องเพลงบ้านมึงสิ ……เสียงมือถือกูเว้ย”
“เสียงเพลงรักคนมีเจ้าของซะด้วยยยย …..ฮ่าๆๆๆ”
“ฮัลโหล……..บอลครับ……….”
คนที่โทรมา…เอื้อกกก…สยิวกิ้วว่ะ……..
“……ไปป้อสาวที่ไหนอยู่น่ะ …บอล”
ว้ากกกก กุนนั่นเองที่โทรมา ผมรีบลุกไปที่หน้าต่าง ไอ้เชนนั่งดูรายการทีวีอยู่จึงไม่ได้สนใจผม
“คือ ….ตอนนี้บอลอยู่ที่หอไอ้เชนน่ะ…..”
“บอลกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย…….” กุนสั่งผมเสียงเข้ม
“แต่……บอลจะค้างกับไอ้เชนที่หอมันนะ”
“กุนบอกให้กลับก็กลับสิ…….หรือไม่งั้นบอลก็ไม่ต้องกลับมาอีกเลย……..เลือกเอา…….”
อึ๋ยยย ทำไมน้ำเสียงน่ากลัวนักวะ ไม่เคยได้ยินกุนทำเสียงแบบนี้กับผมมาก่อนเลย………….
“จ๊ะ …จ๊ะ…บอลจะกลับเดี๋ยวนี้แหละ………..”พอวางสายผมรีบบอกเพื่อนรักทันที
“ไอ้เชน…….. กูกลับบ้านก่อนนะโว้ย……..”
“อ้าว…… ไรวะ…. ไหนว่าคืนนี้มึงจะค้างกับกูไงเล่า”
“โปรแกรมเปลี่ยนกะทันหันเว
